Αν η κυβέρνηση πραγματικά πιστεύει ότι (α) μετά την αξιολόγηση θα περάσουμε στην ανάπτυξη και, (β) πέτυχε κάτι το σημαντικό στο μέτωπο του χρέους, τότε είναι βαθιά νυχτωμένη και πιο επικίνδυνη απ’ ότι εκτιμά και ο χειρότερος εχθρός της.
Δεν υπάρχει οικονομολόγος που να ισχυρίζεται πως η ολοένα αυξανόμενη φορολογία ενώ μία χώρα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση θα την οδηγήσει στην ανάπτυξη. Ιδιαίτερα, δε, όταν η υπερφορολόγηση χρησιμοποιείται και ως αναδιανεμητικό εργαλείο σε βάρος των μεσαίων εισοδημάτων.
Πρόβλεψη αυτής της στήλης είναι πως η οικονομία δεν θα ανακάμψει ούτε φέτος ούτε το 2017. Οι στόχοι του προγράμματος δεν θα υλοποιηθούν. Ο αυτόματος κόφτης θα ενεργοποιηθεί και η χώρα θα βυθιστεί σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση.
Οι δανειστές το γνωρίζουν. Γι’ αυτό και ζητούν την «κάβα» των μέτρων. Που το πάνε, όμως, οι ίδιοι;
Βάζουν χρήματα σε βαρέλι δίχως πάτο. Και υπογράφουν για χάρη μας επαχθή συμφωνία με την Τουρκία – που δεν τη θέλουν.
Μήπως το σχέδιο Σόιμπλε για 5ετή αγρανάπαυση της Ελλάδας από το ευρώ είναι κάτω από το τραπέζι; Και θα βρεθεί πάνω στο τραπέζι μετά τις 23 Ιουνίου;
Στο χρέος η ανακοίνωση του Eurogroup (EG) σε συνδυασμό με τη δήλωση του Regling του ESM ξεκαθαρίζει την απόλυτη αοριστία της προσέγγισης. Συγκεκριμένα:
- Βραχυχρόνια θα εξεταστεί (από το Euro Working Group– EWG) η αριστοποίηση της διαχείρισης του χρέους! Αυτό θα ήταν κάπως πιστευτό αν παράλληλα προσδιοριζόντουσαν τα αναγκαία κριτήρια για την αριστοποίηση καθώς και τα χρονικά πλαίσια της εξέτασης. Ως έχει είναι στην καλύτερη περίπτωση χοντρή υπεκφυγή.
- Μεσοπρόθεσμα –για μετά το 2018 – θα εξεταστούν και πάλι από το EWG – αλλαγές στα επιτόκια και στις ημερομηνίες λήξης των χρεών. Γνωρίζοντας ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει το EG θέτει ως όρο για τις πιθανές αλλαγές την ολοκλήρωση του προγράμματος. Παράλληλα, ο Regling φροντίζει να ξεκαθαρίσει ότι τα περιθώρια μείωσης των επιτοκίων είναι μικρά –αν όχι ανύπαρκτα. Αν όχι απάτη, πάντως υπεκφυγή.
- Μακροπρόθεσμα, και πάντα με τον όρο της επιτυχούς ολοκλήρωσης του προγράμματος, θα εξεταστούν τρόποι ώστε το κόστος αποπληρωμής των δανείων να είναι βιώσιμο. Αν οι δανειστές αποφασίσουν – όπως παλαιότερα για το χρέος—ότι αποπληρωμές ίσες –παραδείγματος χάριν – με το 20% του ΑΕΠ είναι «βιώσιμες» τι κάνει τότε η χώρα και η κοινωνία;
Οι δανειστές τα γνωρίζουν όλα αυτά. Δεν είναι ηλίθιοι. Ούτε ανίκανοι. Μόνο εν μέρει ιδεοληπτικοί. Που το πάνε λοιπόν;
Πολλές χώρες αντιτίθενται κάθετα στην κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους. Και ο Ερδογαν αντιτίθεται κάθετα σε οποιαδήποτε αλλαγή του αντιτρομοκρατικού νόμου του. Τα σύνορα της Ε.Ε. έχουν μεταφερθεί στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Βουλγαρία. Και η Ιταλία έχει τον τρόπο να εμποδίζει την άφιξη των προσφύγων στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα επικρατεί η αναξιοπιστία. Και τα πολιτικά άκρα σηκώνουν κεφάλι σε όλη την Ευρώπη.
Που το πάνε, που το πάνε, άραγε οι δανειστές μας;
Για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα φαντάσματα της Ευρώπης έχουν πάντως ξυπνήσει και κάνουν τη γύρα τους. Και περιμένουν.
Διαβάστε ακόμη:
http://www.mononews.gr/ta-7-simantikotera-pragmata-pou-prepi-na-xerete-simera-14/44283
Διαβάστε επίσης:
http://www.mononews.gr/ti-anaferi-i-nea-egkiklios-gia-ti-nea-misthologia-sto-dimosio/44299