Στο τέλος της έφτασε η δικαστική διαμάχη για την αποφυγή από την πλευρά των πλοιοκτητών της διπλής πληρωμής για καύσιμα που παρείχε η χρεοκοπημένη δανέζικη εταιρεία OW Bunker σε πλοία τους, με το ανώτατο δικαστήριο της Βρετανίας να απορρίπτει την τελευταία έφεση.
Οι δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου ομόφωνα απέρριψαν την έφεση της ιδιοκτήτριας του χωρητικότητας 75.000 dwt Res Cogitans (έτος κατασκευής 2004), Product Shipping & Trading (PST), κρίνοντας ότι επειδή τα καύσιμα καταναλώθηκαν πριν πληρωθούν, η παροχή των καυσίμων δεν εμπίπτει στον βρετανικό νόμο περί πωλήσεως αγαθών του 1979.
Η PST παρήγγειλε καύσιμα από τη θυγατρική της OW, OW Bunker Malta, τον Οκτώβριο του 2014 με συμβόλαιο που προέβλεπε πληρωμή 60 μέρες μετά την παράδοση και περιελάμβανε μία ρήτρα σύμφωνα με την οποία η ιδιοκτησία δεν θα περνούσε στον ιδιοκτήτη μέχρι να γίνει η πληρωμή.
Το συμβόλαιο επέτρεπε στην PST να χρησιμοποιήσει τα καύσιμα, που αποκτήθηκαν από τη βρετανική Rosneft Marines, η οποία τα προμηθεύτηκε από την RN-Bunker, για τον εφοδιασμό του τάνκερ.
“[το συμβόλαιο] ήταν μία sui generis συμφωνία, με δύο πλευρές: πρώτον, να επιτρέψει την κατανάλωση πριν από οποιαδήποτε πληρωμή, και χωρίς καμία ιδιοκτησία των καυσίμων που καταναλώθηκαν», έκριναν οι δικαστές. «Ακόμα και αν το συμβόλαιο εξεταζόταν ως συμβόλαιο πώλησης, με την έννοια ότι αφορούσε στη μεταφορά της ιδιοκτησίας των όποιων καυσίμων παρέμεναν αχρησιμοποίητα την ημερομηνία της πληρωμής, η OW Bunker δεν μπορούσε να έχει οποιαδήποτε υποχρέωση μεταφοράς ιδιοκτησίας για τα καύσιμα που καταναλώθηκαν πριν την πληρωμή. Θα έπαυε να είναι ένα συμβόλαιο πώλησης αν και όταν όλα αυτά τα καύσιμα είχαν καταναλωθεί πριν την πληρωμή», πρόσθεσαν.
Η OW Bunker χρεοκόπησε τον Νοέμβριο του 2014 και η ING Bank ορίστηκε ως εντολοδόχος των δικαιωμάτων της. Υπάρχει λοιπόν μία κατάσταση όπου η ING απαιτεί πληρωμή για τα καύσιμα που παρείχε η OW, αλλά παράλληλα και οι φυσικοί πάροχοι των καυσίμων ζητούν επίσης να πληρωθούν. Η δικαστική απόφαση σημαίνει πρακτικά ότι οι πλοιοκτήτες θα πρέπει να πληρώσουν την ING, όμως οι πάροχοι επίσης θα μπορούν να απαιτήσουν να πληρωθούν.
Είναι η τέταρτη φορά που η PST, που είναι μέλος του ομίλου Oceanbulk του Πέτρου Παππά, χάνει στα βρετανικά δικαστήρια. Το εφετείο τον Σεπτέμβριο του 2015 επιβεβαίωσε την πρότερη απόφαση βρετανικού δικαστηρίου ότι η συμφωνία δεν εμπίπτει στον νόμο για την πώληση αγαθών του 1979.
Έλληνας δικηγόρος, μιλώντας στο TradeWinds, εκτίμησε ότι η PST δεν μπορεί να μεταφέρει αλλού την υπόθεση. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν μάλλον αναμενόμενη, και τώρα δημιουργεί νομικό προηγούμενο, τουλάχιστον στη Βρετανία, πρόσθεσε ο ίδιος. «Οπωσδήποτε πρέπει να πληρώσουν την OW Bunker, και μετά πρέπει επίσης να κάνουν διακανονισμό και με τον φυσικό πάροχο», σημείωσε.
Ωστόσο, σχολίασε πως φαίνεται ότι οι πλοιοκτήτες δεν θα χρειαστεί να πληρώσουν σε χώρες με διαφορετική δικαιοδοσία, όπως είναι οι ΗΠΑ.
Το UK Defence Club, που υποστήριξε την PST στον δικαστικό της αγώνα, περιγράφει την απόφαση ως «απογοητευτική», αλλά καλεί τα μέλη της να προσέχουν ιδιαίτερα όταν υπογράφουν συμβόλαια για παροχή καυσίμων.
Όπως αναφέρει: «Δεδομένου του αποτελέσματος της υπόθεσης, τα μέλη και οι άλλοι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να εξετάζουν προσεκτικά τα συμβόλαια παροχής καυσίμων, ώστε να προστατευθούν από τέτοιες καταστάσεις στο μέλλον».
Διαβάστε ακόμα στο mononews.gr: Μάριος Ηλιόπουλος: Νέες δικαστικές περιπέτειες του Ελληνα εφοπλιστή
