Παγιωμένο παραμένει το πρόβλημα έλλειψης παιδιατρικών εμβολίων και μεγάλης ποσότητας φαρμάκων. Σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Πειραιά, Κωνσταντίνου Κούβαρη, η αναμονή των πολιτών για ινσουλίνες ανέρχεται στις τρεις έως πέντε ημέρες, ενώ για παιδικά εμβόλια μπορεί να αγγίξει και τους τέσσερις μήνες.
Αιτία της τεράστιας αυτής καθυστέρησης, αποτελεί η έλλειψη εισαγωγών και κατ’ επέκταση συνολικής επάρκειας, όπως τόνισε σε συνέντευξή του ο ίδιος ο πρόεδρος του συλλόγου.
“Το έχουμε καταγγείλει, έχουμε πει πράγματα στην εισαγγελέα, έχουμε υποβάλει και μήνυση. Οι ινσουλίνες είναι προϊόν άμεσα αναγκαίο και ο ασφαλισμένος μπορεί να περιμένει 3,4 και 5 ημέρες.”, επεσήμανε ο κ. Κούβαρης.
Όπως δήλωσε και ο φαρμακευτικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, στα 15 άτομα φτάνει η αναμονή των ασθενών ανά φαρμακείο, για το οποίο είναι σε θέση να περιμένουν από 25 ημέρες έως 3 με 4 μήνες, ανάλογα με το φάρμακο που ζητούν.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (ΦΣΘ), Κυριάκου Θεοδοσιάδη, οι ελλείψεις φαρμάκων και εμβολίων είναι πανελλαδικό φαινόμενο. Καθημερινά, τα σκευάσματα που βρίσκονται σε έλλειψη ανέρχονται σε 70-80, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών-ασθενών, οι φαρμακοποιοί έχουν προβεί στη δημιουργία ομάδας στο facebook, μέσα από την οποία επιδιώκουν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον στο θέμα της έλλειψης.
Σύμφωνα με τους φαρμακοποιούς οι ελλείψεις αυτές αφορούν κυρίως σε τρεις βασικούς άξονες:
- Στα παιδιατρικά εμβόλια, τα οποία πλέον πωλούνται σε χώρες με υψηλότερες τιμές, με αποτέλεσμα μειωμένες ποσότητες παραγόμενων εμβολίων από την πλευρά των εταιριών.
- Παράλληλα, στη μικρή ποσότητα προμηθειών από την πλευρά των εταιριών στις φαρμακαποθήκες, η οποία οδηγεί αναπόφευκτα σε μια μικρότερη ποσότητα προμήθειας στα φαρμακεία.
- Τέλος, στην έλλειψη είτε αντικατάσταση της κατηγορίας των λεγόμενων “κάτω των 5 ευρώ” φαρμάκων, από άλλα ακριβότερα.
Η επίλυση του ζητήματος, σύμφωνα με τους ίδιους τους φαρμακοποιούς, πρέπει να είναι άμεση, καθώς μιλάμε για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, οι οποίες τείνουν να βρίσκονται σε ολοένα μεγαλύτερο κίνδυνο, λόγω των ελλείψεων που παρατηρούνται.