Δύσκολο πράγμα η συγκατοίκηση, ειδικά αν ένα ζευγάρι επιλέξει να μείνει μαζί… πρόωρα. Σύμφωνα με έρευνα του rent.com, το 40% των ζευγαριών που επιλέγουν να συγκατοικήσουν, τελικά χωρίζουν, ειδικά αν έκαναν το βήμα αυτό πολύ νωρίς στη σχέση τους. Πώς καθορίζεται αυτό το «νωρίς»; «Δεν υπάρχει κάποιος δεσμευτικός κανόνας, αλλά πάνω-κάτω χρειάζονται τουλάχιστον έξι μήνες για να αρχίσει κάποιος να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και χρειάζεται ένας χρόνος για να αρχίσεις πραγματικά να γνωρίζεις κάποιον», απαντά η Veronica Vaιti, εκτελεστική διευθύντρια του New York City Therapy Group, μιλώντας στο Mic.
Η ίδια εξηγεί πως η συγκατοίκηση σε διάστημα μικρότερο των έξι μηνών σχέσης μπορεί να εγείρει θέματα που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν στις αρχές μίας σχέσης. «Δεν θα πρέπει να διαχειρίζεστε τα οικονομικά και να μιλάτε για λογαριασμούς… Το στάδιο του φλερτ υποτίθεται ότι είναι διασκεδαστικό και ενθουσιώδες», σημειώνει. Έτσι, ορισμένα ζευγάρια που έχουν αυτό το πρόβλημα αποφασίζουν να σώσουν τη σχέση τους μετακομίζοντας εκ νέου σε ξεχωριστά σπίτια.
Η ιδέα του να αφήσεις χώρο στον σύντροφό σου δεν είναι κάτι καινούργιο – μάλιστα, η σύμβουλος γάμων Sharon Gilchrist O’ Neill υποστηρίζει ότι έχει προτείνει «δοκιμαστική διάσταση» σε τουλάχιστον 40 ζευγάρια, εκ των οποίων τα μισά περίπου κατέληξαν και πάλι να ζουν μαζί, έχοντας βρει τα πατήματά τους.
Η 35χρονη Rachel μετακόμισε μαζί με τον φίλο της το 2011. Έζησαν μαζί για τέσσερις με έξι εβδομάδες πριν αρχίσουν τα δράματα. «Ήξερα ότι ήταν υγιές να φύγω και βρήκα ένα άλλο μέρος», δηλώνει στο Mic. Η Rachel μετακόμισε σε μία γειτονική πόλη, τέσσερα μίλια μακριά και έζησε για έναν χρόνο χώρια από τον σύντροφό της. Στο τέλος του χρόνου αυτού, επέστρεψε μαζί του και σήμερα είναι παντρεμένοι. «Αν είχα συνεχίσει να μένω μαζί του, ίσως να μην είχαμε παντρευτεί», σημειώνει.
Μία ανώνυμη γυναίκα μοιράστηκε στο Mic τη δική της ιστορία, που δείχνει ότι η «προσωρινή διάσταση» βοηθά ακόμα και ζευγάρια που δεν έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα στη σχέση τους. «Αφοσιώθηκα χωρίς τύψεις στη δουλειά μου, όπου αντλώ μεγάλη ικανοποίηση, ενώ αυτός είχε την ευκαιρία να ζήσει εντελώς μόνος του για πρώτη φορά στη ζωή του και να είναι όσο αναβλητικός θέλει», περιγράφει. «Λατρέψαμε το κάθε δευτερόλεπτο. Μετά το άγχος του σχεδιασμού του γάμου, ήταν σαν να είχαμε ο καθένας το δικό μας, θαυμάσιο μήνα του μέλιτος».
Αν λοιπόν συνειδητοποιήσετε ότι τελικά ήταν πολύ νωρίς για να κάνετε αυτό το βήμα, δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεστε. Το να επιστρέψετε σε έναν δικό σας χώρο δε σημαίνει ότι κάνετε ένα βήμα πίσω – αντίθετα, μπορεί να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα κάνετε ένα υγιές βήμα για να σώσετε τη σχέση σας.
Αν όντως το πράξετε, η Veronica Vaiti προτείνει να αποφύγετε την παρόρμηση να κατηγορήσετε τον σύντροφό σας για ό,τι πήγε στραβά. Αντ’ αυτού, εξηγήστε του/της πόσο επωφελής μπορεί να είναι αυτή η κίνηση, υπογραμμίζοντας πόσο σημαντική είναι για σας αυτή η σχέση.
«Προσεγγίστε την κατάσταση με φροντίδα. Μπορεί να είναι επίπονο, αλλά αναζωογονητικό για τη σχέση», τονίζει.
