Εισαγωγή σε ΑΕΙ χωρίς πανελλαδικές εισηγείται ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος

Την αντικατάσταση των Πανελλαδικών Εξετάσεων από ένα νέο μοντέλο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση εισηγείται ο πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, Αντώνης Λιάκος.

O καθηγητής σε χθεσινή του συνέντευξη στο “Κόκκινο”, ανέφερε ότι δεν χρειάζονται Πανελλαδικές για όλα τα τμήματα των ΑΕΙ, εννοώντας ότι οι υποψήφιοι θα μπορούν να εισάγονται χωρίς εξετάσεις σε τμήματα χαμηλής ζήτησης.

Ο κ. Λιάκος τόνισε: «Σήμερα όσοι θέλουν να πάνε σε ΑΕΙ πηγαίνουν, γι’ αυτό άλλωστε η βάση εισαγωγής είναι κάτω του 10. Λίγες σχολές χρειάζονται εξετάσεις». «Σ’ αυτές τις λίγες σχολές θα υπάρξει μια λίστα προτεραιότητας με κριτήρια, τα οποία θα διαμορφωθούν και με τη συμμετοχή των ΑΕΙ. Ολα αυτά τα κριτήρια δεν θα είναι κριτήρια που θα οδηγούν τα παιδιά στα φροντιστήρια. Δεν θα έχουν να κάνουν με την προηγούμενη γνώση. Δεν είναι απαραίτητο, αυτός που θα πάει να σπουδάσει Ιατρική, να έχει τελειώσει πρακτικής Κατεύθυνσης Γυμνάσιο και Λύκειο, ούτε αυτός που θα πάει Φιλοσοφική ή στο Ιστορικό τμήμα να έχει τελειώσει Κλασικό τμήμα Σπουδών».

Αναφερόμενος στην αποσύνδεση του Λυκείου από την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ο κ. Λιάκος είπε πως το Λύκειο δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μονόδρομος για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Αντίθετα, υπογράμμισε την αναγκαιότητα διαμόρφωσης μια αυτόνομης βαθμίδας που θα βοηθήσει στην διαμόρφωση του αυριανού πολίτη που θα πρέπει να έχει βάθος σκέψης και αντίληψης.

Σύμφωνα με τα εισαγωγικά κείμενα προς τις υποεπιτροπές του εθνικού διαλόγου, από τον πρόεδρο της επιτροπής καθηγητή κ. Λιάκο:

• Προγράμματα σπουδών. Χρειάζεται η σύνταξη ενός Εθνικού Πλαισίου Εκπαίδευσης (National Curriculum), αντικείμενο του οποίου είναι να προσδιορίσει σε αδρές γραμμές τη μορφή και το γενικό περιεχόμενο του Εθνικού Πλαισίου Εκπαίδευσης για τον έλληνα-ευρωπαίο πολίτη του 21ου αιώνα που μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μεγάλων αλλαγών και απρόβλεπτων εξελίξεων.
• Υποχρεωτική εκπαίδευση 14 ετών
•  Νέο μοντέλο «διακυβέρνησης» στην εκπαίδευση (το μοντέλο διοίκησης της οποίας βέβαια άλλαξε πρόσφατα από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εκτός διαλόγου) και απαντήσεις στο ερώτημα εάν χρειάζεται ένας τύπος σχολείων ή διαφοροποιημένη εκπαίδευση.
• Κοινωνικό ή «Συμμετοχικό» Σχολείο (με ιδέες από τα ΖΕΠ) το οποίο να εφαρμοστεί πιλοτικά σε πληθυσμό περιφερειών της χώρας με τα μεγαλύτερα προβλήματα και τους λιγότερους πόρους.
• Ομάδα εργασίας που θα εξετάσει τα μοντέλα εκπαίδευσης και τα πλαίσια σπουδών που θα περιλαμβάνουν δύο διαφορετικά Πλαίσια Προγραμμάτων Σπουδών, το ένα εκ των οποίων μπορεί να είναι πρόγραμμα που οδηγεί σε ενός τύπου Διεθνές Απολυτήριο (International Baccalaureate).
• Σταδιακή (μερική ή συνολική) αποσύνδεση της εκπαίδευσης στο Γενικό Λύκειο από τις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις και θέσπιση κριτηρίων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για τα τμήματα υψηλής ζήτησης μπορεί να εξεταστεί αν η πιστοποιημένη γλωσσομάθεια ή οι γνώσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών μπορούν να αποτελέσουν κριτήρια. Τα κριτήρια μπορεί να περιλαμβάνουν και βαθμολογία από εναλλακτικές στις πανελλήνιες τυποποιημένες (standardized) εξετάσεις, π.χ. εξετάσεις ικανοτήτων πολιτειότητας ή εξετάσεις ακαδημαϊκής αντίληψης (Academic Aptitude Test) ή ακαδημαϊκής απόδοσης (Academic Performance Test), τύπου PISA.

Σε τμήματα ΑΕΙ που δεν έχουν μεγάλη ζήτηση, οι εισαγόμενοι θα μπορούσαν να επιλέγονται με συγκεκριμένα κριτήρια και χωρίς οποιουδήποτε τύπου εξετάσεις.

Για τα τμήματα όπου η προσφορά ισοσταθμίζει ή υπερκαλύπτει τη ζήτηση το αναβαθμισμένο απολυτήριο λυκείου μπορεί να είναι η μοναδική προϋπόθεση.

• Τεχνική εκπαίδευση. Πολυκλαδικό Λύκειο ή για ένα Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑΛ) το οποίο όμως έχει και αυτό προοπτική, όπως και το Γενικό Λύκειο, τη σταδιακή αποσύνδεση της εκπαίδευσης από τις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις.
• Κάθετη και οριζόντια κινητικότητα στην τεχνική εκπαίδευση από τα ΕΠΑΛ έως τα ΑΤΕΙ και τα ΑΕΙ. Συζήτηση για τα κριτήρια αναλόγως των ειδικοτήτων, όπου η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά θέσεων.
• Συζήτηση για τη θέση των ΙΕΚ στη δομή του συστήματος και σε σχέση με το Εθνικό Σύστημα Προσόντων. Δυνατότητα προσφοράς εξειδικευμένων προγραμμάτων διετούς ή μονοετούς παρακολούθησης.
• Για τα σχολεία ειδικής εκπαίδευσης διαφοροποιημένη αντιμετώπιση προκειμένου να ανταποκριθεί η πολιτεία στις ευθύνες της παρέχοντας ειδική στήριξη. Μια πρόταση για ειδικές παιδαγωγικές προσεγγίσεις στις πολύγλωσσες τάξεις του σχολείου αλλά και υποστήριξη ώστε να είναι αποδοτικά στις σπουδές τους με βάση το ελληνικό πρόγραμμα σπουδών και να αντιμετωπίζουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό καταγωγής τους ως πηγή πλούτου.
• Αξιολόγηση. «Όπως και την αποκαλέσουμε, ως αξιολόγηση, αποτίμηση, λογοδοσία, στάθμιση απόδοσης κ.λπ., είναι κάτι το οποίο χρειάζεται στην ελληνική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της για τη βελτίωσή της». Το σύστημα αξιολόγησης-αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου δεν μπορεί να διαμορφωθεί άσχετα από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα αφού μαζί με τον προσδιορισμό των στόχων του εκπαιδευτικού συστήματος καθορίζονται και περιγράφονται λεπτομερώς οι δείκτες αξιολόγησης.

Προσδιορισμός των Δεικτών Ποιότητας (Δείκτες Διαδικασίας και Δείκτες Αποτελέσματος) με τους οποίους θα παρακολουθείται και θα αποτιμάται το εκπαιδευτικό έργο μέσα από μια διαμορφωτική (και όχι τιμωρητική) αξιολόγηση.

Οι Δείκτες Ποιότητας θα πρέπει να αποτελούν χρήσιμα, απλά και εύχρηστα, καθώς και αποτελεσματικά εργαλεία. Πρέπει επίσης να οριστεί ποιοι μετέχουν στην αυταξιολόγηση και αξιολόγηση-αποτίμηση.

• Εκτεταμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.
•  Σύνδεση των σχολείων με τις τοπικές κοινωνίες
• Ψηφιακή εκπαίδευση