Ageism: Όταν ακούς ότι είσαι ιδανικός “αλλά πολύ μεγάλος” για τη θέση!

Άνεργος μετά τα 50. Οριστικό τέλος ή εφαλτήριο για μία νέα αρχή; Σε χώρες όπως η Ελλάδα που μαστίζονται από την ανεργία, ισχύει το πρώτο, σε άλλες χώρες όμως του Δυτικού κόσμου τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Γιατί υπάρχουν και αυτοί που θέλουν -και καταφέρνουν- να “ανατρέψουν” την έννοια της συνταξιοδότησης! Ακόμα και εκεί όμως, όλο και περισσότεροι άνθρωποι άνω των 50 ετών δυσκολεύονται να βρουν δουλειά. Το πρόβλημα είναι οι διακρίσεις που υφίστανται οι εργαζόμενοι με βάση την ηλικία. Μια βουβή, καταστροφική  και ακραία εμμονή με τη νιότη.

Το 2016, σχεδόν το 20% των Αμερικανών, άνω των 65 ετών εργάζονται. Κάποιοι από αυτούς το θέλουν, για κάποιους άλλους είναι αναγκαίο! Η κατάρρευση του θεσμού των παραδοσιακών συντάξεων σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι πρέπει να συνεχίσουν να βγάζουν χρήματα στα 60 και  τα 70 έτσι ώστε να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Ακόμα και τα “δύο αντίθετα”, η Hillary Clinton και ο  Donald Trump μοιράζονται κάτι σημαντικό με εκατομμύρια συμπολιτών τους. Και οι δύο “αναζητούν” εργασία, σε ηλικία 68 και 70 αντίστοιχα!

Οι εργαζόμενοι… κάποιας ηλικίας αντιπροσωπεύουν έναν τεράστιο αριθμό του παραγωγικού και δημιουργικού δυναμικού. Είναι οι βετεράνοι της αγοράς και μαζί τους φέρνουν  βαθιά γνώση και ασύγκριτα δοκιμασμένες δεξιότητες. “Ενσαρκώνουν”  την αύξηση του  κοινωνικού κεφαλαίου χάρη σε  εκατομμύρια υγιείς, μορφωμένους ενήλικες.

Γιατί, λοιπόν πάνω από  ενάμιση εκατομμύριο Αμερικανών άνω των 50 ετών, που είναι άτομα με δεκαετίες της ζωής μπροστά τους, δεν μπορούν να βρουν δουλειά; Ο λόγος δεν είναι προσωπικός, είναι διαρθρωτικός. Είναι το αποτέλεσμα πλήθους στάσεων και θεσμικών πρακτικών που δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε.

Στη Silicon Valley, οι νεαροί υποψήφιοι προσφεύγουν σε  Botox και μεταμοσχεύσεις μαλλιών πριν από ένα κρίσιμο interview. Και μιλάμε για άρτια καταρτισμένους, μορφωμένους λευκούς 20χρονους νέους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια πιο κάτω στη … “διατροφική αλυσίδα”.

Οι διακρίσεις λόγω ηλικίας στην εργασιακή απασχόληση είναι ανεπίτρεπτη, όμως τα δύο τρίτα των ηλικιωμένων ατόμων που αναζητούν εργασία, αναφέρουν ότι τις αντιμετωπίζουν. Πολύ συχνά ακούμε “Ναι, αυτός είναι ιδανικός, αλλά είναι πάρα πολύ μεγάλος σε ηλικία.”

Οι εργοδότες  δηλώνουν ότι δεν χρειάζεται να κάνουν αίτηση άνθρωποι με περισσότερα από τρία χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας. Γίνεται λόγος για «ψηφιακά αναθρεμένους», αν πρόλαβες τα  video games, τότε αυτό είναι “απόδειξη  επάρκειας” . Βιογραφικά πάνε αδιάβαστα, όπως δηλώνει η Christina Economos, μια επιστημονική εκπαιδευτικός  με περισσότερα από 40 χρόνια εμπειρία στην ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών. Μερικές φορές οι αιτούντες δεν παίρνουν καν απάντηση, ενώ άλλες φορές αρκούνται στη γνωστή απάντηση: «Εχουμε βρει κάποιον που ταιριάζει περισσότερο στις απαιτήσεις της θέσης». Η Christina εκφράζοντας την απογοήτευσή για την πρόσφατη απόλυσή της, εξομολογείται: «Νιώθω ότι έχω μεγάλη εμπειρία, σύνολο ικανοτήτων, είμαι ηθική στην εργασία μου, η απόλυση μου οφείλεται στην ηλικία μου. Είναι πραγματικά ένα τεράστιο πλήγμα, δεδομένου ότι εξακολουθώ να νιώθω ένας εντελώς ζωντανός και παραγωγικός άνθρωπος!»

Μελέτη  που έλαβε χώρα το 2016 από το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών, συνέλεξε “ισχυρά” στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι διακρίσεις λόγω ηλικίας στον χώρο εργασίας ξεκινούν νωρίτερα στις γυναίκες και είναι πολύ σκληρές. Το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες ξεκινά από πολύ νωρίς, όταν κοντά στην ηλικία των 32 ετών,  οι γυναίκες αρχίζουν να κόβονται από την προοπτική της προαγωγής.

Αποθαρρυμένοι και μειωμένοι πολλοί ηλικιωμένοι σταματούν να αναζητούν για εργασία εξ ολοκλήρου. Γίνονται οικονομικά εξαρτώμενοι, συμβάλλοντας στην εσφαλμένη εκτίμηση ότι οι ηλικιωμένοι αποτελούν βάρος για την κοινωνία, χωρίς να είναι  καν επιλογή τους. Πώς οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας υποτίθεται ότι πρέπει να παραμείνουν αυτάρκεις εάν η  αγορά εργασίας τους  “πετάει” σαν σκουπίδια;

Κι όμως όλα τα στοιχεία είναι υπέρ των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας: Είναι ευκολότερο να διαχειριστούν το άγχος, ενώ κατέχουν περισσότερες δεξιότητες σε σχέση με τους νέους εργαζόμενους. Οι ηλικιωμένοι ίσως χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσουν μια συγκεκριμένη εργασία, αλλά κάνουν λιγότερα λάθη.  Γιατί σε κάθε περίπτωση τα κίνητρα και η προσπάθεια επηρεάζουν το αποτέλεσμα της εργασίας πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η ηλικία!

Ο μύθος ότι οι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας παραγκωνίζουν τους νεότερους ονομάζεται “lump of mabor”. Όταν οι θέσεις εργασίας είναι λιγοστές, είναι αλήθεια πως “στενεύουν” και τα όρια των επιλογών αλλά αυτό είναι πρόβλημα που πρέπει να λύση η ίδια η αγορά εργασίας και όχι οι ηλικιωμένοι!

Μελέτη του Pew Charitable Trusts το 2012, φανερώνει ότι το ποσοστό απασχόλησης που είναι ίσο-κατανεμημένο με νέους και ηλικιωμένους έχει θετικά αποτελέσματα και για τους ίδιους τους νέους! Με άλλα λόγια, όταν οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι παρέμειναν στην εργασία, οι νεώτεροι βελτίωσαν τις αποδόσεις τους.

Οι εταιρείες με πιο προοδευτικές αντιλήψεις γνωρίζουν τα οφέλη της διαφορετικότητας στο χώρο εργασίας.Είναι αυτονόητο ότι η ηλικία μαζί με τη φυλή, το φύλο, την ικανότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό αποτελούν κριτήρια για την πολυμορφία μιας επιχείρησης.Οι διακρίσεις λόγω ηλικίας δεν πρέπει να υπάρχουν όχι μόνο επειδή δεν είναι ηθικό αλλά και επειδή πλήττουν την παραγωγικότητα και τα κέρδη της αγοράς!

Ο παραγκωνισμός των ηλικιωμένων μας “φτωχαίνει”, γιατί μας αποκόπτει από το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Ακόμα επειδή η ανταλλαγή δεξιοτήτων και γνώσεων από γενιά σε γενιά που είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων καθίσταται δυσχερέστερη. Σε χώρες όμως όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το φαινόμενο των διακρίσεων  εις βάρος των ηλικιωμένων  έχει παρεκτραπεί.

Τι  θα επιτευχθεί με την  μείωση της ηλικιακής ποικιλότητας ; Τίποτα λιγότερο από ένα μαζικό κίνημα, όπως το κίνημα των γυναικών, που έκανε τους ανθρώπους να γνωρίσουν τα  “προσωπικά προβλήματα τους” στην προκειμένη τα προβλήματα των ηλικιωμένων, για την προώθηση αυτών και την απαίτηση της  συλλογικής δράσης για να βρεθούν εφαρμόσιμες λύσεις.

Το κρίσιμο σημείο εκκίνησης για να βρεθεί λύση είναι να αναγνωρίσουμε τις δικές μας επιφυλάξεις και εσωτερικές προκαταλήψεις. Λύση ενός καταστρεπτικού κοινωνικού φαινομένου σημαίνει συλλογική δράση, σημαίνει γίνομαι ένα με τους παθούντες με σκοπό την ένωση των δυνάμεών μας για την εξεύρεση όλο και περισσότερων εφαρμόσιμων λύσεων. Το γήρας άλλωστε είναι αναπόφευκτο, αυτό είναι το μέλλον μας!

Διαβάστε ακόμη:

http://www.mononews.gr/de-theloume-na-sas-anisichisoume-alla-1-ekatommirio-latris-tou-porno-idan-ta-stichia-tous-na-vgenoun-sti-fora-online/71962