• Media

    TV ανοησία: Χωρίζοντας ανθρώπους, πληγώνοντας παιδιά…


    Αμωρος λόγος, βιασύνη, κουβέντες να γίνονται και ερωτήσεις που για τους ίδιους θα ήταν οδυνηρές αλλά για τους άλλους… δεν βαριέσαι μωρέ! Τοποθετήσεις πανελίστικες, εύκολες, τάχα άνετες, αρκετές για να κερδηθεί η μάχη του πλάνου, που αφορούν στις οικογένειες άλλων, τα συναισθήματα τους, τα παιδιά τους! Δημόσιες εξομολογήσεις απροστάτευτες και σαν δημόσιος αυτοακρωτηριασμός. Ιδανικές εκθέσεις για τηλεθεάσεις πυροτεχνηματικές, αυτοαναφλεγόμες, κυνικές, πέρα από τον συνειδητό αμοραλισμό, επικίνδυνες ως αχρειότητα παγιωμένη με άλλοθι την πρόσκαιρη, ημερήσια επιτυχία μετρημένη σε τέταρτα και λεπτά! Το κίτρινο δεν αρκείται στις ωχρές, παλ αποχρώσεις του, αλλά βαθαίνει σε εκτυφλωτικό χρυσό, άνευ αυτολογοκρισίας και συναίσθησης. Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναπαράγουμε ονόματα, για τάχα μου ενημέρωση, αλλά σε εκπομπή μεγάλου καναλιού, αργά μετά τα μεσάνυχτα, ο παρουσιαστής και δημοσιογράφος φιλοξενεί μια γυναίκα που έχει χωρίσει με τον αθλητή σύζυγο της και έχουν ένα μικρό κοριτσάκι. Η γυναίκα απαντά σε ερωτήσεις και μιλά για μια αμφιλεγόμενη συμπεριφορά της νέας συντρόφου του πρώην συζύγου, επίσης διάσημης καλλονής στη τηλεόραση, προς το μικρό παιδί! Ο δημοσιογράφος δεν την προστατεύει, δεν σταματά την κουβέντα, αλλά ρωτά περισσότερα και συνεχίζει σε μια σαν διασκέδαση κουβεντούλα, λίγο πριν δείξει, τάχα μου, ξεκαρδιστικά βίντεο και σχολιάσει με αρνητικότητα όλους όσοι δεν τον χειροκροτούν και δεν τον υμνούνε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αμέσως έρχονται σε δύσκολη θέση, ένα παιδί που δεν διάλεξε γονείς με δημόσια προβολή, μια άλλη γυναίκα που αφήνεται στη φαντασία του κοινού, που μπορεί να την θεωρήσει ακόμα και σαν τη μητριά της Χιονάτης και με ένα διακεκριμένο αθλητή, αλλά πάνω από όλα πατέρα, που απουσιάζει από ένα δημόσιο κουτσομπολιό προσωπικών του, ευαίσθητων δεδομένων!

    Τα παιδιά των άλλων…

    Ο παρουσιαστής της εν λόγω εκπομπής, κάποια άλλη στιγμή έχει καλέσει ηθοποιό με αξιοπρεπή πορεία και στάση απέναντι στα ΜΜΕ. Ερωτήσεις για χωρισμό, κλαίγανε τα παιδιά του, όταν έφευγε, πώς νιώθει αυτός σε ένα σπίτι χωρίς παιδιά;  Ο ίδιος δημοσιογράφος – παρουσιαστής επιθυμεί όλοι να σέβονται το δικό του διαζύγιο και να προστατεύονται τα δικά του παιδιά. Μέσω της ισχύος του, δοσμένης από τις μεγάλες τηλεοπτικές επιχειρήσεις που εργάζεται, μπορεί ακόμα και όταν κάνει για τις δημόσιες σχέσεις του συνεντεύξεις να επιβάλει τι θα ερωτηθεί και τι όχι, στους δικούς του καλεσμένους όμως, ποια περιθώρια επιλογής και προστασίας αφήνονται; Το «μην κάνεις στους άλλους ό,τι δε θέλεις να σου κάνουν. Αυτός είναι ο μοναδικός νόμος. Όλα τα άλλα είναι σχόλια» που έλεγε κάποιος σπουδαίος ραβίνος της διασποράς των Ισραηλιτών, δεν βρίσκει καθόλου σύμφωνο τον παρουσιαστή – δημοσιογράφο. Αντιθέτως… Κάποτε υπήρχαν στη δημοσιογραφία, κανόνες αρχών. Δεν έλεγες για τα παιδιά του όποιου δημόσιου προσώπου, τους γονείς του και τα δικά τους επιτεύγματα ή ήττες, τις ασθένειες, τις σεξουαλικές του επιλογές κρίνοντας τες, τα τυχόν εμφανισιακά του ελαττώματα ή διάφορες, που δεν επέλεξε, άρα δε φταίει. Δε λες για τα πολλά κιλά, που οφείλονται όπως ξέρουμε σε ορμονικές διαταραχές, καράφλες, μυωπίες, ροτισμούς, ψευδίσματα. Δεν τα κοροϊδεύεις λες και είσαι ο νταής του μαχαλά ή το παλιόπαιδο του προαυλίου. Δεν είναι για τη πλάκα σου οι αναπηρίες, οι απελπισίες, τα ιερά των άλλων, δηλαδή τα παιδιά του, τους γονείς του, την ή τον σύζυγό. Και πότε χάθηκε κάθε αυτοκανόνας και στα πλαίσια μιας τηλεθέασης ή όποια νομιμότητας, να καταστρατηγείται κάθε ηθική αρχή, σε μια δουλειά που αυτές οι κόκκινες γραμμές αυτοπεριορισμού ήταν και η προστασία μας για να μη μας πάρουν με τις πέτρες;

    Ο γάμος αλλωνών και το αποκλειστικό διαζύγιο…

    Στο συγκεκριμένο θέμα ονόματα λέμε, μιας και δεν αφορούν σε καθαυτό ανάλυση συναισθημάτων παιδιών που δε φταίνε σε τίποτα, όπως τα δύο προηγούμενα περιστατικά. Άρχισε ως κουτσομπολιό ψηλό –  χαιρέκακο από αυτά που μας ικανοποιούν να περνάνε οι άλλοι δυστυχία ως παρηγοριά για την δικιά μας μιζέρια. Συνέχισε με αποκλειστικά σε κάτι site για να φτάσει η προσεκτική και πάντα διαβασμένη Σταματίνα Τσιμτσιλή στην εκπομπή της να την πατάει και να λέει για το διαζύγιο της Νάνσυς Ζαμπέτογλου με τον Νάσο Γαλακτέρο! Οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί, έχουν παιδιά μεγαλωμένα ως επίκεντρο ζωής και φίλους σαν οικογένεια να νοιάζονται για αυτούς, αρχίσαν να δέχονται ανήσυχες ερωτήσεις για το διαζύγιο που υποτίθεται είχαν πάρει. Με έναν τρόπο ζωής που δε αρέσκεται σε προκλήσεις και επιδείξεις, ούτε καν σε εκθέσεις ευτυχίας και παιχνιδίσματα καλλιέργειας εντυπώσεων το συγκεκριμένο ζευγάρι αξίζει κάτι περισσότερο από εφεύρεση και δημοσιοποίηση της όποιας επιλογής είχαν κάνει για τη κοινή τους ζωή. Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου, μετά την πρεμιέρα της τόσο διαφορετικής και ειλικρινέστατης στην νεανικότητα, κανονικότητα και απλότητα εκπομπής της, άρχισε να καθησυχάζει φίλους και συγγενείς πως όλα είναι μια χαρά και κανένας χωρισμός δε υπάρχει με τον άνδρα που αγαπά και μοιράζεται την ζωή της. Μια απορία είχε. Πώς μόνο μια δημοσιογράφος, η κυρία Μάρτζυ Λαζάρου από τον Ελεύθερο Τύπο, της τηλεφώνησε για να ρωτήσει αν ίσχυε ο χωρισμός της και κανείς άλλος, ενώ όλοι βιάστηκαν να αναπαράγουν την «είδηση». Την έκαναν μάλιστα και «αποκλειστικό» αυτή τη μεγάλη «είδηση», που αφορούσε σε έναν τάχα μου χωρισμό, ανθρώπων που αγαπήθηκαν πολύ! Τους στεναχωρήσαν; Τους προκάλεσαν οικογενειακή ταραχή; Ανησυχήσαν τα παιδιά τους; Γέμισαν θλίψη τους δικούς τους γονείς, που βγήκαν στην αγορά και οι γείτονες τους κοίταζαν παρηγορητικά και ψιθύριζαν τα νέα; Τι πειράζει! Σηκώθηκε καμία μονάδα η τηλεθέαση; Ε, τότε δε βαριέσαι, θα το ξεπεράσουν…

    Φοβού τα αισχρά (Πιττακός ο Μυτιληναίος)

    Ούτε οι Ενώσεις χρειάζονται, ούτε τα ΕΡΣ, ούτε οι μηνύσεις, ούτε τα μαλώματα από αφεντικά, ούτε τα πειθαρχικά και οι περιορισμοί στον δημόσιο λόγο. Το να μη κατρακυλήσουμε κι άλλο, πιο χαμηλά, περισσότερο αδίστακτα, χωρίς αυτό όρια και αυτό περιορισμούς, με αλαζονική αυταρέσκεια για την προστασία από την δημοφιλία, μεγάλη ή μικρή, με πλήρη περιφρόνηση και αδιαφορία προς τους κοινά αποδεκτούς κανόνες ευπρέπειας δικής μα και τον σεβασμό στους άλλους, είναι δικιά μας υπόθεση. Δημοσιογραφική, τηλεοπτική, ανθρώπινη ρε αδελφέ…



    ΣΧΟΛΙΑ