Η φράση “όλα στο φως” που ακούμε τακτικά να λέει ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται πως ισχύει μόνο για τα σκάνδαλα των… άλλων. Για σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται “δικοί του” άνθρωποι ισχύει το “ας τα φάει το μαύρο σκοτάδι”.
Αυτό απέδειξε περίτρανα με τη στάση του ο πρωθυπουργός κατά τη χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για την Οικονομία, όταν ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης τον “στρίμωξε”, ζητώντας τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τις τηλεφωνικές επικοινωνίες του Πάνου Καμμένου με τον ισοβίτη Μάκη Γιαννουσάκη, τις οποίες εξάλλου ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έχει ανοιχτά παραδεχθεί. Πρόκειται για μία υπόθεση που επισκιάζει το (ούτως ή άλλως ευφάνταστο) success story που προσπαθεί να “πουλήσει” το Μαξίμου μετά τη συμφωνία στο Eurogroup και αποτελεί “βαρίδι” για την κυβέρνηση.
Θα έλεγε βέβαια κανείς ότι ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος να απαλλαγεί από αυτό το βαρίδι ο Αλέξης Τσίπρας είναι να αποδεχθεί την πρόκληση: να δρομολογήσει τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής που θα διερευνήσει την υπόθεση. Εξάλλου, αυτός δεν είναι που λέει πως η κυβέρνηση δεν έχει κάτι να κρύψει; Τι πιο εύκολο, λοιπόν, από το να γίνει μία εξεταστική επιτροπή στην οποία θα αναδειχθεί η αλήθεια.
Όμως ο πρωθυπουργός επέλεξε τον άλλο δρόμο, αυτόν της άρνησης. Γεγονός που μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους. Είτε η κυβέρνηση έχει πράγματι κάτι να κρύψει και φοβάται πως σε μία εξεταστική επιτροπή το “μυστικό” της μπορεί να αποκαλυφθεί, είτε απλώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να διαταράξει τις σχέσεις του με τον Πάνο Καμμένο και να ρισκάρει τη σταθερότητα του κυβερνητικού σχήματος με μία εξεταστική που θα μπορούσε απλά και μόνο με την ύπαρξή της να προκαλέσει την οργή του κυβερνητικού του εταίρου.
Για τον πρωθυπουργό, τελικά φαίνεται πως είναι πιο ανώδυνο να επωμιστεί τα βάρη του Πάνου Καμμένου, παρά να ρισκάρει να τον χάσει από το πλευρό του. Ποιος να του το’λεγε πριν από λίγα χρόνια ότι θα είχε τόσο ανάγκη έναν άνθρωπο που άλλοτε θεωρούσε “μπούλη” και “ακροδεξιό”…