Οι διευθυντές είναι μπερδεμένοι για το πώς πρέπει να χειριστούν τα ρομπότ ως υφισταμένους

Πολλοί άνθρωποι σήμερα ανησυχούν για τα ρομπότ που θα αναλάβουν τις δουλειές μας. Αλλά το πιο επείγον ζήτημα είναι στην πραγματικότητα το πώς θα χειριστούμε τα ρομπότ ως εργαζομένους μας.

Πολλές βιομηχανίες έχουν ήδη ενσωματώσει την τεχνητή νοημοσύνη στις καθημερινές τους λειτουργίες. Η οικονομική βιομηχανία χρησιμοποιεί robo – αναλυτές που προσφέρουν στους πελάτες επενδυτικές συμβουλές. Τα έξυπνα γυαλιά βοηθούν τους εργαζόμενους να αποκτούν πρόσβαση σε δεδομένα και οδηγίες καθώς επισκευάζουν έναν εξοπλισμό. Και η γεωργία επωφελείται από τα «drones» (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) που μπορούν να εντοπίσουν σημάδια αρρώστιας και ξηρασίας και έτσι να θεραπευτούν οι καλλιέργειες.

Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Πρόσφατη ανάλυση των διευθυντών της εταιρείας «Accenture», οι οποίοι θα πρέπει να εφαρμόσουν αυτή τη σημαντική αλλαγή, υποδηλώνει ότι δεν είναι βέβαιοι για το πώς να χειριστούν τα ρομπότ ως υφισταμένους τους.

Πρώτα απ’ όλα, πολλές από τις εργασίες που οι διευθυντές αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους, είναι οι βασικές υποψηφιότες για την αυτοματοποίηση: σχεδιάζοντας και συντονίζοντας τη ροή εργασίας, παρακολουθώντας τους εργαζόμενους, υποβάλλοντας εκθέσεις σχετικά με την πρόοδο στόχων και διατηρώντας τις προδιαγραφές. Η τεχνητή νοημοσύνη θα ελευθερώσει σταδιακά τους διευθυντές από αυτές τις χρονοβόρες δουλειές για να επικεντρωθούν σε εργασίες που είναι αποκλειστικά για ανθρώπους. Όπως η «απόφαση έργου» απαιτεί σύνθετη σκέψη, αναλυτική αντίληψη, και συλλογισμό ανώτερης τάξης. Αυτό σημαίνει ότι οι διευθυντές θα είναι σε θέση να επικεντρωθούν σε πιο δημιουργικά και διαπροσωπικά τμήματα των εργασιών τους: να βοηθήσουν το προσωπικό ν’ ανταπεξέλθει στα προβλήματα, η άμεση επικοινωνία με τους πελάτες, και να βρίσκουν καινούργιες ιδέες.

Ωστόσο, το 57% των 1.700 διευθυντών που μιλήσαμε σε όλο τον κόσμο είναι αβέβαιοι για το αν έχουν τις ικανότητες να επιτύχουν στο ρόλο τους για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αυτές περιλαμβάνουν τη γνώση της ψηφιακής τεχνολογίας και τη διαχείριση των οργανωτικών δομών. Και περίπου το ένα τρίτο (35%) δηλώνει ότι ανησυχεί για τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης στις θέσεις εργασίας τους.

Ένα μεγάλο μέρος του ζητήματος συνοψίζεται στην εμπιστοσύνη. Όταν ρωτήθηκαν αν θα εμπιστεύονταν τις συμβουλές των ευφυών συστημάτων στη λήψη επιχειρηματικών αποφάσεων, μόνο το 14% των διευθυντικών στελεχών χαμηλότερου επιπέδου, δήλωσε ότι θα το έκαναν, σε σύγκριση με το 46% των διευθυντών ανωτέρου επιπέδου.

Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες πρέπει να κάνουν κάτι καλύτερο από το να ενθαρρύνουν τον πειραματισμό της τεχνητής νοημοσύνης σε νέες θέσεις εργασίας. Οι διευθυντές πρέπει να γνωρίζουν ότι η αυτοματοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε αυτούς. Αντίθετα, έχουν τον έλεγχο να ενσωματώσουν αυτές τις τεχνολογίες στη δομή της οργάνωσής τους.

Στην πραγματικότητα, οι ισχυρές διαπροσωπικές ικανότητες θα είναι υψίστης σημασίας για τους διευθυντές κατά τα προσεχή έτη. Θα πρέπει να ηγηθούν της προσπάθειας να δημιουργηθεί ένα λιγότερο δομημένο εργατικό δυναμικό και να διαχειριστούν την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών κατά πρώτον. Πάνω απ’ όλα, οι διευθυντές θα χρειαστούν τις διαπροσωπικές ικανότητες, προκειμένου να υποστηρίξουν τις ομάδες τους, καθώς θα μαθαίνουν να συνεργάζονται με τα ρομπότ – και καθώς τα ρομπότ θα μαθαίνουν να δουλεύουν μαζί τους.