Την εμπλοκή της στην υπόθεση της δολοφονίας του μικρού Παναγιωτάκη αρνείται η Ειρήνη Μουρτζούκου, όπως προκύπτει από το απολογητικό της υπόμνημα προς την ανακρίτρια Πάτρας,  η οποία την έκρινε προφυλακισμένη.

Η Μουρτζούκου προσπαθεί να  διαφοροποιήσει την περίπτωση του Παναγιωτάκη από εκείνη των άλλων βρεφών, τις δολοφονίες των οποίων έχει ομολογήσει, μιλώντας ουσιαστικά για ένα παιδί που δεν ταιριάζει στο «προφίλ» των υπολοίπων θυμάτων της, φτάνοντας να πει ότι δεν ταιριάζει στο «μοτίβο των δολοφονιών».

1

Βασικός της ισχυρισμός, σύμφωνα με το απολογητικό της υπόμνημα, είναι πως «τα μεν υπόλοιπα βρέφη ήταν ηλικίας έως έξι (6) μηνών, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν μεγάλο παιδί, ηλικίας δεκαπέντε (15) μηνών, τα υπόλοιπα βρέφη ήταν κορίτσια, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν αγόρι».

«Είναι αναμφίβολο πως ο Παναγιωτάκης “δεν ταιριάζει στο μοτίβο των δολοφονιών”», ισχυρίζεται η 25χρονη.

Η Μουρτζούκου, δικαιολογώντας τους ισχυρισμούς της, αποφάσισε να αποδώσει τις ευθύνες στη μητέρα του βρέφους για το θάνατο του. Παράλληλα, κατηγορεί και τη μητέρα της, για την οποία θεωρεί πως ήταν σημαντικός παράγοντας για την «πυροδότηση» της οργής της και η αιτία των απάνθρωπων εγκλημάτων της.

Στην προσπάθεια να δικαιολογήσει τις πράξεις της αποφάσισε να στρέψει την υπερασπιστική της επιχειρηματολογία στα ψυχιατρικά της προβλήματα.  Ισχυρίστηκε, ωστόσο, πως ο Παναγιωτάκης της έδωσε δύναμη να ζήσει και να τα ξεπεράσει.

«Ο Παναγιωτάκης μου έδωσε την δύναμη να ξεπεράσω τα “σκοτάδια” (ψυχιατρικά / ψυχωτικά / σωματικά και όχι μόνο) προβλήματά μου. Με έκανε να βρω την δύναμη να κάνω και πάλι όνειρα…».

Η Μουρτζούκου αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη για τον θάνατό του, υποστηρίζοντας: «Δεν θα του έκανα ποτέ κακό, δεν θα τον πείραζα ποτέ και για κανέναν λόγο… δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως ήταν ο λόγος για τον οποίο ζούσα και έβρισκα δύναμη να ξεπεράσω τους δαίμονές μου… αναφέρω ευθαρσώς πως, για τον θάνατό του, δεν έχω την παραμικρή ευθύνη, συμμετοχή και συνεργεία».

Σύμφωνα με το υπόμνημα που κατέθεσε, κατηγορεί τη μητέρα του Παναγιωτάκη, Καλλιόπη, ότι προσπαθεί να της φορτώσει το φόνο: «Η ανωτέρω […] όλους αυτούς τους μήνες προσπαθεί να με οδηγήσει στην ανάληψη της ευθύνης για τον θάνατο του παιδιού της, πλην μου είναι αδύνατον να “χρεωθώ” τον θάνατο της τελευταίας ελπίδας σωτηρίας της ζωής, της ψυχής, της ύπαρξής μου».

Υποστηρίζει επίσης ότι μετά τον θάνατο του παιδιού, η μητέρα του τη φιλοξενούσε κρυφά στην οικία της: «Από την ημέρα θανάτου του Παναγιώτη (5/8/2024) έως και τον μήνα Ιούνιο του έτους 2025 με φιλοξενούσε, κρυφά, στην οικία της στην Αμαλιάδα, γεγονός ασφαλώς μη συμβατό με την, παρουσιαζόμενη δημοσίως, εικόνα της εξοργισμένης (δήθεν) μητέρας».

Σε διαφορετικό σημείο του υπομνήματος, δηλώνει πρόθυμη να καταθέσει πλήρως για τις συνθήκες θανάτου του παιδιού, αρκεί να υπάρξει επίσημη κλήση και εγγύηση ασφάλειας: «Δεν δύναμαι και δεν επιτρέπεται στο παρόν δικονομικό στάδιο  να υπεισέλθω στις λεπτομέρειες του τρόπου, μεθόδου, αιτίας κλπ του θανάτου του, είμαι όμως στην διάθεση των Αρχών […] να αποκαλύψω τα πάντα».

Η πιο κρίσιμη δήλωση του υπομνήματος είναι ότι «καταλυτικό ρόλο» στην υπόθεση διαδραματίζει τρίτο πρόσωπο, το οποίο προς το παρόν δεν κατονομάζει: «Καταλυτικό ρόλο έχει διαδραματίσει και άλλος-η άνθρωπος, το όνομα του οποίου θα αποκαλύψω μόνο στις αρμόδιες Εισαγγελικές / Ανακριτικές Αρχές  αφού δέχομαι συνεχείς και έντονες απειλές για την ζωή μου και την σωματική μου ακεραιότητα».

Επιπλέον, η Ειρήνη Μουρτζούκου εμφανίζεται πρόθυμη για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, προκειμένου «να μην μείνει το παραμικρό σημείο της τραγικής αυτής ιστορίας στο σκοτάδι».

Στην απολογία της η Ειρήνη Μουρτζούκου περιέγραψε τους τρόπους με τους οποίους στέρησε τη ζωή της αδερφής της, των δυο μωρών της και του παιδιού της Κατερίνας. Την αιτία για τους φόνους που διέπραξε την αποδίδει στο «θόλωμα του μυαλού της», όπως είπε, ενώ για το άλλο της παιδί υποστήριξε πως «το είχε πλακώσει στον ύπνο της». «Σε κανένα παιδί δεν ήθελα να κάνω κακό, όλοι έβλεπαν πως τα αγαπάω» είπε χαρακτηριστικά.

«Όταν πέθανε η αδελφή μου, Ζωή – Ηλιάνα ήμουν 13 ετών. Ήμουν 13 ετών και κανείς δεν σκέφτεται τι περνούσα εγώ και έκανα ό,τι έκανα στην αδελφή μου. Θυμάμαι ότι πήγα στο δωμάτιό της. Αυτή ήταν στο πάτωμα και εγώ ήμουν από πάνω της. Δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή ότι πέθανε… Κάθε φορά θόλωνα… Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ήταν λες και δεν σκεφτόμουν τίποτε εκείνες τις στιγμές… Ένιωθα να τρελαίνεται το μυαλό μου. Το ίδιο έγινε και με την αδελφή μου, το ίδιο και με το μωρό της Κατερίνας, το ίδιο και με το ένα μου παιδί, τη Μαρία – Φρειδερίκη» είπε αρχικά η Μουρτζούκου.

«Για το άλλο μου μωρό το έκανα, χωρίς να το καταλάβω. Ξύπνησα και το είχα πλακώσει στον ύπνο μου. Το είχα πάρει από το σπίτι της μάνας μου το βράδυ, γυρίσαμε στο σπίτι που έμενα με τον Σουμόν και πέσαμε για ύπνο στο ίδιο κρεβάτι (με το μωρό). Λίγη ώρα μετά ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι κοιμόμουν από πάνω του» ανέφερε για το άλλο της παιδί».

«Εγώ μία ζωή μεγάλωνα παιδιά, τα αδέλφια μου, των φίλων μου, τα δικά μου… Κοιτάξτε πού έφτασα. Να κάνω κακό στα ίδια μου τα παιδιά, στην αδελφή μου και σε άλλο ένα αθώο μωράκι, εννοώ της Κατερίνας. Και αφού τα λέμε όλα σήμερα και πραγματικά νοιώθω ότι λυτρώνομαι, σας λέω ότι τον Παναγιωτάκη δεν πείραξα ποτέ. Πρώτη φορά σήμερα παραδέχομαι ότι έχω κάνει, ακόμα και για εξομολόγηση που πηγαίνω, δεν έχω καταφέρει να το πω… θα σας πως ότι και για το παιδί μου, τη Μαρία-Φρειδερίκη, ήμασταν στο νοσοκομείο και μάλιστα δεν ήμασταν καν μόνοι μας στο δωμάτιο… Δεν ξέρω πώς το έκανα αλλά το έκανα… είναι λες και για δευτερόλεπτα δεν σκέφτομαι, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει και μόλις συνειδητοποιώ τι γίνεται, το κακό έχει γίνει… Μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά αυτό είναι… Δεν θυμάμαι σε κανέναν παιδί από τα τρία τι έκανα, με ποιον τρόπο δηλαδή σταμάτησα την αναπνοή τους» συνέχισε η Μουρτζούκου για να προσθέσει: «Με το μικρό το μωράκι μου ξύπνησα και κατάλαβα ότι το είχα πλακώσει. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, μετά προσπαθούσα με το μυαλό μου να το συνεφέρω. Προσπαθούσα να του δώσω ανάσες».

«Σε κανένα παιδί δεν ήθελα να κάνω κακό, όλοι έβλεπαν πως τα αγαπάω… Δεν γνωρίζω τι έπαθα και έκανα κακό… Είναι αυτό που ξαναείπα… Σαν να σβήνουν όλα… Λες και το μυαλό μου δεν θέλει να θυμηθεί τι έγινε… Το μόνο που θυμάμαι, όταν σκέφτομαι τις στιγμές αυτές που έκανα ότι έκανα, είναι τον εαυτό μου να προσπαθεί να καταλάβει τι έκανα, γιατί το έκανα και πως μπορώ να το σώσω» συμπλήρωσε.

Διαβάστε επίσης: 

Μυτιλήνη: Φωτιά στην περιοχή της Μονής Λειμώνος – Υπό έλεγχο τέθηκε η πυρκαγιά στο Κεράμι Καλλονής

Λέσβος: Νέα φωτιά – Καίγεται δασική έκταση πάνω από τη Μονή του Αγίου Ιγνατίου

Υπουργείο Δικαιοσύνης: Έρευνα σε εκθέσεις 5,5 ετών στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πάτρας κάνουν υψηλόβαθμα στελέχη