Η Λούκα Κατσέλη είδε την οικονομική κρίση να έρχεται και πέρα από αριθμούς είδε τους ανθρώπους. Πήρε μέτρα αλλά δεν έδρασε για την επόμενη ημέρα. Έδρασε για τη μεθεπόμενη. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έγινε αμέσως κατανοητή η πρότασή της για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τότε γραφόταν ότι κακομαθαίνει τους δανειολήπτες.
Η πρώην υπουργός και βουλευτής των σοσιαλιστών δεν ανήκει στο είδος των φασαριόζων πολιτικών αλλά εκείνων που αφήνουν σημαντικό αποτύπωμα. Ως εκ τούτου είναι πολύ παραπάνω από μια «αξιοπρεπής επιλογή» για τη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας. Την προτείνουν τα δυο αποκόμματα της Αριστεράς φέρνοντάς την ξανά στη επικαιρότητα. Παρά το γεγονός ότι οι ανατροπές και οι εκπλήξεις είναι γνωρίσματα της πολιτικής, είναι λίγες οι πιθανότητες εκλογής της (αν οι δεξιότατοι δεν ψηφίσουν Κώστα Τασούλα και αποσυρθεί στον τρίτο γύρο, αν εξαφανιστεί ο Τάσος Γιαννίτσης, αν, αν αν).
Τα χρόνια που οι τράπεζες ήταν εντελώς ασύδοτες και το κράτος είχε γίνει εχθρικό στον πολίτη, η Λούκα Κατσέλη, ως Υπουργός Οικονομίας (2009-2010), θεσμοθέτησε το νόμο για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Σκοπός της η προστασία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και το σώσιμο από πλειστηριασμούς. Σε εκείνους που είχαν κόκκινο δάνειο έδωσε δυνατότητες ρύθμισης οφειλών. Για το πρώτο σπίτι, εκεί που μεγαλώνουν παιδιά, εκεί που αποσύρονται συνταξιούχοι, εκεί όπου νιώθει ασφάλεια ο εργαζόμενος, ο επιχειρηματίας.
Πολύς κόσμος είχε γίνει αυστηρός απέναντι στους οφειλέτες, μπερδεύοντας το πρώτο σπίτι με τις θαλαμηγούς, τα διακοποδάνεια, τη χλιδή. Ακόμη και για την πρώτη κατοικία υπήρχαν αντιρρήσεις: πολλά τα τετραγωνικά, ακριβές οι συνοικίες. Η Λούκα Κατσέλη έβαλε κριτήρια και αυτό την διαχώρισε ηθικά και πολιτικά. Αντέδρασε γρήγορα ώστε να μην μείνει άστεγο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Ο νόμος της έδινε τη δυνατότητα στους οφειλέτες να προσφύγουν στο Ειρηνοδικείο για να ρυθμίσουν τα χρέη τους με βάση το εισόδημά τους. Μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση για αναστολή κατάσχεσης, να ζητήσουν διαγραφή μέρους ή και του συνόλου των χρεών, εφόσον αποδεικνυόταν αδυναμία αποπληρωμής.
Ο «Νόμος Κατσέλη» αντλούσε στοιχεία από διεθνείς πρακτικές προστασίας πρώτης κατοικίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών. Ουσιαστικά αναγνώριζε τη συνυπαιτιότητα του συστήματος και το ρόλο της ιστορικής στιγμής. Η Κατσέλη πέρασε από τη θεωρία του δασκάλου (είχε διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, στο Princeton, στο Yale) στην πρακτική της υπουργικής καρέκλας.
Καλά έκαναν λοιπόν και την θυμήθηκαν τώρα, ψάχνοντας υποψήφιους Προέδρους της Δημοκρατίας. Ακόμη κι αν οι δυναμικές δεν την ευνοήσουν, θυμηθήκαμε ποια είναι η διαφορά του χαρτογιακά υπουργού και του εμπνευσμένου πολιτικού.
Διαβάστε επίσης:
Νέα Αριστερά: Στηρίζει την Λούκα Κατσέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
