Όχι μια, αλλά δύο σύνοδοι έγιναν την εβδομάδα που μας πέρασε, τόσο σε επίπεδο NATO όσο και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Και οι δύο Σύνοδοι έλαβαν χώρα την Τετάρτη, το οποίο μόνο τυχαίο δεν ήταν. Μην πάει ο νους σας στο κακό, απλά επειδή συμμετέχουν οι Υπουργοί Άμυνας και μιας που πολλά από τα κράτη της ΕΕ είναι και μέλη της βορειοατλαντικής Συμμαχίας, οι Σύνοδοι κανονίστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μαζεύονται δυο φορές οι υπουργοί από όλες τις άκρες της Ευρώπης (και όχι μόνο).

Τα βασικά θέματα της ΝΑΤΟικής συνόδου ήταν η αεροπορική ασφάλεια και η περαιτέρω στρατιωτική στήριξη προς την Ουκρανία δεδομένου ότι ο πόλεμος με την Ρωσία συνεχίζεται. Η στήριξη στην Ουκρανία δεν ήταν κάτι το μη αναμενόμενο αλλά το θέμα της αεροπορικής ασφάλειας, όπως και να το κάνουμε χτυπάει μερικά καμπανάκια.

1

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή και να φρεσκάρουμε τις μνήμες μας με κάποια περιστατικά από το πολύ πρόσφατο παρελθόν. Σας θυμίζω τα 3 ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη MiG-31 εθεάθησαν να σχίζουν τον ουρανό της Εσθονίας, παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο για 12 ολόκληρα λεπτά αλλά και τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα που παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Πολωνίας.

Η ίδια περίπου ιστορία εκτυλίχτηκε και σε άλλες δύο χώρες μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τη Ρουμανία και τη Δανία. Στη Ρουμανία αναφέρθηκε παρακολούθηση ρωσικού droneπου εισήλθε στον εναέριο χώρο και επανειλημμένα περιστατικά πτώσεων ή διέλευσης drones, ενώ στη Δανία πολλαπλά περιστατικά ύποπτης δραστηριότητας drones πάνω από τα αεροδρόμια της Κοπεγχάγης και του Άαλμποργκ και κάποιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις οδήγησαν σε κλείσιμο του εναέριου χώρου.

Αεροπορική ασφάλεια

Καταλαβαίνετε λοιπόν που έχει τις ρίζες του το θέμα της αεροπορικής ασφάλειας. Θα σας πω όμως και κάτι ακόμη που ίσως να μην το ξέρετε. Το ΝΑΤΟ δεν θέλει τα μέλη του να κάνουν διπλή δουλειά. Με το διπλή δουλειά εννοείται να μην «τρέχουν» προγράμματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση είτε με τα εθνικά τους θέματα είτε με τα θέματα που είναι σε εξέλιξη εντός της ΕΕ.

Αυτό συμβαίνει για δύο πολύ απλούς λόγους. Ο πρώτος και πολύ σημαντικός είναι οικονομικός διότι πάρα πολύ απλά, διπλή δουλειά σημαίνει διπλά λεφτά. Ο δεύτερος είναι πολιτικός και αφορά στο ότι οι δύο οργανισμοί δεν πρέπει να δίνουν την εντύπωση ασυμφωνιών και διαφορετικών πορειών και επιδιώξεων.

Έτσι κανέναν δεν πρέπει να εκπλήσσουν οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, που ξεκαθάρισε ότι το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν πρόκειται να κάνουν διπλή δουλειά σε σχέση με τα προγράμματα κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε λίγο μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

Το πρόγραμμα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών δεν αναφέρθηκε τυχαία από τον Γενικό Γραμματέα. Ο λόγος που σας το λέω αυτό είναι διότι και στην άτυπη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που διεξήχθη στην Κοπεγχάγη, προ ολίγου καιρού, κυριάρχησαν θέματα που αφορούσαν τον τομέα της Ασφάλειας. Και εκεί οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν θέσει στην κορυφή της ατζέντας την ενίσχυση της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας καθώς και τη δημιουργία ενός τείχους ενάντια στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (Drone Wall).

Το τείχος αυτό δεν είναι μια ιδέα που θα έπρεπε να μας ξενίζει σαν ιδέα, δεδομένου ότι η χώρα μας είχε προτείνει παλαιότερα και σε συνεννόηση με την Πολωνία, τηνυλοποίηση μιας «ευρωπαϊκής ασπίδας αεράμυνας» με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Σας είπα παραπάνω ότι όλα τα σχέδια και οι δράσεις σε ΝΑΤΟ και ΕΕ πρέπει να είναι εναρμονισμένα τόσο μεταξύ τους όσο και με τα σχέδια των κρατών μελών τους. Έτσι λοιπόν και η δική μας πρόταση ικανοποιεί και τα εθνικά μας σχέδια και επιδιώξεις αλλά και των οργανισμών στους οποίους είμαστε μέλη.

Ο τουρκικός πονοκέφαλος

Γιατί μπορεί όλοι μας οι εταίροι να ανησυχούν στα ανατολικά με τη Ρωσία αλλά μη ξεχνάμε ότι και στη δική μας μεριά έχουμε τον δικό μας πονοκέφαλο με την Τουρκία, που μπορεί να είναι μέλος του NATO (και όχι της ΕΕ), αλλά τα προβληματάκια της με drones και παραβάσεις-παραβιάσεις στον εθνικό μας εναέριο χώρο, τα προκαλεί.

Ωστόσο θα με ρωτήσετε και εσείς αγαπητοί μου αναγνώστες. Θα περιμένουμε εμείς τους μηχανισμούς και τη διαδικασία λήψης απόφασης του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής ένωσης για να λύσουμε τα θέματά μας; Η απάντηση είναι, όχι βέβαια.

Καλές είναι όλες οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και τα στηρίζουμε, αλλά όπως αγαπάμε εμείς το σπίτι μας δεν το αγαπάει κανείς. Προς αυτόν τον σκοπό η Ελλάδα έχει τον δικό της προγραμματισμό, που μέσω των κατάλληλων εξοπλιστικών προγραμμάτων υλοποιεί έναν μηχανισμό σαν αυτό που οι δύο οργανισμοί κατευθύνονται να δημιουργήσουν.

Ο λόγος δεν είναι άλλος από τον πολυστρωματικό θόλο προστασίας που θα καλύπτει όλο τον ελληνικό χώρο και έχει πάρει την κωδική ονομασία «ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ». Ο σκοπός αυτής της «ασπίδας» θα είναι η παροχή προστασίας σε πολλαπλά επίπεδα και θα συμπεριλαμβάνει εκτός από αντιαεροπορική, αντιβαλλιστική, αντιπλοϊκή-ανθυποβρυχιακή προστασία και anti-drone, συζητείται στους δύο οργανισμούς.

Να σας πω όμως ότι αυτός ο θόλος δεν δημιουργείται ως δια μαγείας. Αντιθέτως είναι αποτέλεσμα μελετών και προσπαθειών που έγιναν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να γίνονται και που έχουν να κάνουν με τη δημιουργία ενός σύγχρονου επιχειρησιακού στόλου των νέων φρεγατών, των αεροσκαφών 4,5ης και 5ης γενιάς και άλλων συστημάτων. Όλα αυτά θα λειτουργούν σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους και υπό ένα ενιαίο σύστημα ελέγχου προκειμένου νααξιοποιούνται πλήρως οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες, που μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονται και τα στρατηγικά τους όπλα.

Με τις δικές της ενέργειες η Ελλάδα, με την «Ασπίδα του Αχιλλέα», παρέχει υπόσταση στις προτάσεις της και στηρίζει τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, χωρίς όμως να περιμένει παθητικά την υλοποίησή τους. Αντιθέτως πρωτοπορεί, δημιουργώντας αύτο που κρίνει απαραίτητο για τη δική της προστασία και την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας έναντι απειλών, ενώ παράλληλα λειτουργεί σε απόλυτο συντονισμό, πλήρως εναρμονισμένη με τις στρατηγικές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τοποθετώντας τη χώρα μας ως πρωταγωνιστή στην περιφερειακή σταθερότητα και στις προσπάθειες για μια ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα.