Edith Piaf: Mια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα… σπουργιτάκι

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ενηλικιώνεσαι. Που ωριμάζεις αισθητικά και ακουστικά. Είναι αυτές οι στιγμές που ανακαλύπτεις ένα θαυμαστό καινούριο κόσμο (που έλεγε κι ο Σαίξπηρ). Έτος 2007 και μια καθιερωμένη Πέμπτη αποφασίζουμε να πάμε σινεμά. “Παίζει μια ταινία που λένε ότι είναι πολύ ωραία. Για τη ζωή μιας γαλλίδας τραγουδίστριας”. Τρεις ώρες μετά, βγαίνω από την αίθουσα συγκλονισμένη. Η επόμενη μέρα με βρίσκει στο Μetropolis αγκαλιά με ένα cd με τα καλύτερα κομμάτια της Edith Piaf.

Ζωή σαν Τριαντάφυλλο
Όχι, η ζωή της δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Αντιθέτως. Η ζωή της ήταν δύσκολη, με πολύ πόνο, εγκατάλειψη, και απόρριψη, ήδη από την κούνια της. Θα την εγκαταλείψει η μητέρα της όταν ακόμα είναι μωρό, θα χάσει ένα παιδί σε ηλικία δύο ετών από μηνιγγίτιδα και τον έρωτα της ζωής της, πυγμάχο, Marcel Cerdan, σε αεροπορικό δυστύχημα. Θα ακολουθήσουν δύο σοβαρά τροχαία ατυχήματα, η εξάρτησή της από τη μορφίνη και μια χρόνια κατάθλιψη που δεν θα ξεπεράσει ποτέ.

Έπεται άλλος ένας γάμος, σπουδαίες ηχογραφήσεις, ένα ακόμα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, ο καρκίνος και ο τελευταίος της έρωτας με τον κατά είκοσι χρόνια νεότερό της, Θεοφάνη Λαμπουκά (τον οποίο αποκαλεί Τheo Sagapo).

10 Οκτωβρίου 1963
Η Edith Piaf πεθαίνει φτωχή και χρεωμένη στα 48 της, στο Plascassier της Γαλλίας. Τουλάχιστον όμως δεν πεθαίνει μόνη.

Η σορός της θα μεταφερθεί από τον Θεοφάνη, στην πόλη της. Το μεγάλο και πάντα “φωτεινό” Παρίσι, που την ανέδειξε και την έκανε αυτό που παραμένει ακόμα και 52 χρόνια μετά το θάνατό της: την κορυφαία ερμηνεύτρια της γαλλικής chanson intime.

Η καριέρα της
Η Εdith τραγουδάει από 10 ετών στους δρόμους του Bernay. Στα 16 της θα μεταφερθεί στα στενά του Παρισιού. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Louis Leplée, διευθυντής του πιο κομψού καμπαρέ των Ηλύσιων Πεδιων, διασχίζει το δρόμο. Μια φωνή του τραβάει το βλέμμα στην άκρη. Η επόμενη μέρα βρίσκει την Edith στο καμπαρέ του, με το νέο της όνομα: Môme Piaf, δηλαδή μικρό σπουργίτι.

Κλείνοντας τα 20, βγάζει τον πρώτο της δίσκο, ενώ τρία χρόνια μετά θα κάνει το ντεμπούτο της και στον κινηματογράφο. Ακολουθούν περιοδείες, επαφές με σπουδαίες προσωπικότητες της τέχνης και η πρώτη της τεράστια επιτυχία: La vie en rose.

Ταξιδεύει σε Ευρώπη και Αμερική, και τραγουδάει σε αίθουσες κατάμεστες. Η φήμη της ξεπερνάει τις προσδοκίες της και όλοι μαθαίνουν το γαλλικό σπουργίτι, με τη βαθιά εκφραστική και συναισθηματική φωνή. Η εξάρτηση της από το αλκοόλ και τη μορφίνη θα την εκθέσει πολλές φορές επί σκηνής, αλλά δεν θα την “κάψει”. Πολύ απλά γιατί αυτές οι φωνές δεν καίγονται έτσι εύκολα.

Η Edith Piaf ήταν μια γυναίκα άσχημη αλλά γοητευτική, πληγωμένη και δυνατή, εξαρτημένη και ανεξάρτητη. Μια γυναίκα αισιόδοξη και καταθλιπτική, που ήξερε να ερωτεύεται και να αγαπάει με πάθος. Τους συντρόφους, τη δουλειά της, τη ζωή. Η Edith Piaf ήταν μια γυναίκα που δεν μετάνιωνε για τίποτα. Και το τραγουδούσε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Μέχρι το τέλος της.

Πηγή: FOLLOWME