Το US Open ανεβάζει τον πήχη σε ιστορικά επίπεδα: συνολικές απολαβές παικτών 90 εκατ. δολάρια που αντιστοιχούν σε περίπου 77,08 εκατ. ευρώ.

Οι πρωταθλητές ανδρών και γυναικών στο απλό λαμβάνουν από 4.282.290 €, οι φιναλίστ 2.141.145 €, οι ημιφιναλίστ 1.079.137 € και οι προημιφιναλίστ 565.262 €. Ακόμη και η συμμετοχή στον 1ο γύρο «γράφει» 94.210 €.

1

Στα διπλά (ανδρών/γυναικών/μεικτά) το έπαθλο των νικητών, για πρώτη φορά, φτάνει 856.458 € ανά ομάδα. Στα προκριματικά το συνολικό ποσό ανέρχεται σε 8 εκατ. δολάρια, δηλαδή 6,85 εκατ. ευρώ, ενώ το πακέτο στήριξης (voucher μετακίνησης, διαμονές ή ημερήσιο επίδομα και πλέξιμο ρακετών) αντιστοιχεί σε 5 εκατ. δολάρια ή 4,28 εκατ. ευρώ.

Γιατί τόσο πολύ χρήμα, ειδικά φέτος; Ελέω τεσσάρων βασικών λόγων.

Τηλεοπτικά δικαιώματα: το τένις πλέον «πουλιέται» παγκοσμίως ως συνεχές, πολυπλατφορμικό προϊόν. Τα μεγάλα αμερικανικά συμβόλαια, μαζί με τη διεθνή διανομή, δίνουν ορατότητα και cash flow που επιστρέφει στους παίκτες. Όσο μεγαλώνει η αξία της ζωντανής μετάδοσης (ιδίως prime-time Νέας Υόρκης), τόσο αυξάνει το prize pool.

Premium hospitality & εταιρικά πακέτα: το Flushing Meadows είναι flagship event για luxury μάρκες (ρολόγια, μόδα, ποτά, F&B εμπειρίες). Οι εταιρείες δεν αγοράζουν απλή χορηγία, αλλά «σκηνικό» φιλοξενίας πελατών: exclusive lounges, σουίτες, curated events. Το πρόσθετο αυτό «εισιτήριο» εμπειρίας μεταφράζεται σε υψηλότερα έσοδα, άρα και μεγαλύτερες απολαβές.

Πίεση παικτών για μεγαλύτερο μερίδιο: οι κορυφαίοι τενίστες όπως ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Κάρλος Αλκαράθ, συντονισμένα, διεκδίκησαν αυξήσεις – όχι μόνο για την κορυφή, αλλά και για τους χαμηλότερα καταταγμένους. Το US Open απάντησε με διψήφιες αυξήσεις σε όλες τις κατηγορίες, αλλά και με ανακατανομή υπέρ όσων «μένουν βαθιά» στα ταμπλό. Έτσι εξηγείται το μεγάλο άλμα των 5 εκατ. δολ. στους πρωταθλητές.

Η Νέα Υόρκη «πουλά» ακριβά: σε σχέση με τα άλλα Slams, το US Open έχει χαρακτήρα θεάματος: νυχτερινοί αγώνες, συναυλίες, side events. Τα εισιτήρια και οι εντός εγκαταστάσεων τιμές (F&B, merchandise) ανεβαίνουν διαρκώς, στηρίζοντας μια συνολική εμπορική «μηχανή» που επιστρέφει μέρος των εσόδων στο prize money.

Με απλά λόγια, ο φετινός νικητής/νικήτρια του US Open αμείβεται περί τα 4,28 εκατ. ευρώ, δηλαδή 68% πάνω από τον νικητή του Roland Garros (2,55 εκατ. ευρώ), 20% πάνω από Wimbledon (3,5 εκατ. ευρώ)) και περίπου διπλάσια από το Australian Open 2025 (1,95 εκατ.ευρώ.). Αυτό αποτυπώνει τη διαφοροποίηση αξίας του US Open ως εμπορικού προϊόντος.

Το χάσμα φαίνεται ωμά στα έσοδα: ο νικητής ενός ATP 250 (π.χ. Winston-Salem) εισπράττει περί τα 100.00 € μετά από έξι αγώνες σε επτά ημέρες, όταν ένας παίκτης που χάνει στον 1ο γύρο του US Open παίρνει 94.210€. Αυτό εξηγεί γιατί οι αθλητές πιέζουν για μεγαλύτερο μερίδιο από τα «μεγάλα» γεγονότα – και γιατί τα slams γίνονται όλο και πιο κομβικά για το βιοπορισμό τους.

Το US Open δεν ανεβάζει μόνο επιταγές. Χρηματοδοτεί ταξίδια, διαμονές και πλέξιμο ρακετών, ρίχνοντας το «out-of-pocket» βάρος για αθλητές και αθλήτριες. Παράλληλα, «πειράζει» τη μορφή του μεικτού νωρίτερα στο πρόγραμμα με στόχο να εμφανιστούν κορυφαία ονόματα, αυξάνοντας τηλεθέαση και χορηγική αξία – μια ακόμη κίνηση που τροφοδοτεί τα έσοδα και, τελικά, τα έπαθλα.

Μετά το «ορόσημο» των 77 εκατ. ευρώ σε συνολικές απολαβές, το ερώτημα είναι αν πλησιάζουμε τα 100 εκατ. δολάρια τα επόμενα χρόνια. Όσο οι media rights τιμολογούνται premium, οι εταιρικές σουίτες γεμίζουν και το κοινό πληρώνει για την εμπειρία, το μοντέλο «βγαίνει». Το ρίσκο είναι η αποξένωση ενός μέρους του κοινού λόγω κόστους – και η ανάγκη το «κάτω» του οικοσυστήματος (Challengers, 250άρια) να παραμένει βιώσιμο.

Πάντως, το 2025 αποδεικνύει ότι το US Open είναι ο οικονομικός «ηγέτης» του sport: ορίζει benchmark για τα έπαθλα, καθοδηγεί τις τάσεις στο hospitality και επιταχύνει τη συζήτηση για διαφανέστερη κατανομή εσόδων σε όλο το επαγγελματικό τένις. Για τους παίκτες; Είναι το τουρνουά που μετατρέπει την απόδοση σε… κεφάλαιο όσο κανένα άλλο.