ΔΕΘ 2022: Αλέξης Τσίπρας ίδιος και απαράμιλλος

Απότομος, θυμωμένος, καταγγελτικός. Η δημοκρατία είναι σε κίνδυνο. Η κοινωνία είναι σε κίνδυνο. Η οικονομία είναι σε κίνδυνο. Εγώ θα σας σώσω.

Ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ. Ο Αλέξης Τσίπρας στο γνώριμο ρόλο του σωτήρα των πάντων με εύκολες και ανέξοδες λύσεις.

Κάτι σαν τα Παπικά συγχωροχάρτια.

Το μειλίχιο ύφος και οι λογικοφανείς ερμηνείες που ακολούθησαν την επομένη στην συνέντευξη Τύπου, δεν μπόρεσαν να αναιρέσουν την υποθάλπτουσα οργή και το άλογο των επιχειρημάτων.

Δεν θα ασχοληθώ με τα περιλάλητα νούμερα για το κόστος των εξαγγελιών και τις πηγές των εσόδων. Θα αναφέρω απλά ότι η κυβέρνηση κινήθηκε στο πλαίσιο ενός μάλλον ρεαλιστικού δημοσιονομικού χρόνου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε σε σωσίβιο την φορολογία των υπερκερδών.

Αν αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους δύο, ο πολίτης θα μπορούσε τότε να εντρυφήσει στα ενδότερα οικονομικά, στους στόχους και στα μέσα της κάθε παραταξιακής πρότασης. Δυστυχώς για την κοινωνία, αυτό δεν θα ισχύσει, διότι μέσα στην ακατάσχετη – όπως πάντα – παραχορολογία του ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποκάλυψε την τεράστια ανευθυνότητα του και την ιδεοληψία του.

Δύο φράσεις τον πρόδωσαν, όμως: η τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών και συντάξεων και η κρατικοποίηση της ΔΕΗ.

Το πρώτο σημαίνει ότι αν ο πληθωρισμός είναι π.χ. 10%, οι μισθοί και οι συντάξεις αναπροσαρμόζονται κατά 10% επίσης συν τις επιπρόσθετες επιβαρύνσεις από τα επιδόματα κλπ. που συμπαρασύρονται, συν την αύξηση της παραγωγικότητας. Το σύστημα δοκιμάστηκε – διεθνώς, στην Ελλάδα στην δεκαετία του 1980. Εγκαταλείφθηκε κακής-κακώς, διότι έτσι εγκαθίδρυε τον πληθωρισμό ως δομικό στοιχείο του συστήματος, στην ουσία δημιουργώντας έναν αέναο κύκλο αύξησης κόστους- τιμών- εισοδημάτων και πάλι από την αρχή.

Πρόκειται για σύστημα που θα προσέλκυε την προσοχή των αγορών, τον φόβο των επενδυτών, την μήνι της Ε.Ε.

Την επομένη της ανακοίνωσης για την υιοθέτηση του, η ροή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων στην Ελλάδα θα στέρευε και η εκροή θα αντιμετωπιζόταν με νέα capital control.

Δεν υπάρχει καμία πρόταση μέσα στο νέο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ που είναι τόσο ανεύθυνο οικονομικά, επικίνδυνο κοινωνικά και καταδικαστέο πολιτικά.

Η πρόθεση κρατικοποίησης της ΔΕΗ δεν γίνεται, βέβαια, διότι έτσι αντιμετωπίζεται έστω μία πτυχή της ενεργειακής κρίσης. Πρόκειται για εκδήλωση μίας βαθιάς ιδεολογικής προκατάληψης, ενός παρωχημένου κρατικισμού που ικανοποιεί την ιδεοληψία της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και το βαθύ συνδικαλιστικό κίνημα.

Κρατική ή ιδιωτική, η ΔΕΗ αγοράζει φυσικό αέριο και πετρέλαιο από την ελεύθερη αγορά και πληρώνει όποια τιμή – είτε την spot είτε αυτή που προβλέπουν τα συμβόλαια που έχει υπογράψει. Σε ποιόν ανήκει η ΔΕΗ ουδόλως ενδιαφέρει τις αγορές.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να είναι χρήσιμος και ταυτόχρονα ριζοσπαστικός ας καλούσε για παρέμβαση στο χρηματιστήριο παραγώγων της ΤΤF. Ή, ακόμα πιο ριζοσπαστικά, ας έθετε θέμα για την παράδοση της ενέργειας, του νερού και ορισμένων κρίσιμων φυσικών πόρων – όπως τις σπάνιες γαίες – στα χέρια της ελεύθερης αγοράς.

Ουσιαστικά, στη φετινή ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε πως δεν μπορεί να απαλλαγεί από το γυμνασιόπαιδο των καταλήψεων, το ανερχόμενο στέλεχος του κομματικού σωλήνα, τον πρωθυπουργό της κολοτούμπας.

Πριν τις εκλογές του 2019 πίστευε ακράδαντα πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις κέρδιζε. Το ίδιο πιστεύει και τώρα – κατά κατηγορηματική δήλωση του. Στα υπόλοιπα προτερήματα του μπορεί να προσθέσει τώρα κι αυτό του πρωταθλητή στην εικονική πραγματικότητα.

Διαβάστε επίσης:

Η συνέντευξη τύπου του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη: Στα 5,6 δισ. ευρώ το κόστος των εξαγγελιών