Το λογιστικό τρικ που αυξάνει τη μηνιαία σύνταξη, ενώ μειώνει το ετήσιο εισόδημα των συνταξιούχων

Τη μείωση του ετήσιου εισοδήματος των συνταξιούχων έως το 2035 λόγω της κατάργησης της καταβολής της επονομαζόμενης 13^ης σύνταξης προβλέπει η αναλογιστική μελέτη της που εκπόνησε η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, την οποία κατέθεσε χθες ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.

Στη συνέχεια από το 2040 το ετήσιο εισόδημα των συνταξιούχων αυξάνεται, αλλά ταυτόχρονα δεν αρκεί το 0,5% του ΑΕΠ ετησίως της επιπλέον χρηματοδότησης του συστήματος μέσω του μηχανισμού στήριξης που θεσμοθετείται για τη χρηματοδότηση των πολιτικών υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το τρέχον έτος οι δαπάνες των μέτρων που ήρθαν και σε εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ ανέρχονται σε μόλις 0,22% του ΑΕΠ. Μάλιστα τα περισσότερα χρήματα αφορούν τις αυξήσεις στις επικουρικές συντάξεις. Σταδιακά, σύμφωνα με τον πίνακα 10 της αναλογιστικής μελέτης, η επιπλέον συνταξιοδοτική δαπάνη λόγω των αυξήσεων σε κύριες και επικουρικές συντάξεις ροκανίζει την επιπλέον χρηματοδότηση του συστήματος, αφού το 2050 φτάνει το 53% και έως το τέλος του 2070 θα ανέλθει στο 0,72%.

Η μέση μηνιαία σύνταξη σταδιακά αυξάνεται από το 2020 σε σχέση με το προηγούμενο σύστημα. Για παράδειγμα το 2020 η μέση σύνταξη είναι 783 ευρώ, ενώ με το νέο σύστημα θα είναι 807 ευρώ. Το 2030 από τα 962 ευρώ, η μέση σύνταξη διαμορφώνεται σε 1.003, το 2040 από τα 1.220 ευρώ η μέση σύνταξη φτάνει τα 1.289 ευρώ, ενώ το 2050 από 1.737 ευρώ θα αγγίξει τα 1.867 ευρώ. Το 2060 η μέση σύνταξη από 2.372 ευρώ με το ισχύον σύστημα φτάνει τα 2.586 ευρώ με το νέο σύστημα, ενώ το 2070 από 3.267 ευρώ θα διαμορφωθεί στα 3.601 ευρώ.

Στα βασικά συμπεράσματα της αναλογιστικής μελέτης αναφέρονται τα εξής:

* Μεσομακροπρόθεσμα εκτιμάται ότι το ανταποδοτικό/αναλογικό τμήμα των παροχών σχεδόν καλύπτεται από τα έσοδα από εισφορές και με τις παρούσες δημογραφικές και μακροοικονομικές παραδοχές το σύστημα ισορροπεί.

* Η συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ μεσομακροπρόθεσμα κινείται εντός των ορίων του μέσου όρου της συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστό του ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης.

* Ο λόγος συνταξιούχων προς εισφέροντες προβλέπεται ότι βαίνει αυξανόμενος και από 0,54 το 2018 καταλήγει στο 0,62 το 2070.

* Η συνταξιοδοτική δαπάνη υπό τις προϋποθέσεις του ισχύοντος συστήματος εκτιμάται ότι θα διαμορφωνόταν από 15,6% του ΑΕΠ το 2018, σε 11,6% κατά το έτος 2070. Το σύστημα σταδιακά ισορροπεί μακροπρόθεσμα, ενώ οι δαπάνες παραμένουν εντός ορίων που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Σύμφωνα με τη μεταρρύθμιση, η δαπάνη για παροχές από 15,6% του ΑΕΠ το 2018 εκτιμάται σε 11,9% του ΑΕΠ για το 2070.

* Η μέση μηνιαία κύρια σύνταξη, στη μεταρρύθμιση, αυξάνεται σταδιακά, εξαιτίας της αύξησης των ετήσιων συντελεστών αναπλήρωσης από τα 30 έτη ασφάλισης και άνω, καθώς και τη σταδιακή αύξηση των ετών ασφάλισης. Η μέση ετήσια κύρια σύνταξη επηρεάζεται από την περικοπή της 13ης σύνταξης, ήτοι την αντικατάσταση του άρθρου 120 του Ν.4611/2019 και την εισαγωγή του μηχανισμού 0,5% του ΑΕΠ, μέσω του οποίου χρηματοδοτούνται κοινωνικές παροχές.

* Η διαφορά της συνταξιοδοτικής δαπάνης της κύριας ασφάλισης μεταξύ της μεταρρύθμισης και του ισχύοντος συστήματος στα τελευταία έτη της προβολής, οφείλεται στην αύξηση των ετησίων συντελεστών αναπλήρωσης από τα 30 έτη ασφάλισης και άνω, καθώς και στην αλλαγή των εισφορών των αυτοαπασχολουμένων, ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών.

* Η διαφορά της συνταξιοδοτικής δαπάνης της επικουρικής ασφάλισης μεταξύ της μεταρρύθμισης και του ισχύοντος συστήματος βραχυπρόθεσμα οφείλεται στην κατάργηση της περικοπής των επικουρικών συντάξεων.

Σύμφωνα με την μελέτη η αναλογία συνταξιούχων  ασφαλισμένων λόγω του έντονου δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα και της ανεργίας θα εξακολουθήσει να είναι ένας προς δυο, μέχρι το 2030, οπότε σταδιακά θα αλλάξουν τα δεδομένα έως το 2070.