Άρθρο παρέμβαση της Έλλης Πατέρα: Γιατί δεν βοηθά η Πολιτεία να γίνει η Ελλάδα μητρόπολη της ναυτιλίας;

Η Ελλάδα παραμένει ”πρωταγωνίστρια ” στο χώρο της παγκόσμιας ναυτιλίας παρά τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας αλλά κυρίως σε διεθνές επίπεδο.

Πρόκειται για έναν κλάδο στον οποίο κατέχει ισχυρή παρουσία με τους Έλληνες εφοπλιστές να διαπρέπουν σε μια αυτοτελώς ανταγωνιστική  αγορά και τον ελληνόκτητο στόλο να συνεχίζει να κρατά τα σκήπτρα στον κόσμο όχι μόνο σε αξία αλλά και σε μέγεθος.

Όμως, τα τελευταία χρόνια κι αυτός ο κλάδος καταγράφει τα χειρότερα οικονομικά αποτελέσματα στην ιστορία της λόγω της παγκόσμιας κρίσης στις θαλάσσιες μεταφορές και φυσικά από αυτή τη δίνη δεν θα μπορούσαν να μην συμπάσχουν και οι Έλληνες πλοιοκτήτες.

Παρά ταύτα  η ελληνική ναυτιλία έχει καταφέρει να μην μεταφέρει τα προβλήματα της στο κοινωνικό σύνολο ενώ συγχρόνως συνεχίζει να συνεισφέρει στην εθνική οικονομία της χώρας μας.

Δυστυχώς όμως ο ρόλος και το μέγεθος της συνεισφοράς της δείχνει μέχρι και σήμερα όχι μόνο να αποσιωπάται αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις να γίνεται δέκτης παραπληροφόρησης σχετικά με τα οφέλη που προσφέρει στην οικονομία της Ελλάδος  και τη συμβολή της στο ισοζύγιο πληρωμών.

Κι αυτό διότι ενώ υποστηρίζεται ευρέως ότι η οικονομία της χώρας μας βασίζεται κυρίως στην γεωργία και τον τουρισμό ελάχιστα διευκρινίζεται ότι η ναυτιλιακή δραστηριότητα ουσιαστικά έχει εξαγωγικό χαρακτήρα εγχώριας παραγωγής (εξαγωγή υπηρεσιών, μεταφορά εμπορευμάτων κλπ).

Το τμήμα του παραγόμενου δε προϊόντος που εισάγεται στη χώρα αποτελείται όχι μόνο από την εισροή συναλλάγματος αλλά και μέσα από τις επενδύσεις  που γίνονται από τους Έλληνες εφοπλιστές από άλλες παράπλευρες με τον χώρο επιχειρήσεις όπως πχ ναυπηγεία, διυλιστήρια, τουρισμός  οι οποίες σε συνδυασμό με εκείνες του εξωτερικού βοηθούν τις εισροές ξένου κεφαλαίου στην Ελληνική οικονομία.

Η συμμετοχή της αυτή δείχνει να είναι συχνά στοιχείο  αντιπαραθέσεων σχετικά με τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές και τη φορολογική τους συνεισφορά στον κρατικό προϋπολογισμό η οποία εν μέσω κρίσης μόνο για το 2015 ανερχόταν στα € 63 εκατομμύρια με βάση το συνυποσχετικό σύμφωνο οικειοθελούς φορολόγησης.

Η έμμεση συμβολή της δε στη δημιουργία εισοδημάτων και θέσεων εργασίας στο εσωτερικό της χώρας με χιλιάδες άτομα να εργάζονται σε ναυτιλιακές και παράπλευρες με το χώρο εταιρείες (μέχρι το 2015 υπολογίζονταν περίπου στα 190,000 άτομα) αλλά και στο εξωτερικό όπως για παράδειγμα η απασχόληση Ελλήνων στα ποντοπόρα πλοία δείχνει να περνάει από την Πολιτεία στα ”ψιλά γράμματα”.

Λες και αυτά δεν είναι έσοδα που επίσης καταλήγουν στα ταμεία του κράτους.

Και αναρωτιέμαι: Που είναι ο οραματισμός για ανάπτυξη όταν σε ένα κλάδο που δείχνει να είναι ο σημαντικότερος στυλοβάτης της οικονομίας το κράτος προτιμά να το αντιμετωπίζει με αναχρονιστικές ιδεοληψίες;

Για παράδειγμα σε σχέση με τις αυξήσεις των εισφορών και της φορολογίας των ναυτικών.

Δεν γνωρίζουν ότι η δική μας σημαία είναι εκείνη που πρωτίστως θα πληγεί;

Δεν γνωρίζουν ότι πιθανόν το αποτέλεσμα θα είναι να  χαθούν εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό;  Ναι μεν θα μπουν  στη μια τσέπη όμως θα φύγουν από την άλλη, αφού για παράδειγμα υπάρχει και η εναλλακτική απασχόληση από ξένους ναυτικούς;

Κι όμως η λογική δείχνει να μη πρυτανεύει και η κυβέρνηση να εθελοτυφλεί.

Τι κι αν στο λόμπι των δανειστών είναι διαδεδομένη η αντίληψη ότι ο ναυτιλιακός κλάδος δεν πληρώνει για την κρίση.

Εκείνοι υιοθετούν αντίστοιχες πρακτικές όχι μόνο με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς αλλά και παρέχοντας  και επιδοτήσεις ως στήριξη.

Εμείς γιατί πρέπει να κάνουμε το αντίθετο;

Εφόσον λοιπόν ο στόχος της Πολιτείας είναι η αποκατάσταση της οικονομίας οφείλει να κοιτάξει το συμφέρον της και να στηρίξει τα δυνατά της σημεία.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η μητρόπολη της ναυτιλίας και να βοηθήσει έτσι σημαντικά την κατακερματισμένη οικονομία της.

Αυτό όμως δεν θα μπορέσει να συμβεί χωρίς οραματισμό, δίχως δυναμικές πρωτοβουλίες και αναχρονιστικές αντιλήψεις που άλλωστε έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μόνο πίσω πάνε την χώρα.

Διανύουμε μια εποχή όπου μέσα από τις παγκόσμιες πολιτικές ανακατατάξεις φαίνεται να διαμορφώνεται μια νέα τάξη πραγμάτων με έντονες τάσεις προστατευτισμού από τις μεγάλες οικονομίες του κόσμου.

Η συνεχιζόμενη τραπεζική κρίση που παρατηρείται πλέον όλο και περισσότερο μέσα στους κόλπους της Ευρώπης σε συνδυασμό  με τους ήδη χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης του διεθνούς εμπορίου δεν θα μας αφήσουν ανέγγιχτους.

Άρα τα σημάδια αφύπνισης μας έχουν δοθεί.

Ως χώρα λοιπόν οφείλουμε να αλλάξουμε οπτική βάζοντας καινούργιες προτεραιότητες που θα αποσκοπούν μόνο στο όφελος και στην ευημερία των πολιτών της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Ν. Τσάκος: Συμφώνησε για ναύλωση τεσσάρων πλοίων της η Tsakos Energy Navigation

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΝΟ: «Φτάνει πια κύριε Υπουργέ!»

MH ΧΑΣΕΤΕ: Μυτιληναίος: Γιατί η μετοχή του από τα 3,80 βρέθηκε στα 6 ευρώ. Τι συμβαίνει;