Αγράμματες χοντράδες, μουσικές καρικατούρες και άλλες γραφικότητες

Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω…

Την εποχή που διαμαρτυρόταν, γιατί παίχτηκε τραγούδι του έξω από του Μαξίμου «μπροστά στον Μητσοτάκη που καθόλου δεν χωνεύω»;  Όταν τραγουδούσε μέσα στο υπουργείο Πολιτισμού «΄Εα έα έα, να μείνουνε τα αρχαία, να μείνουνε in situ, αλλιώς ο εχθρός θα φάει το μο@ν@ του»; Παλαιότερα, όταν στις συναυλίες για το «μαύρο» στην ΕΡΤ αποκαλούσε «κουλή» και «κα@@@όλα» την Ευγενία Μανωλίδου; Ή όταν, επιδεικνύοντας κομψότητα λόγου σε επίπεδο ελέφαντα χαρακτήριζε την υπουργό Πολιτισμού ως «καναπέ ξεροτήγανο»; Ξεχνώντας ακόμη και τους στοιχειωδέστερους τρόπους συμπεριφοράς προς γυναίκες… Το πολλά τολμάν πόλλ΄ αμαρτάνειν ποιεί, όπως έλεγε κι ο Μένανδρος.

Φυσικά ο λόγος για τον Σταμάτη Κραουνάκη.

Τα τραγούδια του όλοι τα έχουμε τραγουδήσει, μερικά είναι έξοχα πράγματι, αλλά …άλλος ο δημιουργός και άλλο το έργο του. Παλιά διαπίστωση και όχι δική μου. Πώς ένας ευφυής, ταλαντούχος άνθρωπος, που μπορεί να γεμίζει στάδια με τις συναυλίες του και να εμφυσά στον κόσμο αισθήματα τρυφερότητας, αγάπης, πάθους με τη μουσική του μπορεί στην κανονική ζωή να εμφανίζεται ως μία καρικατούρα με χοντροκομμένο λόγο είναι η απόδειξη της παραπάνω διαπίστωσης.

Από την άλλη μυστήριο είναι επίσης, πώς έχει αυτοχρισθεί πολιτικός αναλυτής και σχολιαστής, που όλα τα σφάζει και τα μαχαιρώνει, διότι μόνον εκείνος κατέχει την ύψιστη αλήθεια για τους πολιτικούς, την κυβέρνηση και το –χειρότερό του- τον Μητσοτάκη. «Αγράμματο» μάλιστα, τον χαρακτήρισε τις προάλλες και «μειράκιο» επίσης. Προκαλώντας ωστόσο, ανησυχητικές για το άτομό του, σκέψεις. Γιατί αυτή τη φορά το όποιο ταλέντο του στον υποτιθέμενο πολιτικό σχολιασμό, τον πρόδωσε τελείως. Στέρεψε από ιδέες και «κοσμητικά» από αυτά που στόλιζε τους πάντες; ΄Η απλώς δεν ήταν σε φόρμα; Συμβαίνει αυτό και στους καλύτερους δημιουργούς. Αλλά τουλάχιστον κρατούν την επαφή τους με την πραγματικότητα. Δύσκολο να χαρακτηρίσεις ως έφηβο και νεαρό, έναν άντρα 54 χρονών και ως αγράμματο κάποιον με τόσες σπουδές. Φάουλ.

Πού η εποχή που έστελνε κατάρες τον πρωθυπουργό για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για άτομα άνω των 60… (Εκείνος είναι 67) Και που τον χαρακτήριζε ως «κίτρινο άνθρωπο βαμπίρ»!

Αυτά μάλιστα, είχαν κάποια έμπνευση. Τώρα τίποτε.

Όμως ο Σταμάτης Κραουνάκης γνωρίζει καλά, πως κάθε αναφορά στο όνομά του, καλό του κάνει. Διότι αν έχεις καιρό ν΄ακουστείς, ο κόσμος σε ξεχνάει.

Και η πρόκληση είναι ο καλύτερος τρόπος επαναφοράς στη δημοσιότητα, η οποία πάντοτε είναι χρειαζούμενη, διότι και δυναμική έχει αλλά και διασκέδαση προσφέρει. Κι αν αυτό το τελευταίο υπερτερεί πλέον στην απήχηση των λόγων του κι αν τα σχόλιά του μένουν σε επίπεδο βαριετέ, τι πειράζει, προφανώς δεν τον απασχολεί.

Από την άλλη όμως, ήδη θα έπρεπε να έχει καταλάβει, πως στις συνεντεύξεις, όλοι τον σπρώχνουν έντεχνα σε αθυροστομίες, καυστικά σχόλια και αφορισμούς, γιατί κι εκείνος πρόθυμα ανταποκρίνεται αλλά και γιατί από αυτά θα βγει η είδηση και θα γίνει ντόρος. Αλλά αν ένας καλλιτέχνης αρχίσει να ακούγεται από τέτοιες γραφικότητες και όχι από το έργο του …κακά μαντάτα. Και ο νοών νοείτω.