Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση, με όλα τα τελευταία νέα και ειδήσεις για την Οικονομία, τις Επιχειρήσεις, το Χρηματιστήριο, το Bitcoin, τις πολιτικές εξελίξεις και τον πολιτισμό
AUTO

Ferrari: Στρατηγικές για να χάσεις, ακόμη κι αν κερδίζεις!

Εύκολα μπορεί κανείς με την ύστερη γνώση να πει πολλά, το βασικό ερώτημα όμως είναι τι διαφορετικό θα μπορούσε να γίνει…

Είναι αλήθεια πως στη Ferrari δεν έχουν καλές επιλογές στρατηγικής τα τελευταία χρόνια. Χτες στο Σίλβερστον, στο Βρετανικό GP ακόμη μια φορά οι επιλογές τους προβλημάτισαν και επιδέχονται τόσο βελτίωσης όσο και κριτικής. Πηγή του προβλήματος όπως γράφαμε από τον Απρίλιο το ασαφές καθεστώς ανάμεσα στους δυο οδηγούς.

Για τον απλούστατο λόγο ότι ομάδα με δυο ίσους οδηγούς έχει υπάρξει πολλές φορές στο παρελθόν, ομάδα που πήρε τους τίτλους, με δυο ίσους οδηγούς δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε θα υπάρξει καθώς πρώτος αντίπαλος κάθε οδηγού, το σημείο αναφοράς για την απόδοσή του είναι ο έτερος οδηγός της ομάδας.

Χτες ο Σάινθ έχασε όλες τις μάχες που κλήθηκε να δώσει είτε με το Φερστάπεν, είτε με το ρυθμό. Στη Ferrari έχουν αποφασίσει πως όταν ο ένας οδηγός πλησιάζει τον άλλο να ζητούν από τον προπορευόμενο να ανεβάσει ρυθμό στα επίπεδα αυτού που έπεται. Αν δεν μπορεί, τότε δίνουν εντολή για αλλαγή θέσης.

Όταν όμως η αλλαγή αυτή είναι για την 1η θέση και μάλιστα ο οδηγός που θα την δώσει κυνηγά την 1η του νίκη τα πράγματα περιπλέκονται και καθυστερείς. Καθυστερώντας έφτασε πίσω από τις Ferrari ο Χάμιλτον.

Ο οποίος με την αναβαθμισμένη Mercedes έδειχνε εκείνη τη στιγμή πως είχε το ρυθμό και ήταν υπολογίσιμος αντίπαλος. Προσέξτε οι κόκκινοι δεν αντιμετώπιζαν το Φερστάπεν, πιθανόν να υποτίμησαν λίγο το Χάμιλτον ως αντίπαλο.

Εν τέλει η αλλαγή θέσεων ήρθε αλλά ο Λεκλέρκ έχασε πολύτιμο χρόνο. Αν τον είχε όταν η εγκατάλειψη του Οκόν έβγαλε το αυτοκίνητο ασφαλείας στον 39ο γύρο πιθανόν θα υπήρχε περιθώριο για άλλη στρατηγική.

Την ώρα που υιοθετείται το καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας οι Λεκλέρκ, Σάινθ και Χάμιλτον πλησιάζουν στα πιτ και είναι πρακτικά ο ένας πίσω από τον άλλο. Στη Ferrari οφείλουν να καλύψουν το ενδεχόμενο να μπει ο Χάμιλτον για φρέσκα ελαστικά αλλά και το ενδεχόμενο να μην μπει. Επιπλέον βλέπουν τον Πέρεζ να πιάνει «λαχείο» καθώς είναι η ώρα μετά από 34 γύρους να βγάλει τη μέση γόμα και αυτό έρχεται την ιδανική στιγμή για το Μεξικάνο οδηγό.

Αποφασίζουν να αφήσουν τον πρώτο οδηγό έξω και να βάλουν το δεύτερο μέσα (το Σάινθ). Εκείνη τη στιγμή δεν είναι ξεκάθαρο πόσο θα διαρκέσει το αυτοκίνητο ασφαλείας.

Επίσης δεν είναι ξεκάθαρο πόσο πιο γρήγορη θα είναι η φρέσκια μαλακή γόμα και για πόσους γύρους. Θυμίζω πως FP1, FP3, Q1, Q2, Q3 έγιναν στο βρεγμένο οπότε για τι ακριβώς κάνει η γόμα C3 είχαν κάποιες πληροφορίες από το FP2.

Είναι χαρακτηριστικό το ερώτημα του Χάμιλτον προς την ομάδα του εκείνη τη στιγμή: «Είστε σίγουροι ότι αυτή είναι η σωστή επιλογή γόμας;».

Όπως αποδείχτηκε στην πράξη ήταν. Ο Λεκλέρκ από 1ος βρέθηκε 4ος, ότι είχε πάθει και ο Χάμιλτον πέρυσι στον τελικό στο Άμπου Ντάμμπι. Ο Σάινθ τον πέρασε εύκολα, έδωσε όμως φοβερή μάχη με τους Χάμιλτον και Πέρεζ για το βάθρο.

Ο πιο ευνοημένος ήταν ο Μεξικάνος που είχε πέσει εκτός δεκάδας μετά τη 2η εκκίνηση και βρέθηκε τελικά στη 2η θέση δίνοντας πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα του.

Αν στη Ferrari επέλεγαν να βάλουν και τους δυο οδηγούς για φρέσκα λάστιχα πιθανόν ο Σάινθ να περίμενε πίσω από το Λεκλέρκ στα πιτ και αυτό να έδινε την ευκαιρία στους Χάμιλτον, Πέρεζ να περάσουν τον Ισπανό. Μετά μπορεί να διεκδικούσαν και τη νίκη.

Πρώτο μέλημα της ομάδας ήταν η διασφάλιση της νίκης και μετά το 1-2. Αν είχαν ξεκάθαρα Νο1 οδηγό πιθανόν να έβαζαν το Λεκλέρκ για φρέσκα ελαστικά και όχι το Σάινθ. Δεν έχουν όμως και αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα για τη Ferrari. Από κει ξεκινούν όλα.

Όταν έχεις πρώτο οδηγό σχεδιάζεις την στρατηγική, αξιοποιώντας πιθανόν και το άλλο μονοθέσιο ώστε να μεγιστοποιήσεις τις πιθανότητες νίκης του πρώτου οδηγού σου. Όταν όμως δεν έχεις ξεκάθαρους ρόλους τα σενάρια περιπλέκονται και τα αποτελέσματα τα είδαμε τόσο στο Μονακό όσο και στη Μ. Βρετανία χτες.

Ο αγώνας υπό το πρίσμα των ελαστικών 

Πώς οι γόμες έκαναν τη διαφορά 

Σκληρή: Πολύ ανθεκτικό ελαστικό, ικανό για μεγάλες αποστάσεις. Αποδείχτηκε πιο δύσκολο να ζεσταθεί στις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες – 20 βαθμούς Κελσίου στην ατμόσφαιρα και 30 βαθμούς Κελσίου στο οδόστρωμα. Από τη στιγμή που έφτανε στο παράθυρο λειτουργίας η σκληρή γόμα αποδεικνύονταν πολύ ανθεκτική.

Μέση: Ήταν το βασικό ελαστικό για τον αγώνα, επιλέχθηκε από την πλειοψηφία των οδηγών που εκκίνησαν εκ νέου στο δεύτερο γύρο. Πρόσφερε συνδυασμό απόδοσης και σταθερότητας, ο Πέρεζ συμπλήρωσε μ’ αυτή 34 γύρους στο μεσαίο μέρος του αγώνα: Αυτό αποτέλεσε κλειδί στην εντυπωσιακή ανάκαμψή του.

Μαλακή:  Ο Φερστάπεν εκμεταλλεύτηκε την καλύτερη πρόσφυση αυτής της γόμας για να περάσει στην πρώτη εκκίνηση, το Σάινθ. Όταν βγήκε το αυτοκίνητο ασφαλείας οι περισσότεροι οδηγοί έβαλαν αυτή τη γόμα για το τελευταίο σπριντ ως τον τερματισμό. Ο Χάμιλτον πέτυχε τον ταχύτερο γύρο με τη μαλακή γόμα και κατάφερε ν’ ανέβει στο βάθρο, μια συναισθηματική επιτυχία στον εντός έδρας αγώνα του.

Ο αγωνιστικός διευθυντής της Pirelli, Μάριο Ίσολα τόνισε: «Πρώτα και πάνω από όλα είμαστε ευγνώμονες και ανακουφισμένοι που οι οδηγοί οι οποίοι ενεπλάκησαν στην τρομακτική σύγκρουση του πρώτου γύρου είναι καλά: Αυτό αποτελεί μια σημαντική απόδειξη των απίστευτα υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας του αθλήματος. Μετά από αυτό είδαμε έναν από τους πιο συναρπαστικούς αγώνες των τελευταίων ετών με μάχες για όλες τις θέσεις. Η στρατηγική των ελαστικών αποδείχτηκε κλειδί. Για όποιον ακόμη αναρωτιέται αν το νέο πακέτο μονοθεσίων και ελαστικών του 2022, βελτίωσε το θέαμα και βοήθησε στα προσπεράσματα – ορίστε η απάντηση».

Διαβάστε επίσης:

F1 Βρετανία: Πύρρειος νίκη για Ferrari, πρώτη για Σάινθ!

Γεννημένο την 4η Ιουλίου!