Ελάτε να δούμε ένα πολύβουο πολυσύχναστο φανάρι της Αθήνας από ψηλά, με τα μάτια ενός πουλιού. Αυτοκίνητα έρχονται σταματάνε, ξεκινούν, σταματάνε και τελικά περνάνε. Μαρσάρουν, γκαζώνουν, φρενάρουν οι θερμικοί κινητήρες τους εκπέμπουν καυσαέρια στο ρελαντί τα οποία διαχέονται σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο. Αν προσθέσεις και τα μηχανάκια, πρόκειται για εφιάλτη. Έναν καθημερινό εφιάλτη εκεί όπου άνθρωποι, εργάζονται, περπατούν, αναπαύονται, κοινωνικοποιούνται. Αρκετές μέρες με έντονο κυκλοφοριακό φόρτο οι ρύποι ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια, αλλά σοβαρά τώρα νοιάζεται κανείς γι’ αυτό; Η ιστορία αυτή δε μπορεί να συνεχίσει το πουλί ή θα απομακρυνθεί απ’ το φανάρι ή θα αποδημήσει από τους ρύπους.
Ελάτε τώρα να ξαναδούμε την ίδια εικόνα αντικαθιστώντας τους θερμικούς κινητήρες με ηλεκτρικούς. Ηλεκτρικά πατίνια, ηλεκτρικά ποδήλατα, ηλεκτρικά σκούτερ, ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Ξαφνικά θόρυβος και ρύποι είναι στο μηδέν, το πουλί άρχισε να κελαηδάει ξανά ήρθαν και οι φίλοι του, η πόλη ξανάγινε ανθρώπινη, οι κάτοικοι χαμογελούν. Η ηλεκτροκίνηση είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας στην πόλη.