Στις 15 Δεκεμβρίου αναμένεται να γνωστοποιηθούν από την Κομισιόν, οι κανόνες που θα διέπουν τις απαιτήσεις για την πιστοποίηση του υδρογόνου ως ανανεώσιμου καυσίμου, οι λεγόμενοι κανόνες προσθετικότητας, κάτι που μπορεί να αφήσει λίγο χρόνο για τη διαβούλευση.
Πηγή εμπειρογνωμόνων περιέγραψε τους κανόνες που προκύπτουν από τη νέα κατ’ εξουσιοδότηση πράξη ως έναν «τέλειο συμβιβασμό» που …βλάπτει όλες τις πλευρές «αρκετά». Το διακύβευμα στους νέους κανόνες, είναι ο τρόπος που θα παράγεται το πράσινο υδρογόνο, δηλαδή αν θα αρκούν πράσινα πιστοποιητικά, ή θα απαιτούνται συγκεκριμένες μονάδες ΑΠΕ, και αν αυτές θα προϋπάρχουν ή θα είναι νέες, όπως και που θα βρίσκονται. Το πρόβλημα που πρέπει να αποφευχθεί είναι η παραγωγή υδρογόνου, να βασιστεί στην ήδη υπάρχουσα πράσινη ενέργεια, με αποτέλεσμα να μειώσει την πορεία αύξησης της διείσδυσής της στο ενεργειακό μίγμα.
Το υδρογόνο αναμένεται να διαδραματίσει βασικό ρόλο στις προσπάθειες απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές της Ευρώπης. Ωστόσο, η επέκταση της αγοράς του υδρογόνου είναι αργή λόγω της ρυθμιστικής αβεβαιότητας, με τους κανόνες που καθορίζουν το εάν το υδρογόνο είναι «πράσινο» να καθυστερούν για χρόνια.
Όπως ανέφερε ο Jens Geier, γερμανός σοσιαλδημοκράτηςκαι επικεφαλής διαπραγματευτής του Ευρωκοινοβουλίου για τμήμα του φακέλου αέριο και υδρογόνο, “το νέο προσχέδιο των κανόνων είναι «το καλύτερο που έχω δει μέχρι στιγμής όσον αφορά το περιεχόμενο», όπως είπε σε δημοσιογράφους στο Βερολίνο.
Με βάση το REPowerEU, η ΕΕ θα προσπαθήσει να επιτύχει την προμήθεια είκοσι εκατομμυρίων τόνων (20 Mt) πράσινου υδρογόνου έως το 2030 – 10 Mt παραγωγής στην Ευρώπη και 10 Mt εισαγωγής – κάτι που υποστηρίζουν οι νέοι δεσμευτικοί στόχοι.
Κανόνες προσθετικότητας
Το πράσινο, ή ανανεώσιμο, υδρογόνο παράγεται με ηλεκτρόλυση νερού με χρήση ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η δημιουργία ηλεκτρόλυσης έχει ως αποτέλεσμα επιπλέον ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντί για κανιβαλισμό υπαρχουσών ανεμογεννητριών και ηλιακών φωτοβολταϊκών, ισχύουν κανόνες «προσθετικότητας».
Οι νέες προτάσεις προσπαθούν να επιτύχουν ισορροπία μεταξύ της ανάγκης επιτάχυνσης παραγωγής ανανεώσιμου υδρογόνου και της προαπαιτούμενης διασφάλισης μειωμένων εκπομπών.
Οι παραγωγοί υδρογόνου πριν τη 1η Ιανουαρίου του 2027 εξαιρούνταν από τους κανόνες προσθετικότητας και με τις νέες προτάσεις η περίοδος αυτή επεκτείνεται μέχρι τις 31 Μαρτίου 2028 σύμφωνα με το προσχέδιο. Οι άλλοι βασικοί κανόνες είναι ο γεωγραφικός και χρονικός συσχετισμός, που θα ισχύουν από την πρώτη ημέρα. Οι παραγωγοί υδρογόνου πρέπει να πληρούν μια ωριαία χρονική συσχέτιση από το 2027, που περιορίζει σημαντικά την ποσότητα υδρογόνου που μπορεί να παραχθεί και αυξάνοντας έτσι το κόστος του.
Οι κανόνες θέλουν να συνδέσουν την πραγματική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές με την παραγωγή υδρογόνου και γι αυτό προσθέτουν τη χρονική και γεωγραφική συνιστώσα, δηλαδή ότι η παραγωγή υδρογόνου πρέπει να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά σε ένα αιολικό πάρκο και να παράγει υδρογόνο όταν φυσάει ο άνεμος.
Μέχρι τις 31/3/2028 θα αρκεί η επίδειξη τριμηνιαίας επικάλυψης μεταξύ της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της παραγωγής υδρογόνου. Οι ομάδες προβληματισμού και οι ακτιβιστές ζητούν ωριαίες ή ημερήσιες επικαλύψεις, καθώς θεωρούν ότι διαφορετικά αυξάνονται οι εκπομπές ρύπων, αφού μειώνεται η διαθέσιμη πράσινη ενέργεια.
«Με βάση τη μηνιαία συσχέτιση, το υδρογόνο που παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης με την ηλεκτρική ενέργεια που αντλείται από το δίκτυο το 2021 θα είχε ως αποτέλεσμα μέσες εκπομπές 574 gCO2e/kWh στη Γερμανία και 1.071 gCO2e/kWh στην Πολωνία», εξήγησε ο Matthias Buck, διευθυντής Ευρώπης στο German think. -tank Agora Energiewende σε πρόσφατο άρθρο για το EURACTIV.
Ο γεωγραφικός συσχετισμός θα εκπληρωθεί παρομοίως εάν ο ηλεκτρολύτης και η παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας βρίσκονται στην ίδια ζώνη προσφοράς ηλεκτρικής ενέργειας – πολύ λιγότερο φιλόδοξη από τις αρχικές προσδοκίες των αναλυτών.