Το πρωτοποριακό (off -off Broadway) θέατρο της ΝέαςΥόρκης The Tank, επιλέγει το Θέατρο Τέχνης μεταξύ άλλων θεατρικών φορέων στην Ευρώπη και στην Αμερική για να παρουσιάσει το τελευταίο έργο της βραβευμένης συγγραφέως Κάιτλιν Σάιλορ Στίβενς, το οποίο σκηνοθέτεί η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου, Μέγκαν Φιν με τίτλο When We Went Electronic (σε ελεύθερη μετάφραση, όταν πήγαμε ηλεκτρονικά).
Το έργο εστιάζει σε δύο κορίτσια ονόματι Μπέθανι και Μπρίτανι μια βραδιά στο πάρτι της τελικής αποφοίτησής τους από το σχολείο. Οι δύο πρωταγωνίστριες εργάζονται παράλληλα ως μοντέλα της νεανικής αμερικανικής εταιρείας American Apparel, άρα ως νέες, ωραίες και οικονομικά ανεξάρτητες, έχουν ήδη πάρει μία γεύση από τον επιφανειακό κόσμο των του φαίνεσθαι και της επίδειξης.
Όμως το πάρτι αποδεικνύεται τραγικά διασκεδαστικό. Αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα και τα κορίτσια βαθμιαία αμφισβητούν την αυθεντικότητα της ίδιας της προσωπικής τους σύνθεσης, τα υλικά της ίδιας τους της ύπαρξης. Ώστε τελικά και ο ίδιος ο θεατής να αναρωτιέται μαζί τους αν τελικά ό,τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ διαδραματίστηκε στη σφαίρα της φαντασίας τους ή στην πραγματικότητα.
Υπό κανονικές συνθήκες, η παράσταση είχε προγραμματιστεί να παρουσιαστεί τον Ιούνιο στη σκηνή της Φρυνίχου ωστόσο οι εξελίξεις ώθησαν τους δύο οργανισμούς να συμφωνήσουν να πραγματοποιηθεί κυριολεκτικά ηλεκτρονική παρουσίαση. Διατίθεται στην αγγλική γλώσσα από την Πέμπτη 23 Απριλίου μέσω του προγράμματος Θέατρο Τέχνης -και- στο σπίτι που βρίσκεται στον επίσημο ιστιότοπο του Θεάτρου www.theatro-texnis.gr.
Εκτός από τον ηχητικό σχεδιασμό, η παράσταση έχει πραγματοποιηθεί αποκλειστικά από γυναίκες. Εβδομήντα λεπτά, χωρίς διάλειμμα, με μεικτές αντιδράσεις από την Κριτική και το κοινό. Οι New York Times χαρακτήρισαν το έργο της Στίβενς «έντονο και θηριώδες». Γράφτηκε το 2018, οπότε και παρουσιάστηκε στο The Tank.
Για την παρακολούθηση των παραστάσεων που προβάλλει το Θέατρο Τέχνης on demand απαιτείται συμβολικό αντίτιμο 3,5 ευρώ. Τα έσοδα διατίθενται αποκλειστικά στους εργαζόμενούς του ως ελάχιστη ένδειξη στήριξης και αλληλεγγύης για το διάστημα όπου το θέατρο παραμένει κλειστό.
