Ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη για δεύτερη φορά Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (HΠΑ) στις 6 Νοεμβρίου 2024, ορκίστηκε στις 20 Ιανουαρίου 2025 και αντικατέστησε τον Τζο Μπάιντεν, ως ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Με την ευκαιρία αυτή να σας θυμίσω επίσης ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος κατά την προεκλογική του εκστρατεία έδωσε υποσχέσεις και έκανε και δηλώσεις, όπως όλοι οι πολιτικοί άλλωστε.

Ανάμεσα σε αυτά που ισχυρίστηκε ήταν και το ότι θα μπορούσε να τελειώσει τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας σε 24 ώρες από την ανάληψη της προεδρίας («I could solve the war in 24 hours»). Με κάτι
πρόχειρους γρήγορους υπολογισμούς που έκανα, βρίσκω ότι από την εκλογή του μέχρι και σήμερα έχουν περάσει ούτε μία, ούτε δύο αλλά 257 μέρες, και όπως έχετε διαπιστώσει και εσείς ο πόλεμος ακόμα δεν έχει τελειώσει.

1

Να σας πω όμως και κάτι άλλο ενδιαφέρον, που έγινε τώρα πρόσφατα; Είδαμε τον Ντόναλντ Τραμπ να ρωτάει τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αν θα μπορέσει να «κάνει τη δουλειά», δηλαδή να χτυπήσει τη Μόσχα, εφόσον του δώσει τα κατάλληλα «εργαλεία».
Όταν λέμε εργαλεία εννοούμε υπερσύγχρονα και έξυπνα όπλα, με φοβερές επιδόσεις στα πεδία των επιχειρήσεων.

Η μεγάλη ανατροπή

Δεν είναι σκοπός μου να σας κάνω μάθημα ιστορίας ή μαθηματικών. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ και εγώ να καταλάβω πώς από εκείνη την ημέρα, που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ (μαζί με τον Αντιπρόεδρό του, τον Τζέι Ντι Βανς) είχε εκείνη την «εκρηκτική» συνάντηση με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, φτάσαμε στη σημερινή ανατροπή. Τι έγινε – θα αναρωτιέστε φυσιολογικά- και βλέπουμε τέτοια αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ και αποφάσισαν τη συνέχιση ενίσχυσης της Ουκρανίας;

Όπως έγινε γνωστό κατόπιν δηλώσεων και πηγών προσκείμενων στον Λευκό Οίκο, τον Τραμπ στεναχώρησε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν (ποιος άλλος;) και η αιτία της στεναχώριας είναι ότι ενώ υποσχόταν ειρήνη και κατάπαυση πυρός, ουδέποτε έπραξε τίποτε από αυτά τα δύο.

Έτσι λοιπόν, στεναχωρημένος αλλά και εμπνευσμένος από την αποτελεσματικότητα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ στο Ιράν, ο Πρόεδρος Τραμπ έλαβε αυτή την απόφαση. Προκειμένου να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στον Πούτιν, που παραμένει «βράχος» στις θέσεις και τις επιδιώξεις του, μπας και σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και καθίσουν τελικά οι εμπλεκόμενοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (στο οποίο ας ελπίζουμε ότι δεν συμμετάσχει η Τουρκία).

Οι ΗΠΑ φαίνεται να είναι πρόθυμες να ενισχύσουν την Ουκρανία με όπλα μεγάλου βεληνεκούς, όπως το αντιαεροπορικό σύστημα PATRIOT και πυραύλους εδάφους – εδάφους ATACMS (Army Tactical Missile System) με βεληνεκές, που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 300 χλμ.
Θα με ρωτήσετε τώρα και πολύ καλά θα κάνετε, ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος; Από ότι φαίνεται το χέρι στην τσέπη για τα υπερσύγχρονα όπλα θα χρειαστεί να βάλε το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μέσω των κρατών – μελών.
Η βοήθεια της Συμμαχίας και της ΕΕ στην Ουκρανία δεν είναι και τίποτα καινούριο όμως να ξέρετε. Πολλές χώρες έχουν στηρίξει στρατιωτικά την Ουκρανία για να ενισχύσει τις δυνατότητες και την ανθεκτικότητα των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων και να βοηθήσει παράλληλα και στην προστασία του άμαχου πληθυσμού από τη στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας.

Υλικά και εκπαίδευση

Η βοήθεια αυτή περιλαμβάνει την παροχή θανατηφόρου και μη θανατηφόρου στρατιωτικού εξοπλισμού και προμηθειών, όπως μέσα ατομικής προστασίας, είδη πρώτων βοηθειών, καύσιμα, πυρομαχικά και πυραύλους. Επίσης η συνδρομή δεν περιορίζεται μόνο σε υλικά αφού τα κράτη – μέλη παρέχουν εκπαίδευση σε Ουκρανούς στρατιωτικούς και λοιπές διευκολύνσεις που δεν είναι υλικής φύσης.

Σε όλη αυτή τη βοήθεια και τις ενέργειες η Ελλάδα μας δεν έχει μείνει αμέτοχη.

Και επειδή στις προθέσεις του Προέδρου Τραμπ είναι οι πύραυλοι και αντιαεροπορικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς, μην αρχίζουν να σας μπαίνουν ιδέες για τα δικά μας συστήματα PATRIOT. Τα δικά μας είναι ανεπτυγμένα στην ελληνική επικράτεια, για να καλύπτουν πρωτίστως τους ελληνικούς ουρανούς. Επίσης έχουμε και μια Μοίρα PATRIOT στη Σαουδική Αραβία, εκεί κοντά στο Ριάντ, για την προστασία των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων από τις επιθέσεις των ανταρτών Χούθι.

Η βοήθεια της Ελλάδας (που ήταν από τις πρώτες χώρες παρακαλώ) έχει φανεί και στην πράξη. Έχουμε συνδράμει σαν χώρα με στρατιωτικό εξοπλισμό (τυφέκια εφόδου ΑΚ – 47 και τεθωρακισμένα οχήματα ΒΜΡ-1), πυρομαχικά (αντιαρματικές ρουκέτες RPG-18, ρουκέτες πυροβολικού 122mm, φυσίγγια διαμετρήματος 7,62 Χ39 mm και 7,62 Χ54 mm, βλήματα 73 mm) και φαρμακευτικό υλικό. Επίσης έχουν πωληθεί σε χώρες της Δύσης, μέσω διακρατικής συμφωνίας, βλήματα πυροβολικού και ρυμουλκούμενα πυροβόλα, προκειμένου να καταλήξουν στην Ουκρανία.

Φυσικά και όλα τα υλικά που έχουν παραχωρηθεί έχουν χαρακτηρισθεί από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ως «μη επιχειρησιακά αναγκαία» πριν την παράδοσή τους και ο λόγος για αυτό είναι πάρα πολύ απλός. Όπως ξέρετε πολύ καλά δική μας προτεραιότητα είναι η εθνική ασφάλεια, διότι δεν είναι μόνο οι φίλοι μας οι Ουκρανοί που έχουν περίεργο γείτονα.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η μικρή μας Ελλάδα καταφέρνει όχι μόνο να βοηθάει αυτούς που έχουν ανάγκη, αλλά να το κάνει με σχέδιο και πάντα με προτεραιότητα την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.