Το χαρακτηριστικό παράδειγμα, της «αταξικής κοινωνίας» της ελληνικής ναυτιλίας, αποτυπώνεται στην «ρότα» που χάραξε ο Έλληνας εφοπλιστής και φιλόπατρης Κωνσταντίνος Αρνόκουρος.
Μια κοινωνία, που παραδοσιακά δίνει την δυνατότητα σε ανθρώπους να ξεκινήσουν μια καριέρα στη θάλασσα, να δουλέψουν σκληρά, και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν, να πετύχουν και στον επιχειρηματικό στίβο.
Γεννημένος στα ορεινά, στα Πλατάνια της Μεσσηνίας το 1949, γιος βοσκού, αγάπησε τη θάλασσα και συνειδητοποίησε γρήγορα τις ευκαιρίες που θα μπορούσε να του προσφέρει για να γνωρίσει τον κόσμο, να μορφωθεί αλλά και να αναδειχθεί επαγγελματικά.
Το όνειρο έγινε γρήγορα πραγματικότητα, αφού ο νεαρός τότε Κωνσταντίνος Αρνόκουρος από τα Πλατάνια βρέθηκε στην μακρινή Σχολή Εμποροπλοιάρχων της Σύρου, από την οποία και αποφοίτησε το 1969. «Μπάρκαρε» στον ελληνόκτητο στόλο, και συνέχισε τα ταξίδια μέχρι να πάρει το δίπλωμα του υποπλοιάρχου.
Τότε, αποφάσισε να κάνει στροφή στην καριέρα του και από τα καράβια να επιστρέψει στη στεριά, και παράλληλα να σπουδάσει στην Ανωτάτη Εμπορική (ΑΣΣΟΕ). Εργάστηκε στο operation, ένα από τα πιο νευραλγικά τμήματα των ναυτιλιακών εταιρειών, σε δύο μεγάλες ελληνικές ναυτιλιακές εκείνη την περίοδο, στον όμιλο Ανδρεάδη, και στην Candia Shipping.
Ως ένας άνθρωπος που δεν φοβόταν τις αλλαγές και τα υπολογισμένα ρίσκα, έχοντας πρώτα αποφοιτήσει από την Ανωτάτη Εμπορική, «άνοιξε τα φτερά’ του και στο επιχειρήν. Αφού εφύγει από την Candia Shipping το 1983, ένα χρόνο αργότερα ιδρύει το ναυτικό πρακτορείο World Marine Services που προσέφερε υπηρεσίες σε πλοία στην Αίγυπτο. Μια επιχείρηση που έχει αναλάβει ο γιός του Αλέξιος και έχει επεκταθεί και στη Κίνα.
Το 1985 όμως, αναμένεται να είναι η χρονιά «τομή» στα επιχειρηματικά του σχέδια. Μαζί με τον φίλο του, έναν ακόμα καπετάνιο, τον Γιώργο Αγαθοκλέους, ιδρύουν InterOrient Maritime Enterprises, μία εταιρεία η οποία «εκτόξευσε» την επιχειρηματική του δράση, αφού θεωρείται πλέον ένα από τα καλύτερα πρακτορεία για διαχείριση και εκπαίδευση πληρώματων πλοίων. Αρχικά λειτούργησε στις Φιλιππίνες και από το 2002 και στην Ρουμανία. Προσφέρει υπηρεσίες σε 230 πλοία όλων των κατηγοριών (bulkers, containers, tankers, LPG carriers), έχοντας στη διάθεσή του μια «δεξαμενή» περίπου 5.100 ναυτικών. Θεωρείται μια από τις top 10 επιχειρήσεις για πληρώματα πλοίων στην Φιλιππίνες. Μια χώρα που σήμερα διαθέτει ίσως τον μεγαλύτερο αριθμό ναυτικών στο κόσμο.
Η επόμενη κίνηση στην επιχειρηματική του σκακιέρα στη ναυτιλία, έγινε αφού πρώτα είχε αναδειχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο τομέα των πληρωμάτων, και αφού είχε επεκταθεί ως ναυτικό πρακτορείο (World Marine ) το 1989 και στη Κίνα.
Στο κέντρο επιχειρήσεων που έχει στήσει στο κέντρο της Γλυφάδας, ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο άνοιγμα στη ναυτιλία, στην διαχείριση πλοίων. Ιδρύει το 1999 την Kouros Maritime Enterprises, η οποία στον στόλο της σταθερά έχει από δύο έως τέσσερα πλοία. Συνηθίζει, λένε στην Ακτή Μιαούλη, να αγοράζει καλά ποιοτικά πλοία, αποκλειστικά σχεδόν από φημισμένα ιαπωνικά ναυπηγεία, και να τα πουλάει μετά από την πάροδο κάποιον ετών, κερδίζοντας και από το asset play. Πρόκειται για μια «σταθερά» που χαρακτηρίζει παραδοσιακά τον ελληνικό εφοπλισμό, αν και τα τελευταία 10 χρόνια, με την αγορά να βρίσκεται συνήθως σε «χαμηλές πτήσεις», οι ναυτιλιακές εταιρείες δεν έχουν συχνά αυτή την ευκαιρεία.
Σήμερα η Kouros Maritime έχει στον στόλο της δύο bulker. Το «Helen A” το οποίο αγόρασε τον Ιανουάριο του 2020 και έχει μεταφορική ικανότητα 55.000 τόνων, και το “Nota A”, στο οποίο έδωσε το όνομα της αδικοχαμένης κόρης του, και το οποίο απέκτησε τον Ιούλιο του 2016.
Παράλληλα, αναφέρουν οι πληροφορίες, ο κ. Αρνόκουρος, έχει ασχοληθεί και με τις χρηματιστηριακές επενδύσεις.
Οι ρίζες
Παρά το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, ταξίδεψε μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα του, πολύ μικρός σε ηλικία, μόλις 18 ετών, διατήρησε στενές επαφές με την οικογένειά και τους φίλους, ενώ από την στιγμή που πέτυχε στα επιχειρηματικά του ανοίγματα, προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τόσο της Πλατανιάς, όσο και ευρύτερα της Μεσσηνίας.
Για να περιγράψουν την προσωπικότητα του έλληνα εφοπλιστή και την ευαισθησία που δείχνει σε κάθε τι που αφορά την ιδιαίτερη πατρίδα του, έχουν χρησιμοποιήσει την ρήση του Καζαντζάκη που λέει: «Η ψυχή ξέρει πολύ καλά, κι ας κάνει πολλές φορές πως το ξεχνάει, πως έχει να δώσει λόγο στα πατρικά χώματα».
Στην Πλατανιά, εκτός από την ενίσχυση των συχωριανών του, όπως λένε άνθρωποι της περιοχής, αναπαλαίωσε τον πύργο του χωριού, τον οποίο ονόμασε «Πύργο του μπαρμπα-Αλέκου», τιμώντας την μνήμη του πατέρα του, και ακριβώς δίπλα ένα ανοικτό θέατρο, στο οποίο έδωσε το όνομα της κόρης του που έφυγε νωρίς, «θέατρο της Νότας Κ. Αρνόκουρου». Τα έργα που έχει κάνει στην ιδιαίτερη πατρίδα, έχουν μεταμορφώσει την περιοχή, και σύμφωνα με τους ντόπιους, και σε συνδιασμό με την καλίρροη Νέδα και τους καταρράκτες, έχει γίνει η «Αράχωβα της Τριφυλίας».
Ο κ. Αρνόκουρος, προσφέρει όμως και ευρύτερα στην περιοχή της Μεσσηνίας. Για παράδειγμα το 2003 σε συνεργασία με τον αείμνηστο Βασίλη Κωνσταντακόπουλο, χρηματοδότησαν την ανακατασκευή στρατιωτικών εγκαταστάσεων, προκειμένου να ιδρυθεί το παράρτημα του Πανεπιστημίου Πελλοπονήσου στην Καλαμάτα. Για τον λόγο αυτό τιμήθηκε το 2005 από τον Δήμο Καλαμάτας με το μετάλλιο της Τιμής.
Επίσης ο έλληνας εφοπλιστής χρηματοδότησε την δημιουργία μονάδας αυξημένης φροντίδας στην Κυπαρισσία, ενώ στήριξε ενεργά και τις προσπάθειες της πόλης της Καλαμάτας να αναδειχθεί πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.
