Το όνομα του δικηγόρου Αστέριου ( Στέργιος ) Αναστασιάδη είναι ένα από τα ελληνικά ονόματα που εμφανίζονται στη βάση δεδομένων των Panama Papers – και μάλιστα δεν εμφανίζεται μία ή δύο φορές, αλλά εμφανίζεται σε 32 περιπτώσεις να έχει συστήσει offshore εταιρείες, προφανώς για λογαριασμό πελατών του. Μάλιστα, το όνομα του Αστέριου Αναστασιάδη έχει εμφανιστεί κατά το παρελθόν και σε άλλες λίστες, αυτές που ήλεγχε παλιότερα το υπουργείο Οικονομικών και περιελάμβαναν τους πλουσιότερους Έλληνες. (Δείτε εδώ την παραπομπή με τις εταιρίες που έχει συστήσει ο κ.Αναστασιαδης)
Κι όμως, παρά το γεγονός ότι πρόκειται προφανώς για έναν διακεκριμένο και ιδιαίτερα εύπορο δικηγόρο, ο Αστέριος Αναστασιάδης καταφέρνει να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όπως αποκάλυψε πριν από λίγες μέρες το mononews.gr, ο Αστέριος Αναστασιάδης συμμετείχε στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας Pentelink, που ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1998 από ανθρώπους που είχαν εμπλακεί στην επιτροπή διεκδίκησης των Ολυμπιακών, αλλά έμειναν εκτός της νέας εταιρείας που ιδρύθηκε για να οργανώσει τους Αγώνες. Η εταιρεία μετονομάστηκε αργότερα σε Octagon και στα τέλη του 1998 σε Athens Communications Team Ανώνυμος Εταιρεία Παραγωγών και Επικοινωνιακών Συμβούλων» (ACT A.E.), όμως εκείνη τη χρονιά ο Αστέριος Αναστασιάδης αποχώρησε από την εταιρεία.
Έκτοτε τα ίχνη του χάνονται, όμως τα εντοπίσαμε μόλις τον Φεβρουάριο του 2015, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει μαζί με τη σύζυγό του, Ειρήνη Πάικου, στο National Geographic για το πώς είναι να είσαι Έλληνας και να ζεις στη Γερμανία, όπου υπάρχει πλέον μία αντιπάθεια για τους Έλληνες λόγω της κρίσης και της καχυποψίας για τους «τεμπέληδες» Έλληνες που δήθεν σπαταλούν τα δανεικά που τους δίνει η Γερμανία και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μάλιστα, ο Αστέριος Αναστασιάδης περιγράφει σε αυτήν τη συνέντευξη ένα περιστατικό που συνέβη στο Βερολίνο πριν από λίγα χρόνια, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου που οργάνωσε το ζευγάρι, όπου διεμείφθη ο εξής διάλογος (όπως τον καταγράφει ο ίδιος):
«Τα πράγματα δεν πάνε καλά», μου είπε ο πρόεδρος μίας γερμανικής τράπεζας. «Πες μας πώς πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα»
«Όχι θαυμάσια», είπα.
«Κάνουν οι Έλληνες αυτά που πρέπει να κάνουν;»
«Δυστυχώς, όχι ιδιαίτερα. Πρέπει να πάει αργά, μόνο αργά μπορεί να πάει»
«Α, γιατί;»
«Γιατί πρέπει να γίνουν πολλές κοινωνικές αλλαγές. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις πράγματα σε λιγότερο από μερικές δεκαετίες»
«Μα δε νομίζεις ότι είναι πολύ ατυχές για τους Γερμανούς πολίτες, που πρέπει να πληρώσουν, να μην κάνετε αυτά που πρέπει να κάνετε;»
Ήταν μία αμήχανη στιγμή. Είπα: «Μας δώσατε το δάνειο, και πληρώνουμε τους τόκους».
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε πολλούς φίλους εκεί (σ.σ. στη Γερμανία), ούτε ιδιαίτερη κοινωνική ζωή», προσθέτει.
Δείτε τη φωτογραφία του ζευγαριού που δημοσίευσε σε εκείνη τη συνέντευξη το National Geographic:
Η ιστορία της Ειρήνης Πάικος
Η ιστορία της οικογένειας της Ειρήνης Πάικος στη Γερμανία πάει πολύ πίσω. Ηταν το 1850, όταν ο προ-προ-πάππους της άνοιξε ένα κατάστημα στη Γερμανία, αρχικά σαν έμπορος λαδιού και στη συνέχεια πουλώντας τούρκικο καπνό. «Από τότε έχουμε ένα πόδι στη Γερμανία και ένα στην Ελλάδα», λέει εκείνη. Η καπνοβιομηχανία της οικογένειάς της είχε ένα εργοστάσιο που βρισκόταν αρχικά σε περιοχή που στη συνέχεια έγινε η ανατολική πλευρά του Βερολίνου, αλλά το 1945 μεταφέρθηκε στη δυτική.
«Δεν υπήρχε καπνός τότε εκεί. Ο παππούς μου έβαλε μία αγγελία στην εφημερίδα, ζητώντας από ανθρώπους με φυτά καπνού στα πρεβάζια τους να τα φέρουν στο εργοστάσιο. Τους υποσχέθηκε δέκα τσιγάρα στον καθένα σε δύο ημέρες. Αυτό μας έσωσε. Και η επιχείρηση συνέχισε μέχρι τη δεκαετία του ’70 πουλήθηκε στη Rothmans», εξηγεί.
Αν και η οικογένεια είχε εγκατασταθεί για τα καλά στη Γερμανία, είχε αυστηρούς όρους, προσπαθώντας να διατηρήσει την ελληνικότητά της. Ετσι, κάθε γιος έπρεπε να παντρεύεται Ελληνίδα. Το αποτέλεσμα ήταν όλα τα μέλη της οικογένειας να πάρουν διαζύγιο, όπως λέει η Ειρήνη Πάικος, καθώς έκαναν γάμους από προξενιά, όπως ήταν και εκείνος των γονιών της.
Στο ερώτημα του περιοδικού για το αν ήταν τελικά ελληνική ή γερμανική οικογένεια, η απάντησή της είναι σαφής. «Είμαστε ελληνική οικογένεια! Στο σπίτι μιλούσα ελληνικά με τη μητέρα μου, γερμανικά με τον πατέρα μου. Ηταν Γερμανός στον τρόπο που φερόταν και σκεφτόταν, Ελληνας μόνο στο αίμα. Εγώ έκανα μαθήματα ελληνικών όταν ήμουν στο Βερολίνο και γερμανικών όταν ήμουν στην Ελλάδα!», λέει και προσθέτει ότι όταν ήταν παιδί, όλα αυτά της φαίνονταν φυσιολογικά.
Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες όμως; «Στη Γερμανία υπάρχει μεγάλος αμοιβαίος σεβασμός. Οταν οδηγείς λες ”ναι, παρακαλώ, πέρνα εσύ, ευχαριστώ”», λέει και γελάει, ενώ συμπληρώνει ότι αυτό δεν θα το περίμενε κανείς στην Ελλάδα, ειδικά από τη νέα γενιά. «Ο τρόπος που οδηγούν οι άνθρωποι είναι ένα δείγμα της κουλτούρας. Αν έχεις σεβασμό στο μυαλό σου, ισχύει παντού, όχι μόνο στο δρόμο, αλλά στο σπίτι και την πολιτική», συμπληρώνει.
«Οι Γερμανοί ξέρουν πώς να είναι ένα έθνος ενωμένο, πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, πώς να δημιουργήσουν μία κοινότητα. Λένε ότι είναι ψυχροί, αλλά δεν ισχύει. Είναι θερμοί, φιλικοί, αστείοι», προσθέτει.
Τι θα άλλαζε όμως αν μπορούσε στους δύο λαούς; «Την έλλειψη οικογενειακών παραδόσεων στη Γερμανία. Και στην Ελλάδα τη λεγόμενη παρορμητικότητα και την έλλειψη αυτοκριτικής που οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα και εικονικούς εχθρούς».
Οπως λέει, όταν είναι στην Ελλάδα οι φίλοι της την πειράζουν, της λένε ότι είναι η Μέρκελ, η σκληρή.
Διαβάστε ακόμα στο mononews.gr: Κωνσταντίνος Κοτρωνάκης: Αγγίζει το υπουργείο Εξωτερικών το “σκάνδαλο” Petrobras
