**Ο Γερμανός έχει κρυφή ζωή στην Πολωνία, μου το είπε η φίλη μου η Ντάρια η οποία μοιράζει τον χρόνο της σε Αθήνα και Βαρσοβία. Η Ντάρια είναι μια δίμετρη γυναίκα που περπατάει και τρίζουν τα πεζοδρόμια. Έχει μια κορμοστασιά που καμιά γυναίκα της Μεσογείου δεν διαθέτει. Κατά τα άλλα είναι παθιασμένη αντικομμουνίστρια. Μεγάλωσε σε μια κοινότητα, κοντά στα σύνορα με την ανατολική Γερμανία, εκεί που εγκαταστάθηκαν μετά τον εμφύλιο αυτοεξόριστοι κομμουνιστές από την Ελλάδα. Έτσι ήρθε σε επαφή με το ελληνικό στοιχείο.
*Όχι, λάθος καταλάβατε, η κρυφή ζωή του Πάνου Γερμανού στην Πολωνία δεν αφορά την Ντάρια, την οποία διεκδικώ εγώ_ ανεπιτυχώς. Ο έλληνας επιχειρηματίας έχει εκεί την μεγαλύτερη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Πήρε και βραβείο αλλά εδώ κανείς δεν πήρε χαμπάρι. Κανείς από την κυβέρνηση δεν τον έπιασε από κοντά, να ρωτήσει, «τι ήταν αυτό που σε βοήθησε να πετύχεις εκεί». Κανείς δεν διερεύνησε το μοντέλο της ανάπτυξης. Ο όμιλος του Πάνου Γερμανού πήρε ένα σημαντικό βραβείο για την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας PLAY. Πήρε το βραβείο «Εταιρεία της Χρονιάς» για το 2015 στο 26ο Οικονομικό Φόρουμ Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Μεγάλη γκλαμουριά το φόρουμ καθώς συμμετέχουν πρωθυπουργοί και υπουργοί των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης με ατζέντα τα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα της περιοχής.
*Μου έλεγε λοιπόν η Ντάρια ότι ήταν έκπληξη το βραβείο στην Play. Ήταν η πρώτη φορά που επελέγη εταιρεία εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και ήταν εντυπωσιακό ότι πρόκειται για νέο παίκτη στην αγορά, είχε δηλαδή ταχύτατη ανάπτυξη. Να ομολογήσω ότι ζήλεψα λιγάκι βλέποντας αυτή τη γυναίκα να μιλάει με θαυμασμό για κάποιον άλλο. Σκέφτομαι να κάνω λίγο βρόμικο πόλεμο και να χαλάσω την εικόνα. Θα της πω ότι ο Πάνος Γερμανός υπήρξε κομμουνιστής. Έτσι θα τον μισήσει για όλα όσα πέρασε η καημενούλα μου όταν ήταν παιδάκι. Δεν είναι νάιλον καλσόν να φορέσει. Θα μου πείτε ότι το νάιλον δεν φοριέται μέσα στα χιόνια αλλά και πάλι, υπέφερε μέχρι την πτώση του καθεστώτος.
*Αυτό που με λυπεί είναι ότι οι ωραίες γυναίκες θαυμάζουν τους δουλευταράδες, τους πετυχημένους. Ακόμα και η Ντάρια, που κατάγεται από μια πρώην αυτοκρατορία, δυσφορεί όταν της λέω ότι δεν δούλεψα ποτέ επειδή δεν είχα ανάγκη να δουλέψω. Η Πολωνία είναι γεμάτη γαλαζοαίματους, ανθρώπους με τους οποίους κατά κάποιο τρόπο ταυτίζομαι. Ανήκω στην κατηγορία των προνομιούχων με εισοδήματα αλλά έχω αρχίσει να γίνομαι ντεμοντέ. Η Ντάρια θέλει επιτυχίες, θέλει να μου λέει πόσο ικανοί είναι τα στελέχη της Play. Μου είπε δεν ξέρω πόσες φορές ότι η Play σε 8 χρόνια μάζεψε 14,5 εκατομμύρια συνδρομητές. Από τη ζήλια μου οδηγημένος αποφάσισα να μην ψωνίσω ποτέ ξανά από τα καταστήματα Public που ανήκουν στον ίδιο όμιλο. Δίνω περίπου 60 με 80 ευρώ το μήνα για βιβλία, περίπου 1.000 ευρώ το χρόνο δηλαδή. Δεν θα δίνω χρήματα σε αυτόν που θαυμάζει η όμορφη Πολωνή, η καλή μου Ντάρια. Την θέλω για δική μου.
