Απίστευτο! Μεγιστάνας έχει σαλέ αξίας 35 εκατ. δολαρίων και δεν μπορεί να αποδείξει ότι του ανήκει

O Ρώσος μεγιστάνας Βιτάλι Μαλκίν δεν μπορεί να αποδείξει ότι του ανήκει ένα πολυτελές σαλέ σκι στην Κουρσεβέλ της Γαλλίας. Κι όμως, καλείται να πληρώσει φόρους για αυτό.

Μετά από μια δικαστική μάχη, ο Μαλκίν, πρώην Ρώσος γερουσιαστής, κλήθηκε ύστερα από απόφαση γαλλικού δικαστηρίου να πληρώσει φόρους ύψους 1,7 εκατομμυρίων δολαρίων για το σαλέ, η αξία του οποίου υπολογίζεται στα 35 εκατ. δολάρια (31,7 εκατ. ευρώ).

Η υπόθεση είναι μία από τις πολλές που σχετίζονται με την επιβολή φόρου 3% επί της αξίας ενός ακινήτου που ισχύει στη Γαλλία και έχει σχεδιαστεί με στόχο να σταματήσει η χρήση «εταιρειών κελυφών» για τη μη καταβολή φόρων στην χώρα.  Ο Μαλκίν είχε χρησιμοποιήσει μία εταιρεία όχημα μέσω Λουξεμβούργου για να αγοράσει το σαλέ.

Ο φόρος αυτός σχεδιάστηκε για να εμποδίσει τους πλούσιους που προσπαθούν να αποφύγουν την καταβολή του κανονικού φόρου περιουσίας στην Γαλλία, σύμφωνα με τον Arnault Taifler, δικηγόρο στο Παρίσι. Ωστόσο, υπάρχει και μία άλλη τακτική κατά την οποία οι ιδιοκτήτες ακινήτων προσπαθούν να αποδείξουν ότι κατέχουν τη γη, για να αποφύγουν το φόρο 3%, ο οποίος είναι υψηλότερος  από τον αρχικό και δεν έχει εκπτώσεις.

Αυτή την τακτική ακολούθησε ο Μαλκίν αλλά δεν ήταν εύκολο. Οι δικαστές αποφάσισαν ότι ο Ρώσος επιχειρηματίας απέτυχε να αποδείξει ότι του ανήκει η εταιρεία που ελέγχει το γαλλικό σαλέ και απέκτησε τη γη.

Σε μια παρόμοια υπόθεση, ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος Ισκάνταρ Μαχμούντοβ αναγκάστηκε τον Ιανουάριο να πληρώσει 1,56 εκατομμύρια ευρώ σε φόρους που συνδέονται με το Villa l’Ecossaise στην Κυανή Ακτή.

Διπλή υπηκοότητα

Ο 67χρονος Μαλκίν έχτισε την περιουσία του ως συνιδρυτής της Rossiyskiy Credit Bank στις αρχές της δεκαετίας του ’90, και έγινε πολύ γρήγορα μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Ρωσίας.

Το 2004 έγινε γερουσιαστής, αλλά παραιτήθηκε τον Μάρτιο του 2013 αφού κατηγορήθηκε ότι κατέχει διπλή υπηκοότητα και περιουσία στο εξωτερικό, ενώ ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι δεν παραβίαζε τους κοινοβουλευτικούς κανόνες.

Πρόσφατα επανήλθε στη δημοσιότητα ως ένα από τα θύματα του τραπεζίτη Patrice Lescaudron, ενός καταδικασμένου απατεώνα που ήταν στο παρελθόν στέλεχος  στην Credit Suisse.

Από το 2010, το γαλλικό φορολογικό σύστημα είχε περισσότερη εξουσία να εισπράττει μεγάλα ποσά από ιδιοκτήτες ακινήτων στις Άλπεις ή την Κυανή Ακτή, δήλωσε ο Tailfer. Τότε ήταν που η κυβέρνηση σημείωσε μεγάλη νίκη στο δικαστήριο και ουσιαστικά αύξησε σημαντικά τις προϋποθέσεις για την απόδειξη της ιδιοκτησίας ακινήτων που αγοράστηκαν μέσω εταιρειών που εδρεύουν εκτός Γαλλίας.

Στην υπόθεση Mαλκίν, η Crystal Vision Holdings δήλωσε για το 2012 και το 2013 ότι ήταν ιδιοκτήτης όλων των μετοχών της εταιρείας με έδρα το Λουξεμβούργο. Σε απάντηση, οι Γάλλοι φορολογικοί υπάλληλοι του ζήτησαν να αποδείξει την κυριότητα για να δικαιούται εξαίρεση από την εισφορά 3% επί της αξίας του σαλέ σκι.

Ο Μαλκίν προσκόμισε πλήθος εγγράφων, αλλά κανένα από αυτά δεν έπεισε τους φορολογικούς υπαλλήλους ή το εφετείο στην Aix-en-Provence, το οποίο έλαβε απόφαση στις 2 Ιουνίου. Πρέπει να πληρώσει περίπου 77.000 ευρώ σε πρόστιμα καθώς και 510.000 ευρώ σε εκκρεμείς φόρους για 2012 και 951.000 ευρώ για το 2013, καθώς η αξία του ακινήτου σχεδόν διπλασιάστηκε λόγω εκτεταμένης ανακαίνισης.

Το δάνειο της Credit Suisse

Το εφετείο απέρριψε το γεγονός ότι οι άδειες για κατεδάφιση και οικοδόμηση εκδόθηκαν στον όνομα του Μάλκιν. «Δεν χρειάζεται να είναι ο ιδιοκτήτης για να υποβάλει αίτηση και να λάβει άδεια σχεδιασμού», δήλωσαν οι δικαστές.

Το δικαστήριο δεν επηρεάστηκε επίσης από το γεγονός ότι ο Μαλκίν και η σύζυγός του ήταν εγγυητές για ένα δάνειο της Credit Suisse που χορηγήθηκε το 2013 στην Immoluxe Courchevel, τη γαλλική οντότητα που αγόρασε το σαλέ. Οι δικαστές δήλωσαν ότι δεν απέδειξε ότι ήταν μέτοχοι της εταιρείας του Λουξεμβούργου που κατείχε την Immoluxe.

Από όλα τα στοιχεία που παρασχέθηκαν, το στοιχείο που έφτασε πιο κοντά στον να πείσει τους δικαστές, ήταν ένα άλλο δάνειο της Immoluxe για τη χρηματοδότηση της εξαγοράς του σαλέ, που διευκρίνιζε ότι ο Μαλκίν ήταν ο ιδιοκτήτης αυτoύ του γαλλικού κτίσματος. Ωστόσο, οι δικαστές δήλωσαν ότι η σύμβαση ήταν ιδιωτική και επέκριναν τον Μάλκιν που δεν προχώρησε στην επίσημη καταχώρηση του εγγράφου.