Μανουέλα Βαρδινογιάννη: Η ιστορία μιας γυναίκας – σύμβολο πίσω από τον ιδρυτή της Motor Oil

Λένε ότι πίσω από ένα σπουδαίο άντρα υπάρχει πάντα μια σπουδαία γυναίκα. Και η Μανουέλα Βαρδινογιάννη, όσα χρόνια έζησε με τον Νίκο Βαρδινογιάννη, ο οποίος πέθανε ξαφνικά μόλις στα 42 του χρόνια, μπόρεσε να τον στηρίξει στα μεγάλα του άλματα στη ζωή και στο επιχειρείν.

Η Μανουέλα Βαρδινογιάννη, η οποία έφυγε χθες από τη ζωή, αθόρυβα, όσο αθόρυβη ήταν και η πορεία της, παρά το βαρύ όνομα που έφερε, ήταν μια γυναίκα χαμηλών τόνων.

Δυναμική, αξιοπρεπής, ευγενική, μια γυναίκα που η ζωή την ανάγκασε να γίνει μητέρα και πατέρας για τα 4 παιδιά τους, όταν ξαφνικά στις 2 Ιουλίου του 1973 ο Νίκος Βαρδινογιάννης, ο ιδρυτής ενός από τους μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους της Ελλάδας, άφηνε την τελευταία του πνοή.

 

 

Η Μανουέλα Βαρδινογιάννη έπρεπε να στηρίξει τα παιδιά της, να τα δει να μεγαλώνουν, να μεγαλουργούν. Η Ιωάννα, ο Παύλος, ο Δημοσθένης και ο Πύρρος ορφανά από πατέρα, αλλά έχοντας πάντα δίπλα τους μια ήρεμη δύναμη, αλλά με μεγάλη εσωτερική δύναμη. Με καταγωγή από τη Σμύρνη, το γένος Ζερίτη, συνδέθηκε άρρηκτα με εκείνη του συζύγου της, Νίκου Βαρδινογιάννη, του ανθρώπου έβαλε τα θεμέλια για να γίνει η Motor Oil ένας κολοσσός.

Ο ισχυρός Νίκος Βαρδινογιάννης

Ο Νίκος Βαρδινογιάννης, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, πήρε νωρίς την απόφαση να αφήσει την καριέρα του και να στραφεί στις επιχειρήσεις.

Το διορατικό του βλέμμα και η σπάνια ικανότητα ανάληψης ρίσκου τον οδήγησαν σε μια ταχεία ανοδική πορεία. Η εμπορική του δραστηριότητα, ακόμη και σε απαιτητικές εποχές, όπως εκείνη του εμπάργκο στη Ροδεσία, του επέτρεψε να συγκεντρώσει το αρχικό κεφάλαιο που αργότερα θα γινόταν η μαγιά ενός ολόκληρου επιχειρηματικού κολοσσού. Ενός ομίλου που θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια.

Δημιούργησε τον σταθμό εφοδιασμού πλοίων στους Καλούς Λιμένες στην Κρήτη και στη συνέχεια το 1970 εμπνεύστηκε την ιδέα για το διυλιστήριο στους Αγίους Θεοδώρους.

Ο απρόσμενος θάνατός του έφερε στο πηδάλιο της οικογενειακής επιχείρησης τον αδερφό του, Βαρδή Βαρδινογιάννη, ο οποίος απογείωσε τον όμιλο καθιστώντας από τους κορυφαίους σε όλη την Ευρώπη.

Πρώτα η οικογένεια

Η Μανουέλα είχε την οικογενειακή ζωή ως το μεγαλύτερο έργο της. Εξαρχής έθεσε τα παιδιά της στο επίκεντρο των επιλογών και των προτεραιοτήτων της.

Η χρονιά του θανάτου του συζύγου της ήταν το σημείο που διάλεξε συνειδητά να αποσυρθεί από τον δημόσιο χώρο. Άφησε την Αθήνα, αναζητώντας γαλήνη και προστασία για την οικογένειά της, και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελβετία. Εκεί, μέσα σε ένα περιβάλλον ηρεμίας και διακριτικότητας, μεγάλωσε τα παιδιά της, τα οποία παρέμειναν πάντα στο πλευρό της, με συχνές επισκέψεις και βαθιά συναισθηματική σύνδεση.

Παρά την απόστασή της από τον επιχειρηματικό πυρήνα, η Μανουέλα παρέμεινε σημείο αναφοράς στην οικογένεια. Ακόμη και όταν, χρόνια αργότερα, προέκυψαν δικαστικές διαφορές στο εσωτερικό της οικογένειας -μια περίοδος δύσκολη αλλά συνηθισμένη σε μεγάλους επιχειρηματικούς οίκους- η ίδια κράτησε σταθερά την απόσταση που επέλεγε πάντα: μακριά από τη δημόσια αντιπαράθεση, προσηλωμένη στην ενότητα και την ηρεμία. Οι διαμάχες αυτές τελικά έκλεισαν οριστικά πριν από αρκετά χρόνια, αφήνοντας πίσω τους την εικόνα μιας οικογένειας που προχώρησε μπροστά.

Η Μανουέλα Βαρδινογιάννη έφυγε όπως έζησε: Χωρίς θόρυβο, χωρίς αναζήτηση αναγνώρισης. Για όσους τη γνώρισαν, όμως, παραμένει σύμβολο μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής όπου η δύναμη δεν χρειαζόταν δηλώσεις, και η επιρροή δεν χτιζόταν με εμφανίσεις, αλλά με καθημερινή, σταθερή παρουσία.

Μια συνέντευξη της Ιωάννας

Το περιοδικό Life & Style είχε φιλοξενήσει τον Ιούνιο του 2001 την πρώτη συνέντευξη της κόρης της, Ιωάννας Βαρδινογιάννη, με τον σύζυγό της, Αντόνιο Φουρνιέ.

«Η μητέρα μου μας βοήθησε να κρατήσουμε τη μνήμη του πατέρα μας ζωντανή μέσα μας», είχε πει τότε η Ιωάννα, μια φράση που αποκάλυπτε τον ρόλο που ανέλαβε η Μανουέλα μετά την απώλεια του συζύγου της: φύλακας της συνέχειας, της μνήμης, της οικογενειακής συνοχής».

Σε μια άλλη αφήγηση στην ίδια συνέντευξη, η Ιωάννα περιέγραφε πώς γνώρισε τον Αντόνιο Φουρνιέ: στον γάμο του πρίγκιπα Καρδάμ της Βουλγαρίας με την πριγκίπισσα Μίριαμ της Ουγγαρίας. Οι δυο τους πέρασαν έξι ώρες μιλώντας· το επόμενο πρωί, εκείνος αναχωρούσε για τη Σεβίλλη για έναν άλλο γάμο. Την κάλεσε να τον συνοδέψει κι εκείνη είπε ναι, γνωρίζοντας και οι δύο πως αυτό που ξεκινούσε δεν ήταν μια απλή περιπέτεια αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό.

Έναν χρόνο και κάτι αργότερα, η Ιωάννα ενημέρωσε τη μητέρα της ότι θα ανέβαινε στο Γκστάαντ «με μερικούς καλεσμένους». Τελικά, εμφανίστηκε μόνο με έναν: τον Αντόνιο. Τον σύστησε ως τον μέλλοντα σύζυγό της κι Μαουέλα, συγκινημένη, έβαλε τα κλάματα.

Κάθισαν οι τρεις τους στο σαλόνι του σπιτιού και μίλησαν για έξι ώρες (όσες ακριβώς είχαν μιλήσει οι δύο νέοι την ημέρα που γνωρίστηκαν). Στο τέλος, η Μανουέλα έκανε την πιο απλή και ταυτόχρονα πιο ουσιαστική ερώτηση που μπορεί να κάνει μια μητέρα πριν παραδώσει το παιδί της σε μια νέα ζωή: «Θα την αγαπάς;».