Τράπεζες: Τα ύποπτα παιχνίδια Ελλήνων και Ευρωπαίων

Στο επίκεντρο μίας πρωτόγνωρης μάχης συμφερόντων βρίσκονται οι ελληνικές τράπεζες, με κύριους πρωταγωνιστές το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και βασικό διακύβευμα το αν είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες ή θα χρειαστούν μία νέα ανακεφαλαιοποίηση.

Το ζήτημα μίας πιθανής ανακεφαλαιοποίησης προέκυψε εν μέσω θέρους, από την έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Εκεί, το ΔΝΤ υποστήριζε πως οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια ευρώ για να ανακεφαλαιοποιηθούν επαρκώς και να είναι καλυμμένες για ένα δυσμενές σενάριο.

Η θέση αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη θέση της ΕΚΤ, που υποστηρίζει πως οι ελληνικές τράπεζες είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Ωστόσο, την ίδια στιγμή η ΕΚΤ, μέσω του SSM, διενεργεί ελέγχους για να διαπιστώσει αν προχωρά η διευθέτηση του προβλήματος με τα “κόκκινα” δάνεια, που αποτελεί το υπ’ αριθμόν 1 ζήτημα αυτή τη στιγμή για τις ελληνικές τράπεζες, και είναι και αυτό που προκαλεί τις περισσότερες ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος – ας μην ξεχνάμε ότι τα “κόκκινα” δάνεια εκτιμώνται στο 60% περίπου του ελληνικού ΑΕΠ. Και όσο υπάρχουν οι ανησυχίες αυτές (τις οποίες η ΕΚΤ προφανώς συμμερίζεται, αφού διενεργεί ελέγχους), η αβεβαιότητα γύρω από τις ελληνικές τράπεζες παραμένει στο “κόκκινο”, με τις διάφορες φήμες να πηγαίνουν και να έρχονται.

Η “σιωπή” των επενδυτών

Αυτό που προκαλεί πολλά ερωτηματικά είναι η “σιωπή” των ξένων μεγαλομετόχων των ελληνικών τραπεζών (όπως ο Prem Watsa και ο John Paulson), οι οποίοι προφανώς περίμεναν μία εκρηκτική απόδοση της επένδυσής τους, όμως βλέπουν τα προβλήματα να παραμένουν και να “βαραίνουν” τις τράπεζες. Πρόκειται για επενδυτές με τεράστια ισχύ και επιρροή, οι οποίοι δεν… ξέρουν να χάνουν και είναι βέβαιο πως θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να διασφαλίσουν την κερδοφορία της επένδυσής τους.

Γιατί όμως δεν παίρνουν επισήμως θέση γύρω από αυτές τις φήμες που ουσιαστικά βλάπτουν την επένδυσή τους; Μάλλον επειδή προτιμούν να κινούνται παρασκηνιακά, ασκώντας πιέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις, ή έστω προσπαθώντας να αποσπάσουν περισσότερες πληροφορίες τόσο από το ΔΝΤ όσο και από την ΕΚΤ, προκειμένου να αποφασίσουν για τις επόμενες κινήσεις τους, χωρίς να αποκλείουν και το ενδεχόμενο… άτακτης φυγής τους από την Ελλάδα αν τα νέα δεν είναι καλά. Από την άλλη, ακόμα και αν κριθεί ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι απαραίτητη, μπορεί με τους κατάλληλους χειρισμούς να βγουν και αυτοί κερδισμένοι, ειδικά αν η διαδικασία οδηγήσει σε συγχωνεύσεις τραπεζών.

Επομένως, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η σιωπή των μεγαλομετόχων δε σημαίνει απαραιτήτως και αδράνεια. Απεναντίας, οι παρασκηνιακές διεργασίες είναι έντονες και υποδεικνύουν ότι πίσω από τις ελληνικές τράπεζες έχει στηθεί ένα τεράστιο “παιχνίδι”…

Τι λένε οι τράπεζες

Ποια είναι όμως η εικόνα που έχουν οι ίδιες οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών; Πληροφορίες κάνουν λόγο για κεφαλαιακές ανάγκες ύψους έως και 7 δισεκατομμυρίων ευρώ που μπορεί να προκύψουν από την αλλαγή των δεδομένων για τον πιστωτικό κίνδυνο, καθώς και από ελέγχους χαρτοφυλακίων δανείων, τα οποία όμως θα μπορούσαν να καλυφθούν από το capital buffer που διαθέτουν οι τράπεζες, λόγω της διαφοράς μεταξύ των κατώτερων συνολικών δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας της ΕΚΤ και των υψηλότερων υφιστάμενων κεφαλαίων που διατηρούν οι τράπεζες. Άρα, η ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης φαίνεται πως θεωρείται περίπου δεδομένη, και το θέμα είναι πώς θα γίνει αυτή χωρίς να πληγούν οι καταθέτες, αλλά και με στόχευση στο να εξυγιανθούν οι τράπεζες. Πρακτικά, τρεις τρόποι υπάρχουν: είτε να “σπάσουν” οι τράπεζες σε “καλές” και “κακές”, με το υγιές κομμάτι να πωλείται σε ξένες τράπεζες, είτε να μπουν νέα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, είτε φυσικά το σενάριο της μερικής κρατικοποίησης τραπεζών, αν δε βρεθεί άλλος τρόπος να καλυφθούν οι κεφαλαιακές ανάγκες και χρειαστεί να παρέμβει το Δημόσιο.

Όμως σε κάθε περίπτωση, την τελευταία λέξη θα την πει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έχει και την αρμοδιότητα να αποφανθεί για το αν οι ελληνικές τράπεζες είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες ή όχι. Οι έλεγχοι που διεξάγει αυτήν την περίοδο αποτελούν ουσιαστικά έναν de facto έλεγχο ποιότητας του ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών, από τα αποτελέσματα του οποίου θα εξαρτηθεί το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Αποκάλυψη: Αποχωρεί διευθύνων σύμβουλος εταιρίας με κόκκινα δάνεια

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΤτΕ: Στα 72,8 δισ.ευρώ τα κόκκινα δάνεια

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Η Berenberg αγοράζει κι άλλα δάνεια της RBS για να έρθει πιο κοντά στους Έλληνες εφοπλιστές