Είναι ευτύχημα που για όλους τους Eλληνες υπάρχουν δύο σταθερές πεποιθήσεις που μας βοηθούν να στεκόμαστε όρθιοι σε αυτές τις ζοφερές εποχές της κρίσης. Πρώτον, η πεποίθηση ότι μας ψεκάζουν οι εξωγήινοι και, δεύτερον, ότι ο μακαρίτης Τραμπάκουλας πράγματι είδε «αυτοπροσώπως το τέρας».

Οι δύο αυτές βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις του λαού μάς βοηθούν να ξεπεράσουμε πολλά προβλήματα, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και μερικά ακόμα που, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν σε ικανοποιητική κατάσταση. Το κυριότερο από αυτά είναι η κατάσταση στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Ξεκινώ από το Πολεμικό μας Ναυτικό: Δεν έχω καμιά δυσκολία να προσυπογράψω την άριστη κατάσταση του ηθικού και της εκπαίδευσης των στελεχών και πληρωμάτων – και ομιλώ εξ ιδίας γνώσεως. Ομοίως όμως προσυπογράφω και τις τεράστιες ανησυχίες για την ανεπάρκεια και κατάσταση του υλικού του.

Ηδη προ τετραετίας, οι τότε αποστρατευθέντες ναύαρχοι Κ. Χρηστίδης (αρχηγός ΓΕΝ) και Κ. Μαζαράκης-Αινιάν (αρχηγός Στόλου) είχαν προειδοποιήσει ότι, προϊούσης της κρίσεως, το υλικό του Ναυτικού (αλλά και κατ’ αναλογία και των υπόλοιπων Ενόπλων Δυνάμεων) θα υφίστατο συνεχή απαξίωση και σειρά προβλημάτων άνευ της συνέχισης ισχυρής οικονομικής συμβολής του κράτους. Η ζοφερή αυτή κατάσταση επέρχεται τώρα πλέον και όλοι οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τη σημασία της για την εθνική μας ασφάλεια.

Αντί να αποκαταστήσουν και να επεκτείνουν τουλάχιστον τη λειτουργική οικονομική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, ξοδεύουν υπερπολλαπλάσια ποσά σε ανούσιες προεκλογικές και δήθεν κοινωνικές ενισχύσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Στόλος δίνει έναν άνισο αγώνα να παραμείνει αξιόμαχος. Αδυνατεί να αντιμετωπίσει, έστω σε επίπεδο εντυπώσεων, την τεράστια ανάπτυξη νέων τουρκικών μονάδων. Οι παραβιάσεις του εθνικού χώρου έχουν πλέον γίνει δευτέρα φύση στους ναυτικούς και στους αεροπόρους μας.

Τι είδους εθνικός χώρος-σουρωτήρι είναι αυτός, όπου ο σουλτάνος στέλνει τις δυνάμεις του να περιδιαβάζουν κάθε μέρα; Οι πολιτικοί μας είναι απόλυτα υπεύθυνοι, όχι μόνο γιατί δεν εξασφαλίζουν άμεσα τις αναγκαίες αμυντικές δαπάνες, αλλά και γιατί επί δεκαετίες ανέχονται μια απαράδεκτη κατάσταση που μόνο ζημιά προκαλεί στην αμυντική προσπάθεια της χώρας.

Εξηγούμαι: Ποιος ο λόγος ύπαρξης πολλών δεκάδων στρατοπέδων νότια της Κατερίνης, στρατοπέδων που είδαν τελευταία φορά επιχειρήσεις την εποχή του Χουρσίτ πασά και του Κιουταχή;

Μα προφανώς για να τροφοδοτούν τις καφετέριες των πόλεων όπου εδρεύουν, για να μαζεύουν ψήφους οι πολιτικοί.

Ποιος ο λόγος να σταθμεύουν όλες οι μονάδες Ειδικών Δυνάμεων στις παραλίες της Αττικής και όχι στα νησιά μας και στον Εβρο;

Μα φυσικά για να κοιμόμαστε στα σπίτια μας το βράδυ και να μην ξεβολευόμαστε και πολύ πολύ. Και όταν γίνει κάποιο επεισόδιο τύπου Ιμια στο μέλλον (που θα γίνει, μην αμφιβάλλετε), να κάνουμε καμιά-δυο μέρες να φτάσουμε στον τόπο της σύρραξης.

Για ποιο λόγο μένει όλος ο Στόλος του Πολεμικού Ναυτικού στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας;

Δεν πήραν χαμπάρι οι πολιτικοί μας ότι ο στόλος του Ξέρξη έφυγε πριν από 2.500 χρόνια; Γιατί δεν είναι ο Στόλος στην Κρήτη ή στον Μούδρο;

Βλάκες ήσαν ο Βενιζέλος και ο Κουντουριώτης;

Για ποιο λόγο το 50% των αμυντικών δαπανών αφορά το κόστος προσωπικού; Γιατί έχουμε δεκάδες ναυάρχους και πτεράρχους και εκατοντάδες στρατηγούς, εν ενεργεία, αλλά ιδίως αποστράτους από την ηλικία των 53-55 ετών;

Γιατί υποχρεώνονται το Ναυτικό και η Αεροπορία να ζητούν συνεχώς ενισχύσεις σε μικροποσά (σε σχέση με το μέγεθος του κρατικού προϋπολογισμού) από ιδιώτες; Είναι αυτό παράδειγμα σοβαρού κράτους που σέβεται τις Ενοπλες Δυνάμεις του, ιδίως σε περίοδο που υφίσταται ασφυκτική πίεση εναντίον των εθνικών του συμφερόντων;

Είναι ή δεν είναι θεότρελο, για γέλια και για κλάματα μαζί, να υπάρχει κανονισμός διαχείρισης προϋπολογισμού της λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων, όπου οι περίφημοι «κωδικοί» και η τυπολατρική γραφειοκρατία της διοίκησης επιτρέπουν στον αρχηγό και στους επιτελείς να έχουν μεγάλο απόθεμα για αγορά χαρτιού τουαλέτας, κανένα απόθεμα για αγορά οπλισμού και να μην μπορεί ο αρχηγός να αγγίξει το πρώτο ποσό για να αγοράσει ό,τι του λείπει από το δεύτερο; Ποιος λογικός Ελληνας μπορεί να καταλάβει αυτές τις γελοιότητες;

Τέλος, ποιος είναι ο λόγος που ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορούν να κλειστούν σε ένα δωμάτιο για 24 ώρες και να βγουν μόνο όταν έχουν αποφασίσει να εκταμιεύσουν μέσα σε μία εβδομάδα 1 δισ. ευρώ για τις άμεσες λειτουργικές ανάγκες των τριών Οπλων μας; Και να αφήσουν τους τρεις αρχηγούς και τον Α/ΓΕΕΘΑ να αποφασίσουν μόνοι τους πώς πρέπει να ξοδευτεί το ποσό αυτό;

Με τα μυαλά που κουβαλάνε οι πολιτικοί μας, αλλά και την νοοτροπία αυτή που ανεχόμαστε όλοι, δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουμε ισχυρές και αξιόμαχες δυνάμεις, όσο και αν παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την προτροπή του Ελευθέριου Βενιζέλου προς τον ναύαρχο Κουντουριώτη στην έξοδο του Στόλου στο Αιγαίο τις παραμονές των ένδοξων ναυμαχιών της Ελλης και της Λήμνου: «Η Ελλάς δεν απαιτεί από υμάς κύριε ναύαρχε απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήτο το ολιγώτερο. Απαιτεί να νικήσετε!»

Εμείς πώς θα νικήσουμε; Από τις καφετέριες των στρατοπέδων ή από τα στρατόπεδα στο Μεγάλο Πεύκο;

* Ο κ. Πάνος Λασκαρίδης είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. To κείμενο δημοσιεύθηκε στο kathimerini.gr