** Πόσο μου αρέσει να συναναστρέφομαι φίλους που είναι «μέσα στα πράγματα» και να έχω πρόσβαση σε όλα, πριν τον πολύ κόσμο. Οικείο μου πρόσωπο διάβασε το βιβλίο του Κώστα Σημίτη, το οποίο κυκλοφορεί μεθαύριο. Βρισκόμασταν λοιπόν σε ρετιρέ των Εξαρχείων (ναι, ναι, τα Εξάρχεια στεγάζουν ακόμη αστικές οικογένειες) και η συζήτηση ξεκίνησε από το βιβλίο της Μάργκαρετ, το οποίο ήταν ακουμπισμένο στο χαμηλό τραπέζι. Έμαθα λοιπόν ότι το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Σημίτη είναι γραμμένο χωρίς κάποια αφηγηματική χάρη. Τολμώ να μεταφέρω τον χαρακτηρισμό «είναι δυσκοίλιο σαν τον ίδιο».

** Αφού λοιπόν ήπιαμε δυο φιάλες «Δυο ελιές», αναρωτηθήκαμε γιατί ο Σημίτης δεν χρησιμοποίησε έναν επαγγελματία συγγραφέα ως ghost writer. Να του λέει δηλαδή το τι και το πώς και ο γραφιάς να συντάσσει με εύληπτο τρόπο το κείμενο. Αυτό είχε κάνει και ο γιος της Μάργκαρετ, ο οποίος φέρει την ιδιότητα του λογοτέχνη. Ο Νίκος  Παπανδρέου έγραψε στα αγγλικά τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο βιβλίο. Διάφοροι κακοί άνθρωποι λένε ότι τα έγραψε με τα πόδια οπότε οι μεταφραστές/ επιμελητές  έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για να σουλουπώσουν την αφήγηση.

** Δεν ξέρω αν έχει μείνει κάποια απορία για την πορεία του ΠΑΣΟΚ ή τη ζωή του Ανδρέα Παπανδρέου. Μαθαίνω όμως ότι η Δήμητρα Λιάνη θα εκδώσει ένα ακόμη σχετικό βιβλίο, για να πάει κόντρα στην προκάτοχο της στη συζυγική παστάδα. Εν ολίγοις έχουν γράψει για τον Ανδρέα ο γιος του, η πρώτη σύζυγος, ο άλλος πρόεδρος του κόμματος εντούτοις  η δεύτερη σύζυγος προτίθεται να γράψει δεύτερο βιβλίο. Μεγάλη επιτυχία. Αν γίνει τηλεοπτική σειρά, θα κάνει πάταγο.

** Το καημένο το ΠΑΣΟΚ δεν το θέλει πια κανείς. Λυπήθηκα τόσο πολύ από τις δηλώσεις του Σταύρου Θεοδωράκη, που αντιμετωπίζει με τόση περιφρόνηση το κόμμα του Ανδρέα. Όχι ότι τον συμπάθησα ποτέ αλλά με πιάνει μια νοσταλγία, για όσα έζησα. Είπε λοιπόν ο Θεοδωράκης  ότι σε καμία περίπτωση δεν θα συνεργαστεί για την συγκρότηση ευρείας κεντρώας παράταξης: «δεν ξεκινήσαμε αυτή την πορεία της γέννησης μίας νέας πολιτικής πρότασης για να ζήσουμε αγκαλιά με το παλιό. Δεν θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να γίνει συνιστώσα του Ποταμιού ούτε το αντίστροφο».

** Θλιβερό, να μην σε θέλει κανείς ούτε καν ο Σταύρος Θεοδωράκης. Με αυτόν τον άνθρωπο έχω έναν συνειρμό. Κάθε φορά που τον ακούω, θυμάμαι μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις. Με λεπτομέρειες περιέγραφε τα παιδικά του παιχνίδια. Έλεγε ότι με τα τσιγγανάκια της γειτονιά του  έτρωγαν τις μύξες τους. Έκτοτε τον ακούω και τον φαντάζομαι να σκαλίζει τη μύτη του. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.

** Από το πρωί σήμερα οι Γάλλοι βομβαρδίζουν το Ισλαμικό Κράτος. Πολύ άργησαν. Φταίει η χίμαιρα, ότι τάχα μου υπάρχει πολύ-πολιτισμικότητα. Δεν γίνονται αυτά. Εμείς είμαστε φτιαγμένοι για να φλερτάρουμε. Θυμάμαι στο Παρίσι, προ εικοσαετίας, είχα κάνει κάποιο κομπλιμάν σε μουσουλμάνα σύζυγο συνδαιτυμόνα μου. Ο οικοδεσπότης, πολύ διακριτικά, με ενημέρωσε ότι αν έκαναν οτιδήποτε παραπάνω, διακινδύνευα τη ζωή μου. Και όταν έλεγε οτιδήποτε παραπάνω, δεν εννοούσε διανυκτέρευση. Ούτε βλέμμα δεν επιτρεπόταν. Τις παριζιάνες πάντως τις λάτρεψα. Για την Ελεονόρ θα μπορούσα να ζήσω εκεί και να συνεχίσουμε την ωραία σχέση μας υπό την διακριτική εποπτεία του συζύγου της. Δυστυχώς με πέταξε από της ζωή της. Της έλεγα πάντα και σε όλα «ναι». Λάθος κύριοι. Η αναλογία των  «όχι» και των «θα ήθελα αλλά δεν μπορώ» πρέπει να καταλαμβάνει το 25% της σχέσης.