Η κλασική μουσική μειώνει σημαντικά τον πόνο και τη φλεγμονή, σύμφωνα με νέα εργαστηριακή μελέτη. Αν και αυτό δεν σημαίνει ότι σύντομα οι γιατροί θα «συνταγογραφούν» τη μουσική στους ασθενείς με χρόνιο πόνο, τα νέα ευρήματα ανοίγουν ένα νέο μονοπάτι για τη θεραπεία του και τη μείωση των συνταγογραφούμενων φαρμάκων.
Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα έπαιξαν τρεις συνθέσεις του Μότσαρτ, για τρεις ώρες, σε ποντίκια με τραυματισμένα πόδια. Μετά από 21 ημέρες ακρόασης του Αυστριακού συνθέτη, τα τρωκτικά ήταν σε θέση να αντέξουν τη θερμότητα και την πίεση στα τραύματά τους, κατά 77% περισσότερο από αυτά που δεν είχαν ακούσει τη μουσική.
Η ομάδα διαπίστωσε, επίσης, ότι η μουσική αύξησε σημαντικά την αποτελεσματικότητα μιας σειράς φαρμάκων. Για παράδειγμα, η αγωγή με ιβουπροφαίνη, με τη βοήθεια του Μότσαρτ, οδήγησε σε κατά 93% μεγαλύτερη μείωση του οιδήματος από αυτή που παρήγαγε μόνο η ιβουπροφαίνη, ενώ η κανναβιδιόλη ήταν 21% πιο αποτελεσματική όταν συνδυάστηκε με τη μουσική.
Σύμφωνα με τον συντάκτη της μελέτης, Grzegorz Bulaj, πολλά παυσίπονα “παράγουν τοξικότητα και ανεπιθύμητες ενέργειες” και με τη χρήση της μουσικής για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς τους μπορεί να επιτευχθεί θεραπεία του πόνου με τη χορήγηση πολύ λιγότερων φαρμάκων.
Οι ερευνητές δεν μπορούν να εξηγήσουν με ακρίβεια τον μηχανισμό μέσω του οποίου η μουσική βοηθά στη θεραπεία του πόνου, εντούτοις, προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι οι μελωδικοί ήχοι οδηγούν σε μείωση των ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη, οι οποίες συνδέονται με τη φλεγμονή. Η μουσική έχει, επίσης, βρεθεί ότι βελτιώνει τη ρύθμιση των προ-φλεγμονωδών πρωτεϊνών, που ονομάζονται κυτοκίνες και βοηθά στην ανάπτυξη νέων νευρώνων στον εγκέφαλο.
Οι συγγραφείς δηλώνουν ότι ο «μακροπρόθεσμος στόχος τους είναι να περιγράψουν πώς συγκεκριμένες μουσικές δομές μπορούν να μεταφραστούν σε ηλεκτρικά μοτίβα στον εγκέφαλο και στο περιφερικό νευρικό σύστημα», με αποτέλεσμα τη μείωση του πόνου.
Σημειώνουν, επίσης, ότι δεν είναι όλα τα είδη μουσικής κατάλληλα γι ‘αυτό το σκοπό και ότι ο Μότσαρτ επιλέχθηκε επειδή η ρυθμική επανάληψη των συνθέσεων του έχει βρεθεί προηγουμένως να έχει μια ηρεμιστική επίδραση στο νευρικό σύστημα.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Neurology.