Οι εκπρόσωποι της οµάδας Gonzo Unit ανακοινώνουµε µε µεγάλη µας χαρά την πρώτη µας οµαδική έκθεση µε τίτλο «Thresholds» σε ένα νέο χώρο τέχνης στη Θεσσαλονίκη.
Η οµάδα Gonzo Unit έχει έδρα το Nottingham και χρηµατοδότηση από τη Βρετανία. Θα παρουσιάσουµε τη δουλειά 32 καλλιτεχνών από 15 χώρες. Τα έργα έχουν επιλεγεί από κριτική επιτροπή µετά από ανοιχτή πρόσκληση η οποία είχε ενθαρρύνει τους ενδιαφερόµενους καλλιτέχνες να υποβάλουν έργα που ανταποκρίνονται, αντανακλούν ή εµπνέονται µε οποιονδήποτε τρόπο από τον όρο «Thresholds» (µεταφράζεται ως «Όρια», «σύνορα» ή «κατώφλια»).
Τα εγκαίνια της οµαδικής έκθεσης θα πραγµατοποιηθούν την Παρασκευή 8 Ιουνίου στις 21:00 και η έκθεση θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 23 Ιουνίου στο χώρο µας, στη Συγγρού
24, στη Θεσσαλονίκη. Ένας από τους καλλιτέχνες που συµµετέχουν στην οµαδική έκθεση θα βραβευθεί µε µια ατοµική έκθεση διάρκειας δύο εβδοµάδων που θα πραγµατοποιηθεί αργότερα µέσα στο 2018/2019. Ο νικητής θα επιλεγεί από µια οµάδα κριτών: την Anna Schwanz και την Rachel Murray, τις επιµελήτριες/εφόρους της Gonzo Unit, την Συραγώ Τσιάρα, ιστορικό τέχνης και διευθύντρια του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, τον Παναγή Κουτσοκώστα, ανεξάρτητο επιµελητή/έφορο, και τον Matthew Chesney, διευθυντή του Backlit (Nottingham, Βρετανία). Ο νικητής θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου 2018.
Λαµβάνοντας υπόψιν τον τόπο της έκθεσης, την Θεσσαλονίκη, ως σηµείο εισόδου, ο όρος «thresholds» έχει ιδιαίτερη σηµασία. Βρίσκεται στην πύλη προς την Ευρώπη, στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας και είναι ένας χώρος µε µια πλούσια κοινή ιστορία, µε τα Βαλκάνια στα βόρεια και την Τουρκία προς τα ανατολικά.
Σήµερα η Ελλάδα αποτελεί τόπο άφιξης χιλιάδων µεταναστών και προσφύγων που εισέρχονται στη χώρα µέσω της Μεσογείου και δεν µπορούν να συνεχίσουν τo ταξίδι τους πέρα από τα σύνορα των Βαλκανίων. Ένα “κατώφλι” (threshold) ορίζεται συνήθως ως η οδός προς µια θύρα. Αυτό σηµατοδοτεί ένα σηµείο εκκίνησης, και στο πιο θετικό του, ένα άνοιγµα στις δυνατότητες µιας νέας αρχής.
Ωστόσο, στη φυσική του κατάσταση, υπενθυµίζουµε ότι παραµένει ένας ενδιάµεσος χώρος, ένας σύνδεσµος ή και ένας διαχωρισµός. Το ποιος µπορεί να περάσει από ένα «κατώφλι/σύνορο» αστυνοµεύεται και πολιτικοποιείται βαρέως, τόσο σε µια µείζονα κλίµακα, όσον αφορά τον έλεγχο των εθνικών συνόρων, όπου, σε ολόκληρο τον κόσµο, τα σύνορα εξακολουθούν να έχουν µια διαρκή αλλά διαπερατή παρουσία, όσο και σε µια ελάσσονα κλίµακα, όπου ο έλεγχος και ο διαχωρισµός των σωµάτων είναι αόρατα ενσωµατωµένος στους καθηµερινούς δηµόσιους χώρους, στους θεσµούς και στα συστήµατα µας.
Η έκθεση χαρτογραφεί πολλαπλές πολιτισµικές, ιστορικές, χωρικές και χρονικές θέσεις του “ορίου” («threshold»). Τα κάτοπτρα και τα σηµεία σύνδεσης βρίσκονται µέσα στη σφαίρα του περάσµατος από το «ενδιάµεσο». Ενώ µερικά έργα τέχνης προέρχονται από κοινωνικοπολιτικές θέσεις, το εύρος της έννοιας και ο παγκόσµιος αντίκτυπός της υφαίνονται µέσα από την κριτική και δηµιουργική ανταπόκριση των εκτιθέµενων καλλιτεχνών.
Πέρα από µια σωµατική διάσταση, η πράξη διέλευσης ενός ορίου µπορεί επίσης να είναι µια ψυχική, πνευµατική ή δηµιουργική διαδικασία. Το όριο είναι η περιφέρεια, υπάρχει στο περιθώριο και είναι ουσιαστικά µια πύλη στο άγνωστο ή ακόµα και στο αλλόκοσµο. Σε προσωπικό και µεταφορικό επίπεδο το άτοµο που διασχίζει ένα κατώφλι µπορεί να χρειαστεί να εγκαταλείψει κάτι, να φύγει και να υποκύψει εξ ολοκλήρου στο άγνωστο, σηµατοδοτώντας µια πράξη µη αναστρέψιµης αλλαγής. Στην καθηµερινή µας ζωή καθώς κινούµαστε µεταξύ διαφορετικών χώρων, επιτελούµε και διαπραγµατευόµαστε συνεχώς στοιχεία της προσωπικής και επαγγελµατικής ταυτότητάς µας.
Μέσω µορφών ψυχαγωγίας, όπως το διαδίκτυο, οι φανταστικοί ή εικονικοί κόσµοι, µπορούµε να αναζητήσουµε ενεργά ένα σηµείο εξόδου ή µια διαφυγή από την καθηµερινότητα. Το “κατώφλι”, επίσης, σηµατοδοτεί το όριο, είναι ένας καθορισµένος δείκτης, εντός του οποίου κανείς υπάρχει ή ο οποίος πρέπει να ξεπεραστεί. Ενώ κάποια έργα στην έκθεση παραµένουν σε κατάσταση αγωνίας στο περιθώριο ή προσφέρουν µια µατιά στην άλλη πλευρά, άλλα έργα σκοπίµως επιδιώκουν να ξεπεράσουν τα όρια.
Μέσα από µια πειραµατική διαδικασία τα υλικά ωθούνται πέραν του ορίου τους µέχρι το σηµείο της αφαίρεσης ή της κατάρρευσης. Το σύστηµα γίνεται µια επέκταση του σώµατος, θολώνει τα όρια µεταξύ τεχνολογίας και φύσης και αιχµαλωτίζει τη µετάβαση ως ίχνος.
Διακόπτοντας τις σταθερές έννοιες, τα ταµπού και τα κανονιστικά ιδανικά αµφισβητούνται- και µέσω της διαλογιστικής και τελετουργικής διαδικασίας µπορεί να παραχωρηθεί είσοδος στην άλλη πλευρά.
Κατάλογος εκτιθέµενων καλλιτεχνών:
Τατιάνα Αλτίνη – Ελλάδα
David Bickley – Βρετανία/Ιρλανδία
Naomi Bishop – Αυστραλία
John Blythe – Βρετανία
Rebecca Bradley – Βρετανία/Ιρλανδία
Ann Carragher – Ιρλανδία/Βρετανία
Emma Coop – Βρετανία
Craig Dow – Βρετανία
Ben Fuog – Αυστραλία/Ελλάδα
Michael Gatzke – Γερµανία
Θεανώ Γιαννέζη – Ελλάδα
Χρήστος Γκενούδης – Ελλάδα/Βρετανία
Gobscure – Βρετανία
Aksel Haagensen – Εσθονία
Vera Hadzhiyska – Βουλγαρία/Βρετανία
Natasha Hall – Βρετανία
Jack Hughes – Βρετανία
Benjamin Jones – Βρετανία
Βιργινία Καρυπίδου – Ελλάδα
Kishwar Kiani – Πακιστάν
Tony Linde – Αυστραλία/Βρετανία
Camilla Lundquist – Ελβετία/Βιετνάµ/Ιαπωνία
Nour Malas – Συρία/Βρετανία
Enzo Marra – Ιταλία/Βρετανία
Ryoko Minamitani – Ιαπωνία/Βρετανία
Janet Morrow – Η.Π.Α.
Simon Raven – Βρετανία
Valentino Russo – Ιταλία/Ολλανδία
Lucy May Schofield – Βρετανία
Aleschija Seibt – Γερµανία
Chris Webb – Βρετανία
Luke White – Βρετανία
