Μικρές εικόνες της ζωής των νέων στην ελληνική επαρχία:
- Δουλεύω 5 ώρες την ημέρα και παίρνω 200 ευρώ τον μήνα. Με αυτά πρέπει να ζήσει τετραμελής οικογένεια. Να πληρωθούν ενοίκια, λογαριασμοί, φαγητό. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική για κάτι καλύτερο.
- Σκέφτηκα να ξεκινήσω κάτι δικό μου, τόση παραγωγή αναξιοποίητη υπάρχει στην Κρήτη! Βρήκα και χρηματοδότηση, άρχισα να το οργανώνω, αλλά όταν ο λογιστής μου είπε ότι θα δουλεύω για να πληρώνω το κράτος και δε θα μου μένει σχεδόν τίποτα, τα πάγωσα όλα. Θα δουλεύω σερβιτόρος λοιπόν και θα περιμένω.
- Ποια προοπτική; Εδώ άνθρωποι με μεταπτυχιακά και βάζουν μέσο στον συνεταιρισμό για μια θέση στο ελαιουργείο τον χειμώνα. Μέσο, για να κουβαλάς σακιά με ελιές και να είσαι και πανευτυχής αν τα καταφέρεις γιατί πληρώνουν καλά.
Άνθρωποι 30-40 ετών, με όρεξη, ιδέες, κέφι για δουλειά που στύβουν τη δημιουργικότητα τους σαν να είναι βρεγμένο ρούχο και δεν έχουν καμία προοπτική.
Άνθρωποι που έχουν πατήσει το pause και περιμένουν να αλλάξουν οι συνθήκες για να μπορέσουν να εργαστούν, να δημιουργήσουν, να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τον εαυτό τους, τα παιδιά, τον τόπο τους.
Ζωή εν αναμονή.