Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι περνούν από το Σύνταγμα. Έλληνες και τουρίστες  σταματούν περνούν μπροστά από την Βουλή και φωτογραφίζονται με φόντο το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Χαζεύουν το επιβλητικό κτήριο της Βουλής που στέκει εκεί από τον 19ο αιώνα. Κι όμως, κανείς δεν παρατηρεί πως κάτι δεν πάει καλά στο κτήριο. Κανείς δεν έχει προσέξει πως υπάρχει ένα παράθυρο που δεν ανοίγει ποτέ. Παραμένει ερμητικά κλειστό

Το ιστορικό αυτό κτίριο της Βουλής διαθέτει συνολικά 52 παράθυρα στην πρόσοψή του. Στο ισόγειο, εκατέρωθεν των επιβλητικών Προπυλαίων, υπάρχουν 14 παράθυρα. Στον πρώτο όροφο, δεξιά και αριστερά, 16 συμμετρικά παράθυρα, ενώ στο κέντρο δεσπόζουν τρεις μεγαλύτερες ανοίξεις — μια διάταξη που επαναλαμβάνεται και στον δεύτερο όροφο, δημιουργώντας μια αυστηρή, σχεδόν απόλυτη συμμετρία. Όμως,  ένα από αυτά, στην αριστερή πλευρά του ισογείου (όπως κοιτά κανείς τη Βουλή από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη), είναι πάντα κλειστό. Και δεν είναι θέμα συγκυρίας ή ασφάλειας. Είναι έτσι φτιαγμένο. Από την αρχή.

1

Πρόκειται για ένα τυφλό παράθυρο. Δεν οδηγεί πουθενά, δεν έχει τίποτα πίσω του πέρα από τοίχο. Κατασκευάστηκε μόνο και μόνο για να εξυπηρετεί τη συμμετρία της πρόσοψης. Για να μην «χαλάει» το μάτι.

Ο Gärtner γνώριζε πως πίσω από εκείνο το σημείο δεν υπήρχε δωμάτιο ή χώρος. Αλλά η όψη του κτιρίου έπρεπε να είναι τέλεια. Και έτσι δημιουργήθηκε ένα ψεύτικο παράθυρο, που δεν ανοίγει ποτέ. Ο Gärtner, λάτρης της γεωμετρίας και της νεοκλασικής πειθαρχίας, έδωσε στο κτίριο αυτή την αυστηρή αισθητική σε κάθε άνοιγμα, σε κάθε γραμμή και σε κάθε αναλογία. Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένα ψεύτικο παράθυρο που θα εξυπηρετούσε την αρχιτεκτονική συνέπεια.

Πίσω από το παράθυρο υπάρχει μονάχα ένας τοίχος και… μια σκάλα. Όχι όμως οποιαδήποτε σκάλα. Η σκάλα του Όθωνα.

Η σκάλα του Όθωνα είναι αναλλοίωτη στον χρόνο

Η σκάλα που κρύβεται πίσω από το “παράθυρο που δεν βλέπει πουθενά” δεν είναι ένα απλό αρχιτεκτονικό στοιχείο. Είναι ένα από τα ελάχιστα κομμάτια του κτιρίου που έχουν παραμείνει αναλλοίωτα από την εποχή του βασιλιά Όθωνα.

Χτισμένη στα μέσα του 19ου αιώνα, η σκάλα ενώνει το περιστύλιο του ισογείου με τον πρώτο όροφο, όπου σήμερα βρίσκεται η αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου» — χώρος εκθέσεων, ανοικτός στο κοινό. Παλαιότερα, ήταν αίθουσα υποδοχής και εκδηλώσεων των Ανακτόρων. Η σκάλα, λιτή και κομψή, διατηρεί το αυθεντικό της ύφος: η πέτρα, τα γεωμετρικά της στηρίγματα και η διάταξη δεν έχουν αγγιχτεί από τις μεταγενέστερες επεμβάσεις που υπέστη το κτίριο.

Ακόμη και όταν οι πυρκαγιές του 1884 και του 1909 κατέστρεψαν μεγάλες πτέρυγες του κτιρίου, και όταν τη δεκαετία του 1930 μετατράπηκε σε Κοινοβούλιο, η σκάλα αυτή διατηρήθηκε. Αντιστάθηκε στις αλλαγές, στους αρχιτεκτονικούς επανασχεδιασμούς, στο πέρασμα του χρόνου.

Μέσα σε ένα κτίριο που συνεχώς προσαρμοζόταν στις ανάγκες της εποχής, εκείνη έμεινε σταθερή. Κρυμμένη πίσω από έναν τοίχο και ένα τυφλό παράθυρο. Δεν είναι ακριβώς μυστική. Αλλά είναι σχεδόν ξεχασμένη.

Και έτσι, καθώς περπατάς μπροστά από τη Βουλή, ίσως αξίζει να στρέψεις για λίγο το βλέμμα προς εκείνη την αριστερή πλευρά του ισογείου. Εκεί, ανάμεσα σε πέτρα και γύψο, ένα παράθυρο χωρίς σκοπό μαρτυρά σιωπηλά την παρουσία μιας σκάλας που άντεξε τα πάντα.