Μακριά από τις κοσμικές συναθροίσεις, αινιγματικά απόμακρος αλλά εντυπωσιακά δραστήριος στις επιχειρήσεις του παρά τα 88 του χρόνια, ο Κλάους-Μίχαελ Κουν ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα πριν λίγες ημέρες.

Αφορμή ήταν μία έκθεση της Deloitte για τα έργα και τις ημέρες του Ρενέ Μπένκο, ενός αυτοδημιούργητου μεγιστάνα του real estate, ο οποίος κατάφερε να προσεγγίσει την παγκόσμια οικονομική ελίτ και να την εξαπατήσει μέχρι η αυτοκρατορία του να καταρρεύσει το 2023.

1

Ο Κουν, ένας επιχειρηματίας με σκληρό προφίλ, παντρεμένος αλλά χωρίς απογόνους και περιουσία που αγγίζει τα 40 δισ. δολάρια, ανήκει στη λίστα των θυμάτων του (μαζί με τη δυναστεία των Peugeuot) και διεκδικεί 500 εκατ. δολάρια από τον Μπένκο, στην εταιρεία του οποίου ήταν επενδυτής.

Η πλεκτάνη και το τέλος των ψευδαισθήσεων

Σημαντικός μέτοχος σε γερμανικούς κολοσσούς όπως η αεροπορική εταιρεία Lufthansa, η ναυτιλιακή εταιρεία Hapag-Lloyd, ο όμιλος χημικών Brenntag και η εταιρεία λεωφορείων Flixbus αλλά και κυρίαρχος παίκτης στον κλάδο των μεταφορών και των logistics χάρη στην εταιρεία του Kuehne + Nagel, ο Κουν βρέθηκε γρήγορα στο ραντάρ του Μπένκο.

Με μοναδικό αλλά ακαταμάχητο όπλο τη γοητεία του, ο Μπένκο τον προσέγγισε και σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Γερμανού δισεκατομμυριούχου, φάνηκε πολύ έξυπνος ακόμα και για έναν έμπειρο επιχειρηματία.

Είχε το θάρρος να τον προσεγγίσει ο ίδιος, να παίξει το χαρτί του αυτοδημιούργητου οραματιστή και να εμφανιστεί ενώπιον του, «διαβασμένος« για τις συνήθειές  του αλλά και τις αδυναμίες του.

Ο Μπένκο πάτησε πάνω στην αγάπη του Κουν για την γενέτειρά του το Αμβούργο. Μπορεί εδώ και δεκαετίες να έχει επιλέξει την Ελβετία για φορολογικούς λόγους, όμως το Αμβούργο έχει επωφεληθεί από μία σειρά επενδύσεων του Γερμανού μεγιστάνα.

Ο Μπένκο του παρουσίασε μία ψευδή εικόνα της «κούφιας» αυτοκρατορίας του, η οποία πνιγόταν στα χρέη, αλλά είχε στην κατοχή της κτίρια-διαμάντια σε όλη την Ευρώπη. Του υποσχέθηκε την ανέγερση του Elbtower, ενός ουρανοξύστη στο Αμβούργο, μία δέσμευση που κίνησε αμέσως την περιέργεια του Γερμανού δισεκατομμυριούχου.

Το γεγονός ότι ο Μπένκο είχε στο πλευρό του μία σειρά Γερμανών και Αυστριακών επενδυτών ήταν ένα ακόμα σημάδι για τον Κουν, ότι τα χρήματά του θα ήταν ασφαλή.

«Ο κ. Μπένκο αποτελεί πλέον παρελθόν. Ήταν μια μεγάλη αποτυχία. Αλλά δεν μπορείς να πετυχαίνεις σε όλα. Θα υπάρξουν και κάποιες περιστασιακές αποτυχίες», ανέφερε λίγο αργότερα, όταν πια ο Μπένκο βρισκόταν στα χέρια των αρχών, αφού πρώτα είχε αποκαλυφθεί το μέγεθος της απάτης του.

Σε άλλες δηλώσεις του υπήρξε πιο σκληρός με τον εαυτό του. Παραδέχθηκε ότι παρασύρθηκε από το συναίσθημα, την επιθυμία του να δει τον Elbtower στο Αμβούργο, έκανε λάθη όπως το να μην κάνει ενδελεχή έλεγχο στη Signa, την εταιρεία του Μπένκο, και κατέληξε να παραδεχθεί ότι τελικά ο αυστριακό απατεώνας τον «είχε του χεριού του».

Ένας ισχυρός επιχειρηματίας

Το τέλος των ψευδαισθήσεων ήταν πικρό για τον Κουν, όμως το πλήγμα αφορούσε κυρίως τον εγωισμό του κι όχι την αυτοκρατορία του, η οποία συνεχίζει να παραμένει ακμαία.

Σε αντίθεση με άλλους γόνους, που δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την αίγλη της αυτοκρατορίας που κληρονόμησαν, ο Κουν ανέλαβε σε ηλικία 29 ετών την Kuehne + Nagel, μία εταιρεία που ίδρυσε ο παππούς του το 1890 και την εξέλιξε σε παγκόσμιο ηγέτη των logistics.

Την δεκαετία του 1970 μεταφέρει την έδρα της εταιρείας στο Schindellegi της Ελβετίας, σε μία χώρα με ευνοϊκή φορολογία, ενώ παράλληλα έχτιζε το σχέδιο επέκτασής της.

Αντί να επενδύει σε δικό του στόλο (πλοία ή αεροπλάνα) για μεταφορά, η εταιρεία του λειτουργούσε ως διαμεσολαβητής για την εύρεση χώρου σε πλοία και αεροπλάνα που ανήκαν σε άλλες εταιρείες. Η διεθνοποίηση και η ψηφιακή μετάβαση αποτέλεσαν το κλειδί για να ξεχωρίσει η εταιρεία και να διακριθεί στον κλάδο των μεταφορών.

Παράλληλα, ο Κουν αγόρασε σημαντικά μερίδια σε γερμανικές εταιρείες όπως η ναυτιλιακή Hapag-Lloyd, η Lufthansa και η Brenntag, ενώ επένδυσε και σε ακίνητα, όπως ξενοδοχεία.

Στη σκιά του Γ’ Ράιχ

Όπως και πολλές γερμανικές δυναστείες, ο Κουν βρέθηκε στο στόχαστρο ιστορικών για την σύνδεση της εταιρείας του παππού του με την ναζιστική Γερμανία.

Για κάποιους τα στοιχεία είναι αδιάσειστα: η εταιρεία Kuehne + Nagel είχε συνάψει μία σειρά από προσοδοφόρα συμβόλαια για την μεταφορά των περιουσιακών στοιχείων των Εβραίων μακριά από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και προς τη Γερμανία. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η εταιρεία συμμετείχε ενεργά στην «M-Aktion» (Möbelaktion), την επιχείρηση λεηλασίας των εβραϊκών περιουσιών στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Το χαρακτηριστικό του Κουν –και ο λόγος που κορυφαία μέσα ενημέρωσης και ιστορικοί επανέρχονται στο ίδιο θέμα-  είναι ότι σε αντίθεση με άλλους Γερμανούς επιχειρηματίες, αυτός αρνείται να σχολιάσει και να αποδεχθεί οποιαδήποτε σύνδεση. «Αν η συζήτηση είχε ξεκινήσει αμέσως μετά τον πόλεμο, θα το καταλάβαινα απόλυτα», δήλωσε στο Der Spiegel τον περασμένο Μάρτιο. «Αλλά πώς θα μπορούσε κανείς να το ανακαλύψει σήμερα;», αναρωτήθηκε.

Οι ιστορικές αποκαλύψεις έχουν αναγκάσει άλλες εταιρείες, όπως η Porsche, η BMW και η Volkswagen να παραδεχθούν τις συνδέσεις τους με το ναζιστικό καθεστώς και να απολογηθούν για τα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής.

Όχι όμως τον Κουν: «Ήμουν επτά ετών στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν είχα καμία απολύτως επιρροή σε ό,τι συνέβη πριν», δήλωσε στους Financial Times, προσθέτοντας ότι δεν ήταν σωστό να τον «διώκουν».

Σύμφωνα με το Vanity Fair, ο Κουν έφτασε στο σημείο το 2015 να απαγορεύσει τη δημοσίευση μιας μελέτης που ο ίδιος είχε αναθέσει για τα 125 χρόνια της εταιρείας, επειδή οι ερευνητές αρνήθηκαν να «εξαφανίσουν» το κεφάλαιο που αφορούσε το ναζιστικό παρελθόν. Η απάντησή του είναι πάντα η ίδια: «Ο πατέρας μου δεν ήταν Ναζί» και «πρέπει να αφήσουμε το παρελθόν στην ησυχία του».

Διαβάστε επίσης:

Η πιο ισχυρή ιταλική δυναστεία σε κρίση: Η οικογενειακή διαμάχη, η Ferrari και η «πώληση» της Juventus

Ιράν: Πετρελαιοφόρο δεξαμενόπλοιο κατάσχεσαν οι Φρουροί της Επανάστασης για «λαθρεμπόριο καυσίμων»

Ανατροπή! Γιατί ο Ντράγκαν Σόλακ έκανε πίσω στη νέα του επένδυση