Άρθρο Παρέμβαση: Ποιος τα βάζει με την… Ομάδα;

Επί ημέρες γίνεται μια συζήτηση για τα όσα δεν έχουν γίνει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, για τα όσα θα πρέπει να γίνουν, για το ότι δεν θα υπάρξει άλλη ανοχή, για το ότι «θα καθαρίσει ο τόπος», «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο» και άλλα τέτοια.

Υπάρχουν ωστόσο βάσιμοι λόγοι να μην είναι κανείς αισιόδοξος.

Τη στιγμή που η υπόθεση της στυγερής δολοφονίας του 19χρονου Άλκη Καμπανού βαφτίστηκε περιστατικό οπαδικής βίας και συνδυάστηκε με τα όσα συμβαίνουν στα γήπεδα, μία ενοχλητική σύμπτωση καταγράφεται: Εκεί που γίνεται λόγος για αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου και άλλα τέτοια, η δίκη του γνωστού ποδοσφαιρικού παράγοντα της Θεσσαλονίκης, που είχε εισβάλει στο γήπεδο με το κουμπούρι, πήρε… άλλη μία αναβολή!

Λοιπόν, να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Το ζήτημα που προκύπτει είναι το ποιος τα βάζει με την ομάδα. Ποιο πολιτικό κόμμα αναλαμβάνει το τεράστιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος να ανοίξει αυτό το ζήτημα για τη ζωή του Άλκη και όλων των παιδιών που έχουν την ίδια τραγική κατάληξη; Μην κουράζεστε: Κανείς!

Αν υπήρχε η στοιχειώδης γενναιότητα από όλα τα κόμματα που τώρα απαρτίζουν την Βουλή, να συμφωνήσουν σε μια δέσμη αυτονόητων μέτρων και να αναλάβουν όλα μαζί το πολιτικό κόστος, το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί.

Ωστόσο, είναι πιο συμφέρον να μην λυθεί και να υπάρχει, γιατί αν ανοίξει προς εξυγίανση ο φάκελος… ποδόσφαιρο (με διασυνδέσεις, με επιχειρηματικά συμφέροντα, με, με, με…) δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στην χώρα! Κι έτσι, βολευόμαστε με κεράκια, φανέλες, συνθήματα, δοξολογίες, ποιήματα και ενός λεπτού ξεπλύματος της ντροπής μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν θέλει να ξέρει!