Τα μοντέρνα μεγαθήρια της γρήγορης μόδας Zara και H&M έχουν χτίσει ολόκληρες αυτοκρατορίες πουλώντας φθηνά… αντίγραφα υψηλής μόδας. Όμως τα αντίγραφα είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η βιομηχανία της μόδας. Πίσω στα 1930’s η Gabrielle “Coco” Chanel ένωσε τις δυνάμεις της με την αντίπαλη σχεδιάστρια Madeline Vionnet για να μηνύσουν την αντιγραφέα Suzanne Laneil, η οποία πιάστηκε με 48 απομιμήσεις στην κατοχή της.
Το Γαλλικό Δικαστήριο έκρινε τη Laneil ένοχη σε μια μνημειώδη υπόθεση που αναγνώρισε τα γαλλικά σχέδια ως “αληθινά έργα τέχνης…που χρήζουν ίσης προσοχής με τους συγγραφείς και τους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων”. Κι όμως η νομική προστασία για ένα σχέδιο μόδας διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα – στις ΗΠΑ για παράδειγμα, τα σχέδια μόδας εξαιρούνται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας, αντικατοπτρίζοντας μια πολυσύνθετη πραγματικότητα.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι απομιμήσεις υποδαυλίζουν την ταυτότητα μιας φίρμας και κατατροπώνουν τις πωλήσεις, μειώνοντας και τις ευκαιρίες για καινοτομία. Στον αντίποδα, κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως στην ουσία οι απομιμήσεις, είναι κάτι το υγιές για τη βιομηχανία της μόδας επειδή ακριβώς διατηρούν τους κύκλους των trends σε διαρκή κίνηση. Επειδή η μόδα στερείται ενός συστήματος καινοτομίας προϊόντων που να εναλλάσσει τα παλιότερα με τα πιο καινούρια, οι επαγγελματίες αντιγραφείς από τη μια βοηθούν κάποια exclusive προϊόντα να μοιάζουν passé και από την άλλη πυροδοτούν τη ζήτηση για άλλα καινούρια και έτσι οι διαφωνίες διατηρούνται.
Και για να γίνει ακόμα πιο περίπλοκο το ζήτημα, οι επαγγελματίες αντιγραφείς δρουν ολοένα και πιο γρήγορα. Την ίδια στιγμή που οι φωτογραφίες από τις συλλογές πασαρέλας διαμοιράζονται σε όλο το διαδικτυακό χώρο σχεδόν εν ριπή οφθαλμού και τα εργοστάσια παράγουν τις απομιμήσεις σε διάστημα λίγων μόνο ημερών, τα αντίγραφα χτυπούν την αγορά πολύ πριν τα αυθεντικά φτάσουν στις βιτρίνες! Ποιες είναι λοιπόν οι συνέπειες που προκαλούν οι επαγγελματίες απομιμητές;