Όταν ο αγώνας για την γυναικεία ψήφο δεν προστάτευε όλες τις γυναίκες

Το κίνημα για την γυναικεία ψήφο δεν προστάτευε το δικαίωμα όλων των γυναικών

Φέτος, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τότε που γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου σε κάποια κράτη του κόσμου. Σε αυτήν τη σημαντική 100ή επέτειο της ψηφοφορίας των γυναικών, οι ιστορικοί Μάρθα Σ. Τζόουνς και Ντάνα Ράμι Μπέρι εστιάζουν στο τι σήμανε η 19η τροπολογία για τις γυναίκες της Μαύρης Αμερικής.

Το κίνημα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών ήταν κατά κύριο λόγο μία υπόθεση των λευκών, γεγονός το οποίο συνέβαλε στο να «θυσιαστεί» η συμμετοχή των Μαύρων ψηφοφόρων, σε αντάλλαγμα για την υποστήριξη της 19ης τροποποίησης από τις νότιες Πολιτείες.

Πιο συγκεκριμένα, η νομοθεσία του 1920 πολιτογράφησε όλες τις Αμερικανίδες γυναίκες, αλλά άφησε τις μαύρες γυναίκες εκτός διαδικασίας, ιδίως εκείνες που ζούσαν στο Νότο, με αποτέλεσμα να βρεθούν αντιμέτωπες με μία διαμάχη, που είχε χρώμα φυλετικής διάκρισης, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς τους να συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες.

Χρειάστηκε η Δράση για τα Δικαιώματα Ψήφου του 1965 για να λυθεί το ζήτημα, οπότε και απαγορεύτηκε αυτός ο τύπος φυλετικών διακρίσεων βάσει του ομοσπονδιακού νόμου.

Ωστόσο, ο αγώνας για τα δικαιώματα ψήφου δεν έχει τελειώσει. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι περιορισμοί στην ψηφοφορία επηρεάζουν δυσανάλογα τους μειονοτικούς πληθυσμούς, με μέτρα όπως οι νόμοι για τις ταυτότητες των ψηφοφόρων, οι εκλογικές καθαιρέσεις, αλλά και το κλείσιμο των εκλογικών χώρων.