Γιατί πιέζεται η ΔΕΗ από Μυτιληναίο, Περιστέρη και ELPEDISON

Καταστροφικές συνέπειες για τη ΔΕΗ θα έχει η υποχρεωτική – βάση των δεσμεύσεων έναντι των θεσμών – μείωση του μεριδίου της ΔEΗ κατά 25% (στα επόμενα 1-2 χρόνια) και 50% μέχρι το 2020 , όπως είπε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Μανώλης Παναγιωτάκης, στην τελετή κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Κι αυτό γιατί το 50% που αναμένεται να μετακινηθεί είναι το υγιές πέλατολόγιο της επιχείρησης χάρη στις πληρωμές του οποίου…η εταιρεία μπορεί και υπάρχει παρά τις μεγάλες οφειλές.

«Αν ληφθεί υπόψη ότι ένα μεγάλο μέρος της αγοράς, – υψηλής τάσης αγρότες , δημόσιοι φορείς, ευάλωτοι καταναλωτές, πελάτες με οφειλές και διακανονισμούς ή μη – που υπερβαίνει το 50%, δε μετακινείται από τη ΔEΗ, εάν δεν ληφθούν μέτρα και ρυθμίσεις, γενικότερα εάν δεν βελτιωθεί η κατάσταση, η μείωση του μεριδίου της ΔEΗ θα προέλθει από την απώλεια πλέον του 50% των λοιπών πελατών, αυτών που καλύπτουν σήμερα τις απώλειες από τους άλλους, κάτι που θα έχει καταστροφικές συνέπειες, για την Επιχείρηση» καταλήγει ο κ. Παναγιωτάκης. Άμεσα οφελειμενοι θα είναι οι ιδιώτες παικτες μεταξύ αυτών οι όμιλοι Μυτιληναίος , ΗΡΩΝ ( Γ. Περιστέρης ) και ELPEDISON.

Η μείωση των υπέρογκων οφειλών στη ΔΕΗ και η αντιμετώπιση των  ρευματοκλοπών αποτελούν στόχους για τη ΔΕΗ το 2016, έτος κατά το οποίο   πρέπει να ξεκινήσει ο νέος στρατηγικό σχεδιασμός της εταιρείας για την ανάπτυξή της με βάση τα νέα δεδομένα της σημερινής συγκυρίας.

Ανάπτυξη εκτός συνόρων και συνεργασίες

Ενόψει των επικείμενων αλλαγών στην αγορά ηλεκτρισμού που θα φέρουν μείωση των μεριδίων της, η εταιρεία θα δώσει έμφαση στην αξιοποίηση ευκαιριών ανάπτυξης έξω από τα ελληνικά σύνορά, θα ευνοεί την αξιοποίηση «επιχειρηματικών συνεργασιών με άλλες εταιρείες, ιδιωτικές ή δημόσιες, εγχώριες ή ξένες», την αξιοποίηση νέων ευκαιριών που διανοίγονται με την φόρτιση ηλεκτρικών αυτοκινήτων, την εξοικονόμηση ενέργειας αλλά και σε άλλους τομείς, όπως το φυσικό αέριο.

Απευθυνόμενος στα στελέχη τις διοικήσεις των θυγατρικών και παρουσία του Γ.Γ. του ΥΠΕΝ Μιχάλη Βεροιόπουλου, ο επικεφαλής της ΔEΗ περιέγραψε τους αναπτυξιακούς στόχους της εταιρείας, για την επίτευξη των οποίων όπως είπε επιγραμματικά, δεν υπάρχουν ταμπού και καμία προκατάληψη δε μπορεί να στέκεται εμπόδιο. «Ένα συναίσθημα υπάρχει: αυτό της μεγάλης, ακόμη μεγαλύτερης και ισχυρότερης ΔEΗ. Κάθε τι που εξυπηρετεί αυτό το στόχο, είναι αποδεκτό. Αντίθετα, οτιδήποτε τον αντιστρατεύεται, απορρίπτεται» τόνισε ο ίδιος.

Σε ό,τι αφορά στα τρέχοντα και καυτά προβλήματα της εταιρείας, ο κ. Παναγιωτάκης απλώς περιέγραψε την πραγματικότητα, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για την αντιμετώπισή της. Αυτή δεν είναι άλλη από την οικονομική κατάσταση της Επιχείρησης, την κατάσταση της λιγνιτικής παραγωγής, την κατάσταση και τις νέες συνθήκες της λιανικής.

 

Επενδύσεις και μείωση λειτουργικών το 2015

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ΔEΗ, το 2015 καταγράφηκε μείωση της λειτουργικής κερδοφορίας συνεπεία των πολύ αυξημένων προβλημάτων. Το ίδιο διάστημα αυξήθηκαν οι επενδύσεις πάνω από 100 εκατομμύρια και μειώθηκε το χρέος κατά 75 εκατομμύρια, ενώ το 2016 απαιτείται χρηματοδότηση του επενδυτικού προγράμματος με 980 εκατομμύρια και πληρωμή των χρεολυσίων 620 εκατομμυρίων.

Τα δύο κυρίαρχα ζητήματα που προσλαμβάνουν πλέον στρατηγικές διαστάσεις για τη ΔΕΗ είναι η εισπραξιμότητα και η μείωση των οφειλών προς την Επιχείρηση, και το πρόβλημα των ρευματοκλοπώνη,  αξία των οποίων μετράται πλέον σε πενταψήφια νούμερα εκατομμυρίων. Έτσι κρίνει ότι επιβάλλεται επειγόντως να σημειωθεί σημαντική, αν όχι θεαματική πρόοδος σε αυτά τα ζητήματα.

Μείωση Λιγνιτικής παραγωγής

Σε ό,τι αφορά στην λιγνιτική παραγωγή, αυτή από 30.500 γιγαβατώρες το 2009 έπεσε στις 19.500 το 2015 με προοπτική τις 17-18.00 το 2016, (κάτω από 34% στο σύνολο). Η προβολή της εξέλιξης της λιγνιτικής παραγωγής για το 2030 κυμαίνεται από 14.000 γιγαβατώρες με το αισιόδοξο σενάριο μέχρι και κάτω από 12.000 με το απαισιόδοξο, προοπτική που ο κ. Παναγιωτάκης χαρακτηρίζει ζοφερή, όχι μόνο για τη ΔΕΗ ΔΕΗ -2,71% άλλα και για την οικονομία της χώρας, της οποίας η εξάρτηση από εισαγόμενα καύσιμα και η έκθεση στις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών θα αυξηθούν σε βαθμό πολύ δύσκολα διαχειρίσιμο.