Ελένη Αυλωνίτου: Κοινωνικό μέρισμα, η αμφισβήτηση του αυτονόητου

Είναι καλό όταν δύο πλευρές διαφωνούν σε κάτι, να μπορεί τουλάχιστον να καταλάβει κανείς που βρίσκεται η διαφωνία. Αυτές τις μέρες όμως αμφιβάλλω αν ένας καλοπροαίρετος και ακομμάτιστος τηλεθεατής, παρακολουθώντας τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το κοινωνικό μέρισμα στη βουλή, κατάφερε να καταλάβει που βρίσκεται η ουσία της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Στο πλαίσιο των μνημονιακών απαιτήσεων η κυβέρνηση έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στο να ανεβάσει τους φόρους ή να μειώσει ακόμα περισσότερο τις στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές που είχαν μείνει, οπότε διάλεξε να διαφυλάξει τους ασθενέστερους ανεβάζοντας τους φόρους.

Το ΔΝΤ όμως αμφισβητούσε την απόδοση που θα είχε αυτή η φορολόγηση, οπότε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να την μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.

Επειδή πετύχαμε τους στόχους μας όπως είχαμε προϋπολογίσει, το αποτέλεσμα ήταν να μας βγει στο τέλος και πλεόνασμα.

Αυτό το πλεόνασμα μπορεί να επιστραφεί στους φορολογούμενους με κάποιο τρόπο, αλλά η επιστροφή πρέπει να γίνει πριν αλλάξει ο χρόνος.

Διαπιστώνοντας ότι τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα συνεχίζουν να πιέζονται οικονομικά, η κυβέρνηση αποφάσισε να διαθέσει τα λεφτά αυτά στους πιο φτωχούς, με εισοδηματικά κριτήρια.

Έτσι το όλο εγχείρημα ονομάστηκε «Κοινωνικό Μέρισμα».

Αν είχαμε αποφασίσει να το μοιράσουμε στους πλουσιότερους θα το είχαμε ονομάσει «Εφοπλιστικό Επίδομα» ή «Το Χαμόγελο του Εκατομμυριούχου», αλλά εμείς το θέλαμε Κοινωνικό Μέρισμα.

Το να πάνε τα λεφτά στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα δεν εξυπηρετεί μόνο την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά παράλληλα εξασφαλίζει ότι τα χρήματα θα ξοδευτούν αμέσως στην εσωτερική αγορά για την κάλυψη άμεσων βιοτικών αναγκών.

Δηλαδή θα κινηθεί η εσωτερική αγορά σε μια εποχή εκτός τουριστικής περιόδου.

Μπορεί κανείς να διαφωνήσει με αυτή την ενέργεια; Βεβαίως μπορεί, αν προτείνει να φύγουμε από το Ευρώ για να μην χρειαζόμαστε τους δανειστές ή αν προτείνει να αφήσουμε το φτωχότερο τέταρτο του πληθυσμού να πεινάει για να ανανεώσουν μερικοί τις Μερσεντές τους.

Δεν ακούστηκαν όμως στη βουλή τέτοιες αντιρρήσεις. Αυτό που ακούστηκε ήταν «γιατί φτάσαμε ως εδώ», από τους ανθρώπους που μας έφεραν ως εδώ και «γιατί δεν μας βγάζετε από την κρίση πιο γρήγορα», από τους ανθρώπους που όταν προσπάθησαν να μας βγάλουν από την κρίση, μας έχωσαν μέσα πιο βαθιά.

Οπότε εγώ κατάλαβα ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται μία και μόνη βαθύτερη αντίρρηση, «γιατί πετυχαίνετε εσείς εκεί που αποτύχαμε εμείς». Αυτό είναι καλό σημάδι για την Ελληνική οικονομία, όπως καλό σημάδι είναι και το ότι στο τέλος όλοι φέτος ψήφισαν το Κοινωνικό Μέρισμα. Τα υπόλοιπα δεν έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία.

Το κείμενο είναι της Ελένης Αυλωνίτου: Βουλευτής Β’ Αθήνας – ΣΥΡΙΖΑ