168 ώρες ομηρίας. Κι όμως ζουν στον κόσμο τους

Στην αρχή οι Έλληνες στρατιωτικοί που συνελήφθησαν και κρατούνται στην Τουρκία “θα απελευθερώνονταν πολύ σύντομα”, σύμφωνα με την ελληνική κυβέρνηση, που έκανε λόγο για ένα καθαρά διαδικαστικό ζήτημα που θα λυνόταν χωρίς καθυστερήσεις. Σήμερα, σχεδόν μία εβδομάδα μετά τη σύλληψή τους, οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί παραμένουν κρατούμενοι στις φυλακές απλά επειδή από λάθος βρέθηκαν λίγες δεκάδες μέτρα μέσα στη λάθος πλευρά των συνόρων, με το αίτημα των δικηγόρων τους να μεταφερθούν στο ελληνικό προξενείο της Αδριανούπολης μέχρι τη δίκη τους να απορρίπτεται, και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς παραδέχεται πως δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα απελευθερωθούν.

Είναι φανερό ότι για άλλη μία φορά, σε ένα θέμα μείζονος σημασίας, οι κυβερνητικοί χειρισμοί ήταν στην καλύτερη περίπτωση ερασιτεχνικοί. Και το μεγάλο λάθος της ελληνικής πλευράς ήταν αυτή η σιγουριά της πως πρόκειται για κάτι το πολύ απλό που θα λυνόταν μέσα σε λίγες ώρες, άντε μέρες, αγνοώντας πως η Άγκυρα, όπως το συνηθίζει, θα “πιανόταν” από το περιστατικό αυτό για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα, να πιέσει καταστάσεις και να κάνει “παιχνίδι” με τους δικούς της όρους. Βέβαια, δεν είναι μέχρι τώρα σαφές αν αυτή η σιγουριά υπήρχε πράγματι, ή αν απλώς η κυβέρνηση ήθελε να καθησυχάσει το κοινό, δίνοντας μία ψεύτικη αίσθηση ότι ελέγχει την κατάσταση.

Όμως ακόμα και τώρα, που φαίνεται πως ακόμα και στο Μαξίμου κατάλαβαν το αρχικό λάθος τους, τα λάθη συνεχίζονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες συνεδρίασε για την υπόθεση το άτυπο κυβερνητικό συμβούλιο, ένα όργανο παντελώς άσχετο με το θέμα, καθώς ο μόνος σχετικός που συμμετείχε σε αυτό ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, και φυσικά από τις δηλώσεις που ακολούθησαν αυτό που καταλάβαμε είναι ότι δε βγήκε απολύτως τίποτα από αυτό το συμβούλιο. Είναι προφανές ότι σε τέτοιες περιπτώσεις το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο που θα έπρεπε να συνεδριάσει είναι το ΚΥΣΕΑ, αλλά άντε να τους το εξηγήσεις αυτό, ειδικά αφού ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος μόλις χθες εδέησε να εμφανιστεί δημόσια, μετά από μία παράδοξη “εξαφάνιση” πολλών ημερών, που μας βάζει σε σκέψεις για το τι ακριβώς συμβαίνει στο υπουργείο Άμυνας, ποιος κάνει κουμάντο και ποιες είναι οι οδηγίες του Μαξίμου…

Όλα αυτά, βέβαια, λίγη πρακτική σημασία θα είχαν, αν δεν υπήρχαν στη μέση δύο ψυχές, δύο Έλληνες στρατιωτικοί που για ένα λάθος βρίσκονται φυλακισμένοι σε μία ξένη χώρα, και η δική τους χώρα δείχνει ανίκανη να τους φέρει πίσω, με μια κυβέρνηση ανίκανη να συντονιστεί με αυτόν τον κόσμο, καθώς πελαγοδρομεί στον δικό της, φανταστικό κόσμο, τον όμορφο και αγγελικά πλασμένο…