Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ, δεν είναι πια ένα σενάριο για το μέλλον. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, πλημμύρες ισχυρές χιονοπτώσεις και πυρκαγιές το καλοκαίρι έχουν ήδη γίνει η νέα κανονικότητα και θα γίνονται όλο και πιο συχνά στο άμεσο μέλλον.
Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες, γιατί το ξέρουμε. Το υπουργείο Ενέργειας ονομάστηκε και Κλιματικής Αλλαγής, δημιουργήθηκε η Επιτροπή Foresight για την πρόβλεψη μελλοντικών κινδύνων και η κλιματική αλλαγή με τις επιπτώσεις της είναι στο επίκεντρο κάθε έκθεσης.
Η Ευρώπη δε μιλάει για κάτι άλλο, έχει προσαρμόσει όλες τις πολιτικές της πάνω στο στόχο μείωσης των εκπομπών ρύπων για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης και την επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής. Η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ελλάδος επανειλημμένα προειδοποιούν για τους κινδύνους στην οικονομία.
Όμως όλα αυτά, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα σαν να είναι κάτι μελλοντικό. Σχέδια, μελέτες, προβλέψεις για το μέλλον, προετοιμασία για τη μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία, για την επίτευξη στόχων μείωσης εκπομπών, κλιματικός νόμος που θα αλλάξει πολλά τα επόμενα χρόνια και δράσεις που εξαιρούν το παρόν.
Ο καιρός όμως έχει ήδη αλλάξει. Και η κακοκαιρία Ελπίς, δεν είναι η εξαίρεση, κάτι που δε θα ξανασυμβεί ποτέ. Είναι εξαιρετικά πιθανό να μας βρει και σύντομα μια άλλη κακοκαιρία και ίσως πιο έντονη.
Και ο κρατικός μηχανισμός, έχει μείνει σε άλλη εποχή. Δεν έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, δεν κάνει πράξη όσα θεωρητικά γνωρίζει και αγνοεί τον παροντικό κίνδυνο, συνεχίζοντας ταυτόχρονα να συζητά για….μελλοντικούς κινδύνους.
Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε με το παρόν; Και αυτό μπορεί να γίνει με όσες δυνάμεις ήδη έχουμε.
Πρώτον να ενδιαφερθεί η Πολιτεία για τους πολίτες όπως ενδιαφέρεται για τους επενδυτές ή όπως για τους πολύτιμους επιστήμονες που δε θέλει να φύγουν ή να επιστρέψουν από άλλες χώρες. Να μη θεωρεί επιτυχία κάθε ακραίου φαινομένου το ότι δεν έχει νεκρούς. Να τους αντιμετωπίζει σαν να θέλει να τους κρατήσει στη χώρα και όχι σαν πρόσφυγες που θέλει να τους διώξει.
Δεύτερον, να αξιοποιήσει με αποφασιστικότητα και καλό συντονισμό, όσους πόρους ήδη έχει. Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία και οι προβλέψεις της πρέπει να είναι στο επίκεντρο και να είναι συνδεδεμένη με τα υπουργεία(Υποδομών) και τις εταιρείες (ΔΕΔΔΗΕ) που επηρεάζονται περισσότερο από τα έντονα καιρικά φαινόμενα. Να έχουν έτοιμα σχέδια -πρωτόκολλα και να τα εφαρμόζοντα αυτόματα. Χωρίς για παράδειγμα να πρέπει να αποφασίσει κάποιος πολιτικός αν θα κυκλοφορήσουν τα φορτηγά άνω των 3,5 τόνων στην Αττική οδό. Οι εφοδιασμοί με αλάτι των Δήμων να προβλέπονται κεντρικά και να υπάρχουν κυρώσεις για οποιαδήποτε αβλεψία
Το Δελτίο Προειδοποίησης της ΕΜΥ για την κακοκαιρία Ελπίς, είχε εκδοθεί, πολλές μέρες πριν και τη χαρακτήριζε επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο και προσδιορίστηκε χρονικά από την ΕΜΥ με μεγάλη ακρίβεια. Μάλιστα το δεύτερο κύμα που ξεκίνησε τη Δευτέρα, χαρακτηρίστηκε με τον υψηλότερο βαθμό προειδοποίησης με βάση τα Ευρωπαϊκά δεδομένα της Eumetnet με κόκκινο συναγερμό. Ωστόσο οι πολιτικά αρμόδιοι το αγνόησαν….γιατί περιμέναν ότι θα συμβεί αργότερα.
Τρίτον, να αξιοποιηθούν τα κονδύλια ψηφιακής μετάβασης για να κάνουν το πρόβλημα απλά μια διαδικασία και για τους πολίτες. Να μελετήσουν τα best practices από τ εξωτερικό, από χώρες που έχουν μάθει να ζουν με κακοκαιρίες και να αντιγράψουν τίποτα.
Αντί να χτυπάει συναγερμός στο κινητό επειδή θα χιονίσει….Ας προσεγγίσουν άλλες πιο αποτελεσματικές εφαρμογές…Πχ. Σύνδεση των weather conditions με υποδομές και σε χάρτη δείχνει τις συνθήκες που πρόκειται να αντιμετωπίσεις σε κάθε δρόμο, με άμεση ενημέρωση κ.λ.π.
Η κλιματική αλλαγή αφορά τις ζωές μας, σήμερα όχι αύριο
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, δεν αφορούν μόνο την οικονομία, τους κινδύνους για τις επιχειρήσεις και την αξία τους, και την ευθυγράμμιση των επενδύσεων και των τραπεζών με χρηματοδοτήσεις φιλικές προς το περιβάλλον για να …υπάρχουν στο μέλλον.
Αφορά κάτι πολύ πιο άμεσο και σοβαρό. Όλους μας και τις ζωές μας. Και το Κράτος και τις υποδομές του, που όλοι μας χρησιμοποιούμε και πρέπει να εξασφαλίζεται η συνέχεια και η ασφάλεια στη χρήση τους.
Μπορεί η κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας το κράτος ως εταιρεία να έχει επιτυχίες αποτελεσματικότητας στους χρόνους ιδιωτικοποιήσεων, στην εικόνα στους ξένους επενδυτές, στις αξιολογήσεις της οικονομίας και στα επιτόκια δανεισμού, όμως δεν πρέπει να της διαφεύγει ο πρωταρχικός και κύριος ρόλος του Κράτους. Να μεριμνά για τους πολίτες και την ασφάλειά τους. Να μεριμνά για τις δημόσιες υποδομές με αίσθημα ευθύνης.
Να αντιμετωπίζει τους πολίτες…. σαν επενδυτές…
Γιατί αυτή είναι η πρώτη της δουλειά, οι πολίτες. Και γιατί και οι επενδυτές είναι πολίτες και ενδιαφέρονται, το Κράτος στο οποίο θα επενδύσουν να είναι σοβαρό.
Τι να τα κάνεις τα κίνητρα για να κάνεις του brain drain σε brain gain και ολόκληρα σχέδια για την οικονομία και την προσέλκυση επενδύσεων, αναβαθμίζοντας τα επενδυτικά κίνητρα, αν στη χώρα που κυβερνάς οι πολίτες κινδυνεύουν να πεθάνουν πηγαίνοντας στη δουλειά τους;