Οι δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τα σενάρια νέας διάσπασης ή ακόμη και αποπομπής του Στέφανου Κασσελάκη, έχουν μεγάλη σημασία, όσο κι αν ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος έχει ευτελίσει τα πάντα εξαιτίας κυρίως της ανεπάρκειάς του σε όλα τα επίπεδα.

Έχουν σημασία για την πολιτική γενικότερα στην Ελλάδα, για την ποιότητα της Δημοκρατίας, για τον κορυφαίο ρόλο που καλείται να παίξει διαχρονικά η αξιωματική αντιπολίτευση. Κυβέρνηση χωρίς αντίπαλο, χωρίς λογοδοσία, χωρίς πίεση εντός κι εκτός Βουλής, χωρίς κόμματα που θα κρίνουν, θα επικρίνουν, θα προτείνουν, είναι δείγμα ελλιπούς Δημοκρατίας.

Γι’ αυτό ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λύσει τα προβλήματά του το ταχύτερο και να προχωρήσει σε μια ομαλή πορεία προς τις ευρωεκλογές. Να ανασυγκροτηθεί, να σταθεί στα πόδια του, να ξανακερδίσει το λαό κι αν αξίζει να ξανακυβερνήσει.

Αρκεί να… αξίζει. Αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένας πολιτικός σχηματισμός που έχει μέλλον, κι όχι μόνο το βραχύ παρελθόν του. Αν και κατά τη γνώμη μου ήταν ένα «κατασκεύασμα» χωρίς πολιτικό υπόβαθρο.

Ένα δημιούργημα της κρίσης, του ακραίου λαϊκισμού, της άθλιας πολιτικής εκμετάλλευσης ενός λαού που ήταν σε απόγνωση και αναζητούσε σωτήρες ακόμη και εκεί που δεν έπρεπε.

Εν πάση περιπτώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε επί 4,5 χρόνια, έκανε πολλά κακά, έκανε και πολλά καλά. Η ιστορία σε βάθος χρόνου θα κρίνει.

Όμως, αυτό που παρακολουθούμε τώρα είναι ένα θλιβερό θέαμα ενός διαλυμένου θιάσου με κομπάρσους αλλά καθόλου πρωταγωνιστές.

Και με έναν υποβολέα, όσο κι αν το αρνείται. Τον πρώην πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, που κινεί τα νήματα, τους τελευταίους 8 μήνες.

Το «ποντάρισμά» του στον ανεπαρκή, στον «λίγο» Στέφανο Κασσελάκη αποδείχθηκε μια ακόμη αποτυχημένη επιλογή του. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λίγους μήνες έχει διαλύσει τα πάντα. Αλλωστε, εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής…

Πλέον στην Κουμουνδούρου έχουν φτάσει στο μη παρέκει και οι επιλογές είναι δύο:

Ο Στέφανος Κασσελάκης να τελειώσει τις καλοκαιρινές του διακοπές, που τον έφεραν στην πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ όπου είδε φως και μπήκε. Ό,τι απέμεινε από το κουφάρι της κεντροαριστεράς να συμμαζέψει τα κομμάτια του και να διώξει τον ανύπαρκτο πρόεδρό του κόμματος.

Αυτά που είπε χθες, ότι θα ζητήσει να παραμείνει πρόεδρος ως τις εθνικές εκλογές γιατί είναι σίγουρος ότι θα τις κερδίσει, απλά γελοιοποιούν ό,τι έχει απομείνει σοβαρό και απλά επεκτείνουν την εσωστρέφεια και θα οδηγήσουν σε νέες διασπάσεις.

Ταυτόχρονα συνολικά η κεντροαριστερά οφείλει να προχωρήσει σε μια πραγματική ανανέωση, σε μια ουσιαστική ενδοσκόπηση και σε μια νέα πορεία προς το λαό.

Χωρίς ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς Κουμουνδούρου, χωρίς Τσίπρες, πρώην Πασόκους και Κασσελακικούς. Αλλά με νέους ανθρώπους που θα έχουν όρεξη για δουλειά και που θα βλέπουν την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς ως βασικό συστατικό για τη δημιουργία ενός ισχυρού αντίπαλου δέους στη Νέα Δημοκρατία.

Η δεύτερη επιλογή είναι να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα εξ ων συνετέθη και να «ξυπνήσει» το ΠΑΣΟΚ από τον λήθαργό του προκειμένου να αναλάβει ουσιαστικό, πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση του χώρου. Αν μπορεί βεβαίως η ηγεσία του.

Ναι, η ποιότητα της Δημοκρατίας δεν μας δεν επιτρέπει την ενός ανδρός (και κόμματος) αρχή. Η εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία είναι υγεία, αλλιώς οδηγούμαστε σε αλαζονικές συμπεριφορές και σε «νομιμοποιημένη» διά της ψήφου απολυταρχία.

Είναι, λοιπόν, η ώρα για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Να φύγουν οι ανίκανοι και δεν είναι μόνον ο Κασσελάκης τέτοιος. Και να μπουν στην πολιτική άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν για το καλό του τόπου.

Όποιος δεν βλέπει ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα εθελοτυφθεί. Όποιος πιστεύει ότι η ακινησία είναι καλό για την πατρίδα μας, απλά συμβάλλει στο τέλμα που βρισκόμαστε όλοι μας.

Διαβάστε επίσης:

Κασσελάκης: Ξεχωριστά από τους βουλευτές του στο συλλαλητήριο των αγροτών, λίγο πριν τη συνεδρίαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ