Ήταν 19 Οκτωβρίου 1980, σαν σήμερα πριν από 37 χρόνια, όταν η κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη εντάσσει και πάλι την Ελλάδα στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, από το οποίο η χώρα μας είχε αποχωρήσει με προσωπική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 14 Αυγούστου 1974, ως μια δραματική διαμαρτυρία για τους δυο Αττίλες που διαίρεσαν την Κύπρο, ακρωτηρίασαν την Κυπριακή Δημοκρατία και δημιούργησαν μια χαίνουσα πληγή στο σώμα του Ελληνισμού.
Επί έξι χρόνια η Τουρκία δημιουργούσε στο πλαίσιο του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ τη δική της ατζέντα, περνούσε τα δικά της θέματα, κέρδισε το ειδικό βάρος που της χρειαζόταν για να κάνει το ΝΑΤΟ εν πολλοίς το «μακρύ χέρι» της εξωτερικής της πολιτικής σε μια σειρά πεδία, όπως αυτό της Κύπρου, των διαφορών που ισχυρίζεται ότι υπάρχουν στο Αιγαίο αλλά και τις σχέσεις της με τα άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής.
Η Τουρκία ήταν «μέσα», κι η Ελλάδα ήταν «έξω».
Ήταν τότε που η Άγκυρα επέβαλε τη θέση της, ότι αποτελεί τον κρίκο που συνδέει τη Δύση με το μουσουλμανικό κόσμο, κάτι πολύτιμο στους Δυτικούς, ακόμα και πριν πέσει το Τείχος του Βερολίνου και τελειώσει ο Ψυχρός Πόλεμος.
Σήμερα, όμως;
Χρειάζεται η Ελλάδα το ΝΑΤΟ; Υπάρχει λόγος να αποτελεί μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, αφού πλέον δεν υπάρχει η Ανατολή και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας;
Η Ελλάδα έχει ανοικτά θέματα με την Τουρκία, η οποία αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, παραγνωρίζει τις αποφάσεις των διεθνών Συνθηκών, όπως η Συνθήκη της Λοζάνης, παραβιάζει πολλές φορές καθημερινά τον εναέριο χώρο μας, δημιουργεί γκρίζες ζώνες, και, θα έλεγα, έχει στήσει υπομονετικά «καρτέρι» για τον επόμενο ακρωτηριασμό της Ελληνικής επικράτειας.
Η συνύπαρξη των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ, αποτελεί αναμφισβήτητα εχέγγυο ότι, αν μη τι άλλο, οι Έλληνες αξιωματούχοι θα μπορούν, όπως έκανε προχθές στο Λευκό Οίκο ο Αλέξης Τσίπρας, να μιλούν για την τουρκική επιθετικότητα, με το επιχείρημα πως δυναμιτίζει το κλίμα «μεταξύ δυο ΝΑΤΟϊκών εταίρων».
Φυσικά, υπάρχει ο ισχυρός αντίλογος ότι η συνύπαρξη Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ δεν γλύτωσε την Κύπρο από τους δυο Αττίλες.
Σωστά. Αλλά κανείς δεν είπε ότι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ είναι πανάκεια. Το καλοκαίρι του 1974 η Ελλάδα ήταν μια χώρα διαλυμένη από την επτάχρονη ασυνάρτητη και αντιδημοκρατική διακυβέρνηση των δικτατόρων. Το ΝΑΤΟ και να έπαιρνε πρωτοβουλίες, δεν είχε με ποιον να συνομιλήσει στην Αθήνα. Με τον καταρρέοντα Ιωαννίδη; Με τον άσχετο Ανδρουτσόπουλο; Με ποιον;
Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, ούτε σήμερα είναι πανάκεια. Είναι όμως μια δικλείδα ασφαλείας, έναντι ενός γείτονα επιθετικού, ασεβούς προς το Διεθνές Δίκαιο κι επιβουλευόμενο διαρκώς ελληνικά εδάφη.
Γι αυτό η παραμονή μας είναι πολύ πιο απαραίτητη από άλλων χωρών, που δεν έχουν ούτε κατ’ ελάχιστο τα δικά μας προβλήματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ Τουρκία: Αν διαλυθούν Ιράκ και Συρία, θα έχουμε παγκόσμιο πόλεμο
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Παυλόπουλος από Σπέτσες: Η Τουρκία να σεβαστεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και το Διεθνές Δίκαιο
ΜΕ ΧΑΣΕΤΕ Το Μαυροβούνιο έγινε και επίσημα το 29ο μέλος του Ν.Α.Τ.Ο.
