«Παράσιτα»: Η ταινία που ανέτρεψε όλα τα δεδομένα και έγραψε ιστορία στα Όσκαρ

Η «κωμωδία χωρίς κλόουν, τραγωδία χωρίς κακούς» στέφθηκε η απόλυτη πρωταγωνίστρια της βραδιάς, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και έγραψε ιστορία

Με 4 χρυσά αγαλματίδια έφυγαν οι συντελεστές της ταινίας από την Νότιο Κορέα, μεταξύ των οποίων τα δύο σημαντικότερα, αυτά των Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας.

Η νοτιοκορεάτικη ταινία «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-Χο δεν είναι απλά ο μεγάλος νικητής της βραδιάς της φετινής απονομής των Όσκαρ. Οι συντελεστές της ταινίας κατάφεραν εκείνο που, μέχρι λίγες ώρες πριν, φάνταζε αδύνατο: Μία ξενόγλωσση, εκτός Αμερικής, κινηματογραφική παραγωγή να αποσπάσει, δικαιότατα, τα δύο σημαντικότερα βραβεία του σημαντικότερου θεσμού του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Τα «Παράσιτα», η ταινία που χαρακτηρίστηκε ως «κωμωδία χωρίς κλόουν, τραγωδία χωρίς κακούς» έγραψε ιστορία με την χθεσινή απόδοσή της στα φετινά βραβεία Όσκαρ, αφού αναγνωρίστηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο από την Ακαδημία Κινηματογράφου, ενώ «άνοιξε» τον δρόμο σε μελλοντικές, «αλλοδαπές» παραγωγές να ονειρεύονται ότι μπορούν να κατακτήσουν έως και το ανώτατο βραβείο του θεσμού, κάτι που έως τώρα έμοιαζε σχεδόν ακατόρθωτο.

Ο Μπονγκ Τζουν-Χο, δημιουργός της ταινίας που εξέπληξε θετικά από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες και ακολούθησε σαρωτική πορεία, περνώντας από όλα τα μεγάλα και σημαντικά φεστιβάλ του κινηματογράφου, έφυγε από την αίθουσα Dolby Theater του Λος Άντζελες με 4 συνολικά χρυσά αγαλματίδια. Εκτός από τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, στα οποία φαβορί ήταν το «1917» του Σαμ Μέντες, τα «Παράσιτα» κέρδισαν και το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, αλλά και το Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, που αποτελεί και την μοναδική κατηγορία, στην οποία η ταινία θεωρούνταν φαβορί.

Τα Παράσιτα έκαναν το ντεμπούτο τους στις Κάννες τον περασμένο Μάιο, όπου κέρδισαν το διάσημο βραβείο Palme d’Or του Φεστιβάλ, το πρώτο σε μια σειρά διακρίσεων, όχι μόνο για τον Bong Joon Ho, αλλά και την Νότια Κορέα γενικότερα. Ακολούθησαν τα φεστιβάλ ταινιών Telluride και Toronto, τον περασμένο Σεπτέμβριο, που αποτελούν δύο σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ για κάθε ταινία. Η «έξοδος» της ταινίας στις κινηματογραφικές αίθουσες τον περασμένο Οκτώβριο, όπου έκανε την κινηματογραφική παραγωγή «προσβάσιμη» στο ευρύ κοινό «έσπασε» τα ταμεία, δείχνοντας την τάση αποδοχής και δημοφιλίας που θα ακολουθήσει η πρόταση της Νότιας Κορέας για τα διεθνή βραβεία κινηματογράφου.

Μετά και την προβολή της στις αίθουσες, ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι τα Παράσιτα θα ξεχώριζαν στα φετινά Όσκαρ, κερδίζοντας κάποιο από τα πολύτιμα χρυσά αγαλματίδια και τα ερωτήματα παρέμεναν μόνο στο πόσα εξ αυτών θα εξασφαλίσει, φεύγοντας από Dolby Theater. Η απάντηση δόθηκε λίγες ώρες πριν, ανατρέποντας όλα όσα ξέραμε μέχρι τώρα για τον θεσμό και τις…συνήθειές του και ξεκινώντας μία νέα εποχή για τα Όσκαρ και τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Η ταινία αποτελεί ένα υβρίδιο μαύρης σάτιρας, θρίλερ και αλληγορίας για την ζωή των προνομιούχων και των μη προνομιούχων στη σύγχρονη Σεούλ. Οι ζωές δύο οικογενειών – μιας πλούσιας και μιας πιο φτωχής – τέμνονται. Καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται, πολλά από αυτά που βρίσκονται στην επιφάνεια δεν είναι ακριβώς αυτά που φαίνονται.

Οι Κιμ είναι μια αγαπημένη οικογένεια, αλλά είναι όλοι τους άνεργοι. Ζουν σε ένα βρώμικο υπόγειο διαμέρισμα στη Σεούλ και προσπαθούν να βγάλουν χρήματα, κάνοντας περιστασιακές εργασίες μέσω Διαδικτύου…αν πιάσουν wi-fi. Όλα θα αλλάξουν, όμως, όταν ένας φίλος του μικρότερου γιου της οικογένειας, του προτείνει να αναλάβει την αντικατάστασή του ως καθηγητή ιδιαιτέρων στη μεγαλύτερη κόρη του πλούσιου σπιτικού της τετραμελούς οικογένειας των Παρκ, ιδιοκτητών μιας διεθνούς εταιρείας πληροφορικής.

Ο νεαρός Κι-γου, τότε, θα αρπάξει την ευκαιρία και θα επιδιώξει να συναντήσει την οικοδέσποινα του σπιτιού. Πλαστογραφεί το πτυχίο και το βιογραφικό του, καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της, αλλά και το εισόδημα από τα ιδιαίτερα. Αποκτώντας πρόσβαση στην πολυτελή μεγαλοαστική κατοικία, την οποία συντηρεί με μεγάλη προσήλωση η πιστή οικονόμος, η οικογένεια των μικροαπατεώνων θα σκαρφιστεί τρόπους για να αυξήσει το κέρδος της από αυτή την τυχαία ταξική συνάντηση.

Ο 50χρονος σκηνοθέτης αποκάλυψε, μάλιστα, ότι τα στοιχεία κοινωνικού σχολιασμού που ενέχει η ταινία, στην πραγματικότητα προέρχονται από προσωπικές του εμπειρίες.

«Όταν ήμουν στο κολέγιο, έκανα μαθήματα στα παιδιά μιας πλούσιας οικογένειας και θυμάμαι το μυστηριώδες συναίσθημα που μου έβγαζε από αυτό το σπίτι – την απόκοσμη ατμόσφαιρα και τη μυρωδιά», δήλωσε ο Μπονγκ Τζουν-Χο, μιλώντας στον AV Club. «Ο μαθητής μου ήταν ένα μικρό αγόρι, που με είχε πάει στο δεύτερο όροφο του σπιτιού για να μου δείξει την προσωπική του σάουνα. Και θυμάμαι ότι είχα εκπλαγεί με το γεγονός ότι ένα σπίτι είχε ιδιωτική σάουνα», συμπλήρωσε.

Η Wall Street Journal έγραψε για την ταινία ότι «είναι πάντα μπροστά από τον θεατή της, σε κάθε σεκάνς».

Η ταινία άξιζε αδιαμφισβήτητα τα βραβεία που έλαβε, ωστόσο αποτελούσε το απόλυτο outsider, μόνο και μόνο επειδή ήταν ξενόγλωσση. Πρωταρχικό εμπόδιο για την παραγωγή από τη Νότιο Κορέα ήταν η ίδια η ιστορία του θεσμού. Και αυτό γιατί μέχρι σήμερα η Ακαδημία φαινόταν να μην εξετάζει καν το ενδεχόμενο να δώσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας σε ταινία που δεν ήταν αμερικάνικης παραγωγής ή, έστω, γλώσσας.

Η δήλωση του Κορεάτη σκηνοθέτη, που έφυγε κερδισμένος, τόσο από το φεστιβάλ Καννών, έχοντας κατακτήσει τον Χρυσό Φοίνικα (τον πρώτο για την νοτιοκορεάτικη κινηματογραφία), όσο και από τις Χρυσές Σφαίρες, ότι «μόλις ξεπεράσετε το θέμα των υπότιτλων, θα μπείτε σε έναν κόσμο πολλών εκπληκτικών ταινιών», φαίνεται πως επέδρασε αποτελεσματικά στην κινηματογραφική κοινότητα της Ακαδημίας, που αποφάσισε αυτή τη φορά να εξετάσει ισάξια όλες τις υποψηφιότητες.

Φυσικά, η οπτική αυτή ξεκίνησε να αλλάζει ήδη από πέρυσι, με την διάκριση του «Roma», του Αλφόνσο Κουαρόν. Ο δημιουργός είχε δηλώσει, με αφορμή την βράβευση της ταινίας του: «Μεγάλωσα βλέποντας ταινίες ξένων γλωσσών και μαθαίνοντας τόσο πολύ από αυτές – ταινίες όπως το« Citizen Kane »,« Jaws », «Rashomon», «Ο Νονός» και «Breathless». Υπενθυμίζεται ότι το ξενόγλωσσο Roma κέρδισε, στην απονομή του 2019 το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, αλλά και το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, έχασε ωστόσο το πολυπόθητο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Δεν ήταν, ωστόσο, μόνο τα εμπόδια…ιστορίας που είχε να αντιμετωπίσει η νοτιοκορεάτικη ταινία, αλλά και οι εξαιρετικοί αντίπαλοι που διεκδικούσαν φέτος το ίδιο βραβείο. Ανάμεσά τους ξεχώρισε το «1917» του Σαμ Μέντες, που αποτελούσε και το ακλόνητο φαβορί για τις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας και βραβεύθηκε στις Χρυσές Σφαίρες, αλλά και τα BAFTA.

Έκπληκτος από την ανατρεπτική εξέλιξη φάνηκε να είναι και ο ίδιος ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης των «Παρασίτων», ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του ανεβαίνοντας στην σκηνή για να παραλάβει τα 4 πολυπόθητα χρυσά αγαλματίδια. «Όταν πήγαινα σχολείο, μελετούσα τα φιλμ του Μάρτιν Σκορτσέζε. Και μόνο που ήμουν υποψήφιος ήταν τεράστια τιμή. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα κέρδιζα», ανέφερε ο σκηνοθέτης.

«Είμαι άφωνη», δήλωσε χαρακτηριστικά η παραγωγός Kwak Sin-ae. «Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Είμαστε τόσο χαρούμενοι. Αισθάνομαι ότι μια ιστορική στιγμή γράφεται τώρα». Και συνέχισε: «Εκφράζω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου και το σεβασμό μου σε όλα τα μέλη της ακαδημίας για την λήψη αυτής της απόφασης».

Το ίδιο θερμά φάνηκε πως αντιμετώπισαν την επιλογή της Ακαδημίας και οι παρευρισκόμενοι στο Dolby Theater, που επευφήμησαν την επικράτηση της ξενόγλωσσης ταινίας, καταχειροκροτώντας τους συντελεστές που ανέβαιναν στη σκηνή για να παραλάβουν τα βραβεία τους. Ξεχώρισαν τα στιγμιότυπα του Μπραντ Πιτ να αγκαλιάζει με θέρμη τον σκηνοθέτη από την Νότιο Κορέα, αλλά και ένα πλάνο του Χόακιν Φίνιξ να χειροκροτά με χαρά την ανακοίνωση του μεγάλου βραβείου της βραδιάς των Όσκαρ 2020.

Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας της παραγωγού των Παρασίτων, οι κάμερες απομακρύνθηκαν από το cast που ήταν στη σκηνή και τα φώτα έκλεισαν για να σημάνουν το φινάλε της Όσκαρ 2020. Ωστόσο, ολόκληρο το ακροατήριο των Όσκαρ ζητούσε από το καστ των Παρασίτων να πει δυο κουβέντες ακόμη.

Χάρη στα «Παράσιτα», τα φώτα των Όσκαρ δεν θα ξανακλείσουν ποτέ για τις ξενόγλωσσες ταινίες, που μπορούν πια να διεκδικούν σθεναρά την κορυφή της παγκόσμιας κινηματογραφίας.